Ekşi Duyuru

bakmadim ama bunlar yardimci olur sanirim,

www.tond.org.tr turkiye organ nakli dernegi

tr.wikipedia.org

organ nakli oldum. toplmada 6 ay hastanede organ bekledim. hicbir asamada biri olse de organlari olse de ciksam suradan diye beklemedim. etrafimda benim durumumda onlarca insan vardi, hicbirimizin agzindan boyle bir laf cikmadi. hicbirimizin yakini boyle dusunmedi. hicbirimiz oturup haberlerdeki trafik kazalarini izlyip organ beklemedik. hastanede yataken ogrendiklerimden biri de olume yaklastikca bilgelesmen. bunu kendim icin soylemiyorum, organ bagisi bekleyen cocuklarin karakterlerindeki degisimleri biribir gozlemledigim icin soyluyorum. bu adil olmayan suclamayi haketmiyorlar. uc numaradaki gibi dusunulecegini dusunuyor olman beni savunmaya gecirdi. demek isterdim ki vermezsen verme kardesim, zaten boyle dusunuyor isen yaptigin iyiligin de bir anlami yok, fakat benim boyle soylemek icin tuzum kuru.

öncelikle bağışlamış olmanın pratikte bir anlamı yok
yani öldüğünde annen veya baban buna karşı çıkarlarsa yapacak bişi yok bir nevi vücudun onlara kalmış miras gibi düşün.
tam tersi ise sen bağışlamamışın ama annen baban senin organını bağışlayabilir. bu da illginç tarafı.
senin bağışlamış olman sadece öldükten ssonra geride kalanlar için "vah yavrım şöle şöle organlarımı bağışlayın dimişdi " diyip sanki senin vasiyetinmişcesine onları harekete geçirmek için bir sebep diyebiliriz.

hemen savunmaya geçmeyin efendim. elbette organ bağışı gibi ciddi bir işte bazı şüphelerimiz olacak. haliyle daha önce ne organ bağışladım, ne organ aldım. öğrenmek için soruyorum. "böyle düşünüyorlardır" da demedim. "böyle bir sanrı içindeyim" dedim sadece. organlarımı bağışlamak istiyorum ama bu sanrıdan da kurtulmam gerekiyor. ya da organ bağışladığımın beyin ölümüm gerçekleşene kadar bilinmemesi gerekiyor. ama hiçbir organ bekleyen kişi böyle düşünmüyor olsa da, insanın kendisinin böyle bir sanrıya kapılması, bundan kurtulmak için işin doğrusunu öğrenmeye çalışması gayet normal bence.

organ bağış kartı alırken kuralları anlatmıştı görevli. organ bağış kartında bir isim ve ulaşabilecekleri bir telefon numarası belirtiyorsun. onu arayıp soruyorlar. ben bir arkadaşımın adını ve numarasını verdim. eğer gene de aileye soruyorlarsa bir çelişki var demektir.
2. soruya cevap sanırım bu: görevli, eğer organlarımı bağışlamaktan vazgeçersem kartı kırıp atmamı söylemişti. demekki bir database falan yok. olsaydı ''vazgeçersen bir organ bağış bürosuna gidip kaydını sildir'' derdi heralde.

organlarımı 18 yaşıma gelir gelmez bağışladım. çünkü ailem daha ben ortaokuldayken organlarını bağışlamıştı, öyle gördüm, öyle öğrendim, bir an bile tereddüt etmedim o yüzden. hala da fikrim değişmiş değil, organ bağışlamak için bu kadar tereddüt etmeye gerek olduğunu sanmıyorum. her şeyden önce ilk soru "organ bağışladıysan doktorlar seni öldürüp organlarını alır" oluyor, ya doktor bir başkasını yaşatmak için niye beni öldürsün ki, amaç hayat kurtarmaksa benimkini kurtarır zaten. kaldı ki organ bağışı ancak sizin yaşama şansınız olmadığında sözkonusu, beyin ölümü gerçekleştiğinde. diğeri "günah, allah bizi bütün yarattı" filan gibi dini gerekçeler oluyor, ben tanrının hayat kurtardım diye beni cezalandıracağına inanmam. ben öldükten sonra organlarım benimle toprağa girse ne olur, girmese ne olur, bir hayat kurtarabilirsem ne mutlu bana... organ bekleyenlerin "birileri ölse de biz yaşasak" diye düşündüğünü hiç bugüne dek aklıma getirmemiştim, daha çok "uygun organ çıkar inşallah" diye düşünüyorlardır bence, çünkü organ bağışlansa bile her hastaya nakledilemiyor. ölen kişi sizin yüzünüzden ölmediği için bunda bir tuhaflık olmamalı sanırım, ölüm de hayat kadar gerçek, birileri ölüyor, bu ölüm bir başkasının yaşamasına katkı sağlarsa bana sanki boşa ölünmemiş hissi veriyor. özellikle genç ölümlerde böyle hissediyorum, daha yapacak çok şeyi varken aramızdan ayrılan insanların en azından ölümüm boşa gitmedi(ölümden sonrası varsa tabi) diye düşüneceklerini varsayıyorum, ben öyle düşünürdüm en azından.
bir de en önemlisi empati, bir gün en sevdiğiniz, canınızın bir parçası olan insanın yaşaması bir organ nakline bağlı olabilir, bunu düşünüyor musunuz? kendinizi bir kez o insanların yerine koyarsanız, sanırım ki tereddütleriniz geçecektir.
organ nakli konusunda içim rahat, ola ki elimdeki belge yetmezse ailemin de tereddüt etmeyeceğini biliyorum, o açıdan da içim çok rahat...

istersen tüm vücudumu bağışladım diyebiliyorsun. bir kart veriyorlar. başına bir şey gelirse eğitim öğretim aracı olarak kullanılabiliyorsun.

3. Duyduğum kadarı ile bu durum genelde organ bekleyenleri negatif etkiliyor, yani onlar da bu durumda gereksiz bir suçluluk hissediyor hatta doku uyuştuğu halde bünye bazen takılan organı kabul etmiyor.