Ekşi Duyuru

sürekli olarak kendimi iyi hissedememe gibi bir sorunum var.

demişim ama buraya düzeltme: kendim iyi ve yetenekli hissetme konusunda sürekliliği yakalayamıyorum demek istedim. arada süreksizlikler var.

insan mesela bir nesneyi tutmak istediğinde tutamaz mı? tutar. bir fiziksel engeli yoksa uzanır kavrar tutar. bende bazı zamanlar işler böyle yürümüyor. vücudumun kalibrasyonu bozuluyor sanki. yürürken her zaman orada durduğunu bildiğim masaya bindirmek gibi şeyler.
baş edemeyeceğimi düşündüğüm sıkıntılarımın olduğu zamanlarda, mesela 12-13 sene önce öss'ye hazırlanırken sıkça olurdu, uyanırdım, ayağa kalkardım, pat yere düşerdim. bacağımın biri tamamen hissizleşmiş, tutmaz olmuş. tek bacakla kalkmışım öbürüne yüklenince pelteye basar gibi devrilmişim. vücudumun kontrolünü kaybetme deneyimlerim korkunç boyutlara ulaştı. artık geçti onlar, zaten eskisi kadar hırslı ve mücadeleci değilim. kafaya takmıyorum.
eskiden beridir bazı cümle tiplerini kurmakta zorlanırım. çekim eklerinde hata yapma gibi. çok okumaya çalışarak atlatıyorum yavaş yavaş ama cümle kurarken bazen çok basit kelimeleri bir araya getiremiyorum. bazı bazı kapasitem yüksek değil, misal matematiğe kafam çalışmaz (ona yer kalmadı). bazen parıltı şeklinde oluyor, kafam almaya başlıyor ama sonra birden verimim düşüyor. matematik konusunda değil bir tek, kafa yorup üstesinden gelinmesi gereken mantıksal problemler de dahil. kafam her zaman net olmuyor. anneme obsesif kompülsif teşhisi konuldu mesela. kafadaki bulanıklık bana ondan geçti sanırım.
üzgünlük hallerinde, büyük mutsuzlukların ardından falan işler beklendiği gibi kötüye gidiyor. böyle işte.

aklıma geldi ekliyorum:
bazen de kendimi aksine iyi ve yetenekli hissediyorum. en basit işleri yaparken bile kusursuza yakın koordinasyon sağladığımda mesela. transpaletle yük taşırken ya da fırında sigara böreği yaparken falan. örnekler tuhaf gelmesin, ciddiyim, ağır işte mühendis unvanıyla çalışan ve kendi yemeğini kendi yapan 30 yaşlarında erkek bireyim.

işe yarayabilir diye: görme bozukluğu, çift görme yok, zaten miyop-astigmat olduğum için arada cam olmadan net görüş nasıl olur hiç hatırlamıyorum.

:/
bir de gece yutkunamayıp boğulma refleksiyle uyanma gibi bi sorunum var. son iki aydır mutsuzluğa sebep olacak çok şey yaşadım, bu yutkunma sorunu da ondan sonra çıktı.

biraz ms vb hastalıklar için okuma yaptım. şunu da söyleyim, vücudun dik durması anlamındaki dengeden yana hiç sorunum olmadı. kaymam, sendelemem, sendelesem de en az hasarla kurtarırım. düşmem. her sağlıklı genç insan gibi yani.