Ekşi Duyuru

basit bir piyano melodisine anlam katan darbeleri sana dokunarak yapmak istemiştim. seni mi özledim yoksa içimde ki seni mi? ikisinin farkı çok fazla. hüzün, melankoli, hüzün, melankoli...

o sessizliğinin içindeki haykırış, başkaldırı, isyan etme isteği. bir şeyler eksik, hep bir şeyler eksik olacak gibi. tam gibi gözüken ama değil. eksik işte. eksik.

ne kadar eksik olduğunun önemi var mı? beynin hafızalama sınırı yokken eksik olan tarafın öğrendikçe daha da büyümesi ne kadar kötü değil mi? sen gelişiyorsun, öğreniyorsun ama o boşlukta büyüyor.

yarın yeni bir gün. sende kalan kısımlarımdan değil de senin olan kısımlarımdan kurtulmak istiyorum.

yarın yeni bir gün. senin hayata değişmiş gözlerle bakman beni her gün üzüyor, kırıyor, şakaya vurduruyor.

sanki her şey bir kaç notanın içerisinde gidip geliyor. ama yakalayamıyorum. uğraşıyorum olmuyor. isyan etmek istiyorum. hayata. bu algıladığımız dünyaya. şu an algıladığımız duygulara isyan etmek istiyorum. ne mutluluk gerçek, ne üzüntüler.


umut besliyorsan o da boşuna. hayat tamamiyle boşuna. uyu, uyan, yemek ye, işe-sıç, çalış, çalış, çalış, sisteme girmek için çalış. sonra yine uyu. duyguluyduk biraz önceki gibi. şimdi asıl gerçek o duygular mı yoksa bu yaşantılar mı? para! ne büyük yalan bu para.

zaman algısı ne kadarda farklı. zamanın algısının atom altı parçacıklarında gizli diyor bilim insanları. şizofren gibi hissediyorum kendimi veya otistik. katlanamıyorum, çığlık atmak istiyorum, ilkel insanlar gibi saldırmak istiyorum.

belki de.. geç değildir. sisteme girmek için..