Ekşi Duyuru

lütfen empati kurun ve çözüm bulalım bana, cok sıkısmıs hissediyorum:/

cok iyi bir okul/bölümden mezun oldum. etiket iyi ama içerik var diyemeyecegim. neyse efendim bir işe girdim, kendi alanımla ilgili degil ama baya iyi maas veriyorlar falan, kurum adı da cok iyi güya. ama yaptıgım iş resmen amelelik, okuma yazma bilen birini oturt yapar yani. nerdeyse 1 yıl olcak, ben ne bişey ögrenebiliyorum ne de hayat yasıyorum. 1 yıl da resmen odun oldum, sinema muzik delisi arastırmacı kişiligim ota dondu. ve herkesin yuzleştigi sey oldu sanırım : yuzeyselleştim.
neyse efenim gecenlerde mudurumle konusuyoruz, normalde aramız cok iyi her seyi acık yureklilikle konusuruz falan. ben de surekli yakınıyorum böyle daha guzel işler yapamaz mıyız, farklı projelere girsek yaptıgımız iş anlamsız falan. burda diyalektik dusunce cercevesinde belki de aramızdaki samimiyete dayanarak gereginden fazla dile getirmiş olabilecegimi kabul ediyorum. o da bana bu boyle 2 secenek vardır, bu iyi para getiren bir iş ya onu guzel sekilde yaparsın ya da istemezsen senden öncekilerin yaptıgı gibi bu bana gore degil deyip bırakıp gidersin dedi. ben de cok kırıldım efenim. kırılmamın bi de duygusal bi boyutu var, bu mudurum dedigim elemandan işe girdigimden beri cok etkileniyorum. onda da bazen bişeler olsa da kariyerine cok duskun bi zat oldugundan genel olarak kendini cok iyi kontrol ediyor.

ve tahmin edilen son, şimdi ben istifa etmek istiyorum. hem bu duygusal kırgınlıgımın, hem hayatımın iplerini ele alamamamın hıncını almak için hiç beklenmedik bi anda istifa edip kendi bunyeme ve o zata ufak bi şok etkisi yaratmak istiyorum. 1 yıllık surecte yaklasık 20bin lira para biriktirdim, hemen calısmak da istemiyorum. biraz kendime zaman tanıyıp gezeyim, dusuneyim yönumu çizeyim istiyorum. cunku insan çarka bi kaptırsa, bi daha hiç cıkamayacak gibi.

basarabilir miyim sizce?