Ekşi Duyuru

inançla alakalı diye biliyorum.
mesela samuraylar falan da, savaşta yenilirlerse ve ölmezlerse harakiri yapıyorlar.
(bkz: son samuray)
(bkz: katsumoto)

intihar japonlarda erdemli bir hareket olarak kabul edilir.

yani bizim toplumdaki inançlara göre suç değil herkesin yapamayacağı cesur harekettir.

japon kültüründede rahatlıkla bu anlayışı görebilirsin. (harakiri, kamikaze vs.)

cok emin değilim ama reenkarnasyona inanıyorlarsa, onunla da ilgili olabilir mi, onursuz bir hayatı sonlandırıp daha onurlu bir hayata geçmek falan

bunu gelenek görenek edinmişler maalesef. evet maalesef. insan hayatından daha önemli birşey yoktur sonuçta. ve halolmayacak sorun, telafi edilmeyecek hata yoktur inancındayım. sanırım insanların üzerinde baskı oluşuyor. tarihte hata yapan insanlar bu yolu seçtiği için, sonraki dönemlerde hata yapanların, kendini sorumlu tutanların üstünde -intihar etmelisin- gibi bir toplum baskısı oluşmuş olsa gerek :) töreler, beşik kertmesi gibi birşey olmuş orda. umut sarıkaya da güzel çizmiş paylaşayım. img211.imageshack.us maalesef toplum baskısıyla "çok pis" gaza geliyorlar sanırım.

(bkz: gurur)
(bkz: şeref)

japon kültürünü derinlemesine incelemedim ama intihar etmek japon kültüründe şerefli bir ölüm şekli. yakın zamanda tsunetomo yamamoto'nun "hagakure: saklı yapraklar" kitabını okudum. japonlar ve intihar konusunu merak ediyorsanız size de öneririm.
aslında bir japon savaşçı için en şereflisi savaşırken ölmek. intihar pek de tercih edilen bir şey değil, zorunluluk. hatası yüzünden ölüm cezası verilen kişi eğer sevilen, saygı duyulan bir biriyse kendi kendini öldürme hakkı (seppuku / harakiri) veriliyor. bu da törensel bir uygulama. çünkü etrafında şahitler var ve eğer cesaretini yitirip karnına kılıcı saplayamazsa diye arkasında kafasını kesmek üzere (seppuku tamamlama) birisi oluyor (bizdeki kirve gibi bir anlamda :p ).
[kitabı okurken mahvoldum, kan gövdeyi götürüyordu, amcam da bütün bunları gayet sıradan, şerefli bir savaşçının yapması gerekenler olarak yazmış. binbir tane seppuku ve savaşta ölen savaşçı hikayesi var.]
eski japonya'da katı bir sınıf sistemi var ve herkes belli efendilere bağlı. efendiye sadakat kişinin kendi yaşamından daha önemli. öte dünya inancıyla da pek ilgisi yok sanırım bunun. şerefli yaşamak ve ölmek, geride kalanlara da şerefli bir isim bırakmak çok önemli.
kitaptan bir alıntı yapayım:
"hepimiz yaşamayı severiz. sevdiğimiz şeylerde de anlamlar buluruz. ama ilkelerden ayrılarak yaşamak korkaklıktır. bunun ince bir sınırı vardır. ilkelerden uzaklaşarak ölene deli derler ve utanmasını gerektiren bir şey yoktur. bu Savaş Yolu'nun olması gereken şeklidir. kişi her sabah ve akşam tekrar tekrar zihnini öldürüp, kaybedecek bir şeyi yokmuş gibi yaşarsa, Savaş Yolu'nda özgür benliğini bulur ve görevini yaşamı boyunca lekesiz yerine getirir."
tabii bunlar hep eski japon kültürünün parçası ama etkisi bugün de sürüyor.

canlı olarak düşmanın eline geçmek bir samuray için kabul edilemez. intihar eden birisinin hikayesi.

(bkz: kusunoki masashige)