Ekşi Duyuru

etrafında yeni bebeği olmuş bir çift varsa onları gözlemle yavruu bir köpeği alıp bakmakla yeni doğmuş bir çocuğa bakmak arasında bir fark yok sen düşün zorluğu artık

en büyük sıkıntı bir yerlere gitmek. güvenip bırakacağın biri varsa iyi. köpek insana çok bağlı ve gerçekten bence çoğu da şehir hayatına pek uygun değil. yalnız kalmayı da sevmiyorlar. çok hareket ve ilgi istiyorlar. tabi yetiştirmene de bağlı. etraflıca düşünmeden girişme bence. alacağın köpekle de iletişimin iyi olsun.

benim bi köpeğim var. 4.5 aylık. bayılıyorum, mutluluk kaynağım. canım sıkıldığında yüzümü yalıyor falan. bahçede duruyor ama, o yüzden hijyen-tuvalet gibi konularda sıkıntımız yok. tüm boyutlarıyla düşün işte, aylık maddi bir yükü de olacak, o da var ama büyük paralar değil tabi. ama seversin, insanı çok mutlu eden bi şey.

Ilk zamanlar cidden kucuk bir bebek gibi oluyorlar,ben altina bez bagliyordum dusunun artik :)evet baslarda biraz zor oluyor ama zaman gecince o kadar alisiyorsunuz ki ben simdi keske almasaydim diyemem,cocugunuz gibi oluyor bir nevi.

Her sabah aynı saatte uyandırılmak istersen,dışarı çıkana kadar asla tependen ayrılmamasına katlanabilirsen,kışın akşam soğuğunda dakikalarca dolaşıp hasta olmam dersen,mamasına,ilaçlarına hatta diş taşlarını temizlettirmeye(en son 450tl falan demişti veteriner hele ki pekines gibi bir cins alırsan bazen gerekebiliyor)tamam dersen buyur al.

-tatile giderken ya pansiyon gibi bir yere bırakacaksın ve için rahat etmeyecek ya köpek kabul eden bir yer bulacaksın ya da gitmeyeceksin.

-yatak döşek yatıyor, ateşler içinde yanıyor da olsan çıkıp dolaştırman gerekecek.

-hastalanacak, kusacak, ishal olacak. kaka, kusmuk, çiş, kan temizleyeceksin. ilaç vermek için peşinde koşacaksın. gerekirse uykusuz kalacaksın.

-bir derdi olduğunda çoğu zaman anlamayacaksın, anlayıncaya kadar göbeğin çatlayacak. belli bir yaştan sonra anlıyorsun gerçi her şeyi.

-"mamasını beğenmedi", "bugün az mı su içti sanki?", "neden bu kadar huzursuz?" gibi şeyler ilk dönemlerde kafanı çok kurcalayacak.

-eğitim süreci/yavruluk boyunca terlikler, kablolar, halılar kemirilebilir.

-evde yalnız bırakıp arkadaşlarınla eğlenmeye gittiğinde aklın onda kalacak, oturduğundan anlamayacaksın. dışarı çıkarman gerektiği için eğlenceyi yarıda kesip eve döneceksin.

-hastalanırsa ya da ciddi bir sorun yaşarsa bazen maaşının yarısı veterinere gidecek. şu anda hoşuna gitmese de, o zaman pek umurunda olmayacak gerçi.

-zaman içinde büyüdükçe olgunlaştığını, daha az hareketli olduğunu göreceksin. bir süre sonra bir hastalığı olmasa bile yaşlılıktan bir yere çıkamayacak, bir yerden inemeyecak, ağır işitmeye başlayacak, dişleri dökülecek, gözleri görmeyecek. gerekirse gençliğinde baktığın gibi yaşlılığında da bakacaksın.

bunlar aklıma ilk gelenler. bunun dışında insanlardan şöyle bir farkı var; teknik olarak hiç büyümeyen bebekler gibiler.

benim köpeğim 14 yaşında. ilk geldiği zamandan beri değişen tek şey daha az hareketli olması, daha uslu olması. bu kadar süre içinde bir çocuk doğsa, 14 yaşına gelmiş, eşek kadar adam olmuştu.

ama hiçbir zaman konuşmayı öğrenmiyor, kendini besleyemiyor, kendi suyunu koyamıyor, bir yeri ağrıdığında sadece gözünün içine bakıyor vb. yani doğduğu günden öldüğü güne kadar hep aynı ihtiyaçlara sahip oluyorlar.

o yüzden elini kolunu bağlıyor bazı açılardan.

ne kadar yaramaz olursa olsun, ne yaparsa yapsın hiç keşke almasaydık falan demedik. hatta (allahtan ağır bir hastalığı falan yok) yaşlandığı için hepimiz çok üzgünüz.

günde minimum 2 kere dolaşmaya çıkartacaksın(egzersiz+tuvalet ihtiyacı hepsi içinde) buradan pay biçebilirsin.
bir de; kedilere nazaran evde yalnız bırakılması çok daha tehlikeli bir canlı.

ben babamın köpeğine bakmıştım 4-5 günlüğüne. bir kere o akşam gezdirmeleri siz kanepede yatarken öyle bir koyuyor ki anlatamam. onu alışkanlık haline getirmeniz lazım. hem araştırmalara köpek sahipleri günde 30 dakika bile olsa yürüdükleri için daha sağlıklı kalabiliyorlarmış.

benim sorunum köpekle. babamın evi apartman dairesi ve günde 2-3 kere gezdiriliyor ama köpek belli ki çok sıkılıyor. siz her kapıyı açtığınızda koşuşu, kuyruk sallayışı, bakışı falan. yüreğim dayanmıyor açıkçası benim. iş güç okul derken her dakika da gezdiremezsiniz. çok üzülüyorum ve o yüzden kendim beslemek de istemiyorum.

adamı köpekten soğutmak için bütün çaba harcanmış, helal.

merhabalar. yavru köpek bakımı genç-yetişkin köpeklere göre daha meşakkatlidir. yavruyu günde 3 veya daha fazla doyurmak gerekir. yediği ölçüde çiş-kaka yapar. enerjisi daha yoğundur, zor tükenir.

sahipleneceğiniz köpek 1 yaşına basmak üzere, 1 yaşında veya üzeri olabilir. hem hayvan mutlu yaşar, hem de siz. ikiniz de birbirinizden bıkmamış olursunuz. golden olsun, doberman olmasın, aman terrier mi ööğk demiyorsanız, sokak hayvanlarını sahiplendiren hayvan derneklerine ulaşın ve arkadaşınızı seçin derim.
sokaktan gelme hayvanlar daha dayanıklıdır ayrıca hastalıklara karşı. daha güçlü bi sistemleri var. ve daha zekiler. insanlar o kadar üşengeçler ki. hele teknoloji çağında... kendi kakalarını yapmaya üşeniyorlar. köpek bakmak tabii ki dehşet vericidir onlara göre.
yağmur-çamurda giyeceksiniz montunuzu, köpeğe de yağmurluk alırsınız en fazla 45-50 lira olsun. misler gibi yürüyeceksiniz. dönüşte, evin kapısında ayaklarını sileceksiniz, bu kadar basit. uğraşamam diyorsanız köpek pabuçları var. alırsınız, giydirirsiniz.
fırtınada gezmez zaten köpek. çok hoşlanmaz deli gibi yağan yağmurdan falan.
evden çıktığınızda hemen yapar çişini, varsa kakasını ve eve dönmek ister genelde. bu havaları seviyorsa da, belirttiğim gibi malzemeleri alırsınız, keyfini çıkarırsınız havanın.
bağımlılık olarak görmezseniz, bu sözcüğü kullanmazsınız. köpekle bi yerlere gitmek, kediyle gitmekten daha kolaydır. sürekli şehirlerarası yolculuk yapan biriyseniz, köpek sever bi arkadaşınızdan rica edersiniz. günde iki kere uğrar, halleder. köpek sever arkadaşınız yoksa da, ya birlikte gideceksiniz (araba-uçak) ya da gitmeyeceksiniz, kırıp bacağınızı oturacaksınız evinizde. bi' şey olmaz. hayatınızı ona göre şekillendiriyorsunuz ya. bence bu kadar düşünmemek gerek. mutlaka oluyor çözüm yolu.
şehir içi gezmelere çıkıyorsanız, 1 yaş ve üstü köpekler 10 saatten fazla çiş kaka tutabilirler. ha unutmadan, sokak hayvanlarının arasında da onlarca golden, husky, doberman, rot, jack russell, blmem neler var. ve çoğu evden atılmış. çoğunun tuvalet eğitimi oluyor.
sabah okula ya da işe gideceğiniz için, yürüyüşünüz kısa sürebilir. bunun telafisini akşam yapabilirsiniz rahatlıkla. ne var yahu, 30-45 dakikadan bahsediyoruz. bunun nesi zor olabilir?!
sabah, akşam ve gece çıkmak yeterlidir. zaten düzenli besleneceğinden, sindirim sistemi o düzene uyum sağlayacaktır bir süre sonra. hangi yürüyüş vakitlerinde kaka yapacağını bilirsiniz. beden dilinden anlarsınız.

ilgiyi herkes ister. ilgiyi köpek de ister. sürekli okşanmak, yalanmak değil ki istediği ilgi. yürüyelim, oyun oynayalım, uyuyalım, takılalım işte.
yalnız kalabilirler rahatlıkla. diyelim ki, siz ali beyde bulunan köpek akif'i sahiplenmek istiyorsunuz. ali beye sorarsınız. orayı burayı kemiriyor mu, yalnız kalabiliyor mu, bir sıkıntısı var mı...
kişilik yapısını anlatır size, uygun değilse veli beydeki köpek elif'e bakarsınız.
sosyal olması iyidir. kediyle, köpekle, insanla kötü geçinmeyen köpeklerden yana kullabilirsiniz tercihinizi. hepsiyle iyi geçinmek zorunda mı? değil. en azından biriyle geçinse fena olmaz.

bütün köpekler büyük hastalıklara yakalanır, cüzdanınız boşalır safsatalarına inanmayın. bahsedilen rakamlar olağanüstü durumların sonuçlarıdır. köpek değil hamster alırsın. kafesine bin lira ödersin. saçma yani bu düşünce tarzı.

yatak döşek yatarken çişimizi-kakamızı yapmaya kalkıyorsak, işe-okula gidiyorsak, sıkıntı yok. dostunuz için rahatlıkla kalkarsınız. gocunmazsınız.

4 pit, 2 doberman ve 1 golden ile aynı evi hep birlikte paylaşmış biri olarak, uyku sersemi halimle anlatmaya çalıştım. faydalı olabildiysem iyi olur. sevgiler.

@jalapeno:

dediklerinin hepsine katılmakla birlikte, bir şeye dikkat çekmek istiyorum kendi adıma.

benim uzun uzun (sorana göre kötü, ama bana göre kötü olmayan yanlarını) yazmamın nedeni, köpek alacak kişinin bunları bilmesi gerektiği.

bu saydığım nedenlerden dolayı barınaklara o kadar çok köpek bırakan var ki.
köpeği alıyor, "ay tatile gidemiyoruz, olmuyor böyle" diye bırakıyor.
o yüzden sorumluluksa sorumluluk, yani bunu bilerek alacak.

burada vurgulamaya çalıştığım şey (yine kendi adıma diyorum), "köpek alma aman çok zordur" değil. sonuçta bana sorarsanız dünyanın en güzel sevgisi belki de. henüz anne olmadım, belki bir o önüne geçer diye düşünüyorum.

sorun şu ki, insanlar sanıldığı kadar pratik ya da "aman ne var bunda?" dediğimiz konularda rahat olamıyorlar. adam o yağmurluğu giydirmeye de üşeniyor, mamasına para vermeye de kıyamıyor vesaire.

yani biri köpek almadan önce olabilecek her şey bilmeli eğer soruyorsa.
çünkü ben evime köpeğimi alırken bunların hiçbirini düşünmedim bile.
sadece geldi ve bizimle yaşamaya başladı.

eğer bunları düşünüyorsa, yarın öbür gün vazgeçme ihtimali var demektir.
o yüzden alırsa zaten biraz kötülenmesine rağmen alsın, bunda sakınca yok. o zaman zaten gönülden istiyor demektir.

Olumsuz yorum yapanların çoğunun şuan evinde köpek var, düşünün nasıl bir sevgi veriyor ki size bütün mızmızlanmalarına rağmen hala o canı veremiyorlar:)
Benimki 5 aylık, yaklaşık 4 aydır yanımda, çok zorlandım alışma sürecimiz çok sancılı geçti gün geliyor kızıyordum hatta sinirimden ağlıyordum bile ama akşam yanıma gelip başını dizime koyuyor ya işte o paha biçilemez... Ama şu da bir gerçek ki şimdiki aklım olsa en azından 1 yaşını geçmiş bir köpeği sahiplenirdim. Bebeklik dönemleri gerçekten çok yıpratıcı.