Ekşi Duyuru

ama tabi bu çok zor. çünkü 1 hafta kaldı.

şimdi anlatmaya kalksam o kadar uzun olur ki okunup cevap verilmeyebilir. özet geçeceğim o yüzden.

biz 6 yıldır sevgiliyiz. ortalamanın üzerinde kavgalar ettik bu süreçte. ve 3 ay önce artık evlenme kararı aldık.

ben sevdiğim için bu kavgaları da görmezden geldim. yoksa mantığımla baktığımda böyle bir yola çıkmamalıydım kesinlikle. yani risk aldım kendimce. sevdiğimle olabilmek için dul bir erkek olma riskini aldım.

fakat son 3 ayda öyle şeyler yaşandı ki benim aldığım risk 10 kat arttı. ve beni soğuttu bir çok şeyden.

3 ay önce evlenme planları yaparken sevgilim çok anlayışlıydı maddi birikimimiz olmadığı için olsun diyordu ne kadar yapabilirsek o kadar yaparız önemli olan mutluluğumuz diyordu. ancak şimdi çevremde gördüğüm tüm kızlar gibi herşeyi istiyor. (istemesine sözüm yok ama kavgaya dönüştürüyor birşey olmadığında) mesela kına gecesine orkestra tutmayalım dedim diye demediği kalmadı. ben cebimdeki parayı gösteriyorum ona bak düğüne 1 hafta kaldı bu paradan başka para yok diyorum o sen hiçbir şeyi önemsemiyorsun diyor. şunu da belirtiyim çok şükür diyerekten hiçbir eksik kalmamacasına herşeyde onu fikriyle, beğenisiyle evi dayadım döşedim. düğünümüz lüks denilebilecek bir düğün salonunda olacak. elbise kıyafet beğendiğini alsın diye 200-300 km gezdik. herşey en güzeli olsun, onun istediği gibi olsun diye didindim durdum 3 aydır. (bunları övünmek için değil haklılığımı/haksızlığımı bilmek için anlatıyorum)

şimdi bir şeyi biraz tasaruflu hale getirmeye çalıştım mı çıngar çıkıyor. mesela kınada maşa yaptırcakmış saçlarına 90 liraymış olur dedim bişey demedim ama sordum çok değil mi dedim normalde ne kadara yapıyorlar dedim 20-30 lira dedi. burda kına diye gereksiz kazık yemek istemediğimden konuştum ama ben hiçbir şeyi önemsemeyen değersizleştiren kişi oldum neticede.

ailesi çok değerli hale geldi normalde hep benim yanımdayken son zamanlarda ailesi ne derse o doğru olmaya başladı onun için. sadece ailesinin ağızına bakıyor.

saygı diye birşey kalmadı aramızda bu olanlarla birlikte.

mesela az önce şundan dolayı kavga ettik
ben yapı olarak biraz kullanılmaya başladığımı hissettiğim an aşırı cimri hale gelirim ve kendimi soyutlarım karşıdakinden.
geçen gün davetiye gelmiş onlara babası dedi ki ben veririm takıyı siz gider takarsınız ben uğraşamam hiç. ben de tamam dedim.

bugün benim hatun bana mesaj yazdı gitçeğmiz düğün için plan yapıyoruz. ne takıcaz dedi bana ben de baban vercekti zaten ben bilmem dedim. o da sorarım ama verir mi bilmem dedi.

benim tepem attı direk. adam vermem dememiş, aksine vericem dedi ama benimki takıyı bana itelemeye çalışıyor. ailesi masraf etmesin diye bana ne takçan diyor. (ki ben tanımam etmem gitçeğmiz düğündekileri) bu benim kafamda kullanıldığım hissi yarattı.

ben de cevap olarak baban vercem dedi sen neden şu zor zamanımda bana ödetmeye çalışıyorsun ayıp yaptığın dedim. demez olaydım yemediğim hakaret kalmadı. tamam cimrilik olabilir bu tavrım zaten az önce açıkladım durumumu ama inanın ordaki takı değil derdim kullanılma hissi. bu bana çok koyar herkesden fazla koyar.

bunları anlattımki ilişkimizin boyutunu anlayın.

soruya gelirsek;

ben bu saatten sonra vazgeçemiyorum tabiri caizse eşim tam bir kezbana dönüştü. ilerde mutsuz bir evlilik veya boşanma görüyorum. evlenceğim için içimi hüzün kaplıyor. mutluluğum, hevesim kaçtı.

tedavi edilebilir mi? psikiyatrist fayda edermi. onla karşılıklı alabileceğimiz önlemler neler. siz benim geleceğimi nasıl görüyorsunuz.

tüm öneri ve eleştirilerinize açığım.

herşey için teşekkürler.


edit: tüm cevaplar için teşekkürler. 1 hafta kalmışken davetiyeler dağıtılmışken herkes hazırken ertelenmiyor. vazgeçilebilir tabi ama söylediğim gibi bunu da ben yapamam. 6 yıldır seviyordum 3 ayda çok değişti/m geçici olmasını dilemekten başka yapabileceğim birşey yok sanırım. ama tüm öğütlerinizi ciddiyetle düşündüm tarttım. şimdi ilk olarak kendisiyle konuşmaya çalışacağım herşeyi bir bir anlatçam kendisi de dul bir kadın olmak istemez herhalde 1 yıl sonra. bu konuda çok başarılı olamazsak annesiyle konuşacağım kırmadan. belki annesi de bana hak verirse nişanlım da kendini sorgular ve bu halinden vazgeçer. ya da daha mantıklı çözümler sunar ertelemek gibi bir yol varsa bunda yardımcı olur. kendi ailemle de konuşabilirim ama bunu mantıklı bulmuyorum onu aileme şikayet etmek aralarını bozmaktan başka sonuç doğurmaz. herşeyin hayırlısı olsun bu saatten sonra.