[]
paylasmayi sevmemek
kendi bakis acima gore gayet normal, disaridan aldigim tepkilere goreyse kisilik bozuklugu bir davranis(mis). burada yardim etmek haricindeki keyfi durumlardan bahsediyorum. laptopimi, ipodumu, cep telefonumu, kitaplarimi ve buna benzer kisisel esyalarimi bir baskasina vermekten haz etmiyorum, cunku benim kadar ozenli kullanacagini (benden ozenli olsa bile benim tarzimda kullanamayacagini) dusunuyorum. "hadi bana sunu ismarla", "sen odesene" gibi otlakci yaklasimlardansa tiksinmekteyim. bu yasima kadar hic kimseden bu yaklasimla bir seyler istemedim, isteginde bulunmadim. keza kisisel esya konusunda da istekte bulunmadim, karsimdaki insana bagli olarak hareket ettim. herkesten de ayni sekilde davranmasini bekledim. ama oyle tepkiler aliyorum ki, sanki paylasilmadigi surece sosyal iliskiler yuruyemezmis gibi.
anlamiyorum?
anlamiyorum?
bu paylaşmayı sevmemek değildir. hiç kimse "kişisel" eşyasını paylaşmayı sevmez, senden bunu talep edenler de dahil. normal yani.
çözüm: onlardan bir kaç ufak şey iste, uzaklaşırlar hemen.
çözüm: onlardan bir kaç ufak şey iste, uzaklaşırlar hemen.
- kurukafa (26.10.08 20:34:20 ~ 21:28:49)
beni de son derece kıl eden bir durum şu "bana bunu ısmarla" olayı. işyerinde sık sık başıma geliyor. ama savuşturuyorum bi şekilde. paranı doğru kullan da aç kalma ulan it diyemiyorsun tabi adamlara. bu şekilde devam ederlerse diyicem ama. yakındır.
- hububrad (26.10.08 20:48:42 ~ 20:49:48)
kişilik bozuluğu filan değil bence, gayet normal bir duygu. Sana çok da hak veriyorum, "bir şey ısmarlasana" insanlarına hiç değinmiyorum bile, siyanür ısmarlasam içim anca rahat eder:)
ayrıca senin herhangi bir talepte bulunmadığın, kendini karşısında asla öyle bir konuma getirmediğin insanların nasıl bu kadar anlayışsız olup hala sana yaklaşabildiklerini de anlamıyorum, ya ben senden bir şey istiyor muyum, seninle o kadar samimi miyim ya da ben bundan hoşlanıyor muyum ki sen bana geliyorsun. İnsan biraz da karşısındakine göre hareket etmez mi yaa, neyse, amma da dertliymişim:)
hiç de sorunlu diilsin, çok normalsin, ben de sendenim:)
ayrıca senin herhangi bir talepte bulunmadığın, kendini karşısında asla öyle bir konuma getirmediğin insanların nasıl bu kadar anlayışsız olup hala sana yaklaşabildiklerini de anlamıyorum, ya ben senden bir şey istiyor muyum, seninle o kadar samimi miyim ya da ben bundan hoşlanıyor muyum ki sen bana geliyorsun. İnsan biraz da karşısındakine göre hareket etmez mi yaa, neyse, amma da dertliymişim:)
hiç de sorunlu diilsin, çok normalsin, ben de sendenim:)
- think martini (26.10.08 21:02:08)
e laptop'ı ipod'u paylaşmaz kimse bence de. bazen bana da diyolar "abi be benim yolum uzun, ipod'u versene yarın getiririm" falan diyolar. şarjı yok falan diyip savuştururdum eskiden ama artık direkt veremeyeceğimi söylüyorum. laptop hele asla verme yanlısı değilim. kitaplarımı da belli başlı kişilerle paylaşırım (kütüphanemde çok sayıda 1970-1980 arası basımlı kitaplar var(dı), bir kısmı başkalarının elinde mundar olunca kütüphanemi resmen dışarıya kapadım).
başlığı ilk okuduğumda basit şeyler için de aynı duruma sahipsiniz diye düşündüm. yani mesela öğrenciyken biri silgi, uç vs. istediğinde de paylaşmıyorsanız ya da bi komşu kapınızı çalıp bir bardak şeker istediğinde verme yanlısı değilseniz o zaman belki abartmışsınız derdim ama bu durumda bile cevap asla kişilik bozukluğu ol(a)maz.
başlığı ilk okuduğumda basit şeyler için de aynı duruma sahipsiniz diye düşündüm. yani mesela öğrenciyken biri silgi, uç vs. istediğinde de paylaşmıyorsanız ya da bi komşu kapınızı çalıp bir bardak şeker istediğinde verme yanlısı değilseniz o zaman belki abartmışsınız derdim ama bu durumda bile cevap asla kişilik bozukluğu ol(a)maz.
- deckard (26.10.08 21:17:10)
bahsettiğin şeyler çok normal, millet otlakçılığa alışmış, sen tepki gösterince ondan bozuluyorlardır. taviz vermemek en iyisi. sonra "keşke" dememek için iyi yapıyorsun.
- rectoa (26.10.08 21:18:21)
kişisel eşyaları paylaşmak istememe durumu bende de var. istenen şeyin maddi değeri ne olursa olsun (kalem, müzik aleti, telefon vs) isteyen kişinin benden çok daha özenli kullanacağımı bilsem bile vermek içime sinmiyor, verdiğim şeyi bir daha kullanmak gelmiyor içimden, alan kişi geri verdiğinde de uzunca bir süre kullanamıyorum, bozukmuş, işlevini yitirmiş gibi görünüyor gözüme.
- ravioli (26.10.08 21:25:02)
hayır gayet güzel yürür..paylaşmasını bilen insanla paylaşmak gerek, sizin gibi düşünen insanlardan oluşan bi çevrede bu daha kolay olur tabi. misal ben de kitaplarımı paylaşmayı hiç sevmem, birine verdiysem ve ucunda bi kırışıklık olmuş şekilde geri aldıysam deli olurum. tavrınızı koyduğunuz ve insanların sizi böyle kabul etmelerini sağladığınız zaman onlar da bunu sorgulamamaya başlarlar..
- quinza (26.10.08 22:12:22)
kişisel eşyalarınızı başkalarıyla paylaşmak istememeniz çok normal, kimsenin de bu yüzden size laf etmeye hakkı yok. paylaşmak içten gelen bir davranış olmalıdır. ciddi bir ihtiyaç için kişisel eşyaları ödünç vermek ayrı bi olay. ama sadece keyfi olarak sizden bir şeyler isteyen, vermeyince de üstüne suçlayan insan otlakçıdır, asalaktır ve ciddiye alınmamalıdır.
- quasiromantic (26.10.08 22:39:58)
yok,
boşuna takma kafaya, seni sömürmek isteyen eş dost akraba arkadaş lakırdısı bunlar. Paylaşmak zorunda değilsin kişisel eşyalarını, altına imza atıyorum. Ayrıca varsın yürümesin yani sosyal ilişkilerin, çoluğunla çocuğunla ailenle manevi anlamda birşeyler paylaş o yeter hepimize.
bir de bu var, (bkz: #12505816), bir süre sonra bu sonuç çıkıyor.
boşuna takma kafaya, seni sömürmek isteyen eş dost akraba arkadaş lakırdısı bunlar. Paylaşmak zorunda değilsin kişisel eşyalarını, altına imza atıyorum. Ayrıca varsın yürümesin yani sosyal ilişkilerin, çoluğunla çocuğunla ailenle manevi anlamda birşeyler paylaş o yeter hepimize.
bir de bu var, (bkz: #12505816), bir süre sonra bu sonuç çıkıyor.
- thefirstfbli (26.10.08 23:19:41 ~ 23:24:44)
ben de hep paylaşmak istiyorum bende mi bi gariplik var acaba? tabi herkesle değil ama yakın arkadaşlarımla falan paylaşıyorum. hatta ben öneriyorum istersen vereyim falan diye. hatta elektronik değil ama başka başka şeyleri hibe ederim zaman zaman. bişeyimi çok beğenirse bi arkadaşım al senin olsun demekten hiç çekinmem.
- likeinme (27.10.08 00:18:16)
Bir şeyler paylaşmak önemlidir elbette. Hani Laptop'ını paylaşmazsın ama lazım oan arkadaşına cep telefonunu verebilirsin. Daha az ya da daha fazla olabilir bu kişiye göre değişir ama olay "hiç paylaşmamak" ya da paylaşmak istememekse bu bir sorundur.
Hayatı boyunca kimseye çay ısmarlamayan adamlar vardır. Eniştem mesela adam hayatı boyunca kahvede bu çayları da ben vereyim dememiş.
Arkadaşına kütüphanenden bir kitap vermek ya da yemek yedikten sonra hesabı ödemek güzel şeylerdir. Eğer karşındaki malın teki değilse o da yapar. Uzun vadede kimse zarar ya da kârda olmaz.
Bu yaklaşımının sömürüldüğünü hissettiğin noktada ona göre duruş sergilersin. Yoksa her tanıdığına "gel yemek ısmarlayayım" demek değil olay.
Sosyal ilişkiler de alış-veriş gibi bir şeydir. Maddi ve manevi pylaşım nedeniyle kurulmaktadır. Hayatta kalmak için sürü halinde yaşayan hayvanların ya da boncuk gibi dizilip birbirlerinin başlarındaki bitleri temizleyen maymunların olayı insnaların arkadaşlıkları gibidir. Manevi olduğun kadar maddi de destek olursun ve sağlıklı bir sosyal ilişkiyse aynı oranda da karşılık alırsın.
Sadece 2 günlüğüne dvd yazıcıya ihtiyaç duyan arkadaşına bunu vermezsen o da illa ki aynı şekilde karşılık verecek diye bir şey yok. O da sen sevgilinden ayrıldığın zaman ihtiyacın olan manevi desteği vermeyecektir.
Bunu yapma nedeni de "vay ibne vermemişti aleti" şeklidne bir kinlenme ya da bir şeyi alamamanın getirdiği eziklik, hırs, açgözlülük değil tamamen senden alamadığı arkadaşlık desteğidir.
Paylaşılmadığı sürece sosyal ilişkiler yürümez. Haa herkesin pinti olduğu bir akradşa ortamı olur kimse kasılmaz "üff bir şeyimi isteyecek" diye ama o arkadşa ortamı da hiç bir zaman yakınlaşamayacak birbirlerine olması gerektiği kadar destek olamayacaklardır.
Hayatı boyunca kimseye çay ısmarlamayan adamlar vardır. Eniştem mesela adam hayatı boyunca kahvede bu çayları da ben vereyim dememiş.
Arkadaşına kütüphanenden bir kitap vermek ya da yemek yedikten sonra hesabı ödemek güzel şeylerdir. Eğer karşındaki malın teki değilse o da yapar. Uzun vadede kimse zarar ya da kârda olmaz.
Bu yaklaşımının sömürüldüğünü hissettiğin noktada ona göre duruş sergilersin. Yoksa her tanıdığına "gel yemek ısmarlayayım" demek değil olay.
Sosyal ilişkiler de alış-veriş gibi bir şeydir. Maddi ve manevi pylaşım nedeniyle kurulmaktadır. Hayatta kalmak için sürü halinde yaşayan hayvanların ya da boncuk gibi dizilip birbirlerinin başlarındaki bitleri temizleyen maymunların olayı insnaların arkadaşlıkları gibidir. Manevi olduğun kadar maddi de destek olursun ve sağlıklı bir sosyal ilişkiyse aynı oranda da karşılık alırsın.
Sadece 2 günlüğüne dvd yazıcıya ihtiyaç duyan arkadaşına bunu vermezsen o da illa ki aynı şekilde karşılık verecek diye bir şey yok. O da sen sevgilinden ayrıldığın zaman ihtiyacın olan manevi desteği vermeyecektir.
Bunu yapma nedeni de "vay ibne vermemişti aleti" şeklidne bir kinlenme ya da bir şeyi alamamanın getirdiği eziklik, hırs, açgözlülük değil tamamen senden alamadığı arkadaşlık desteğidir.
Paylaşılmadığı sürece sosyal ilişkiler yürümez. Haa herkesin pinti olduğu bir akradşa ortamı olur kimse kasılmaz "üff bir şeyimi isteyecek" diye ama o arkadşa ortamı da hiç bir zaman yakınlaşamayacak birbirlerine olması gerektiği kadar destek olamayacaklardır.
- vecna (27.10.08 02:07:38)
normal bence. fotograf makinesi laptop ipod cep telefonu gibi her an ihtiyac olabilecek seyleri (simdi analog ornek bulamadim, evdeki tek cd kalemi olabilir ama mesela?) paylasmayi ben de sevmiyorum hatta paylasmiyorum da. ama cep telefonu hibe etmisligim var mesela, psp ve wii paylasmisligim var (kullanmiyorum) ki hala arkadaslarimda ikisi de, sikayetci degilim eksikligini hissetmiyorum. ama fotograf makineni ver deseler hayatta vermem ya ertesi gun lazim olursa.
- disq (27.10.08 18:15:05)
1