Ekşi Duyuru

hahaha :D kendimi ve birçok arladaşımı gördüm yazdıklarında. eline sağlık. en azından birşeylerin farkındasın. bu farkında olmanı biraz avataja çevirmeye çalış bari.

dediklerin doğru. bu ülkede bir çok insan mükemmel bir sporcu,sanatçı,müzisyen vs olabilecekken ailesinin saçma sapan tripleri yüzünden körelmiştir. benim anne baba öğretmen. babama sorsan mühendis olmalıydım,anneme sorsan doktor. ne mi oldum? şu anda pek de önemli olmaayn bir okulda işletmede okuyorum. bir buçuk yıllık bir depresyon dönemim oldu bu olaylarla ilgili. anlatsam haftalar sürer. =)

sen en azından yaşıtın olan birçok kişiye göre bazı şeylerin farkındasın. sana tavsiyem;mühendis ol veya doktor. veya her ne ise. ama asla müzikten vazgeçme. hobi olarak yap. tenis de oyna,basketbol da. asla bırakma. ama git adam gibi,o bahsettiğin üniversitede oku. çunku başka şansın yok. başka bir alterbatifin yok. bu memlektte rahat ededceksen bu şekilde edebilirsin.

bu yazdıklarımı hızlıca yazdım,toparlayamadım ama anlamışsındır. belki aklıma geldikçe birşeyler daha eklerim.

insan kendini geliştirir, sen olayın farkındasın.

farkında olmayanlar odun oluyor, senin gibiler değil. kendini geliştirmek de senin elinde, ailenin değil. kimsenin ne derslerine, ne baterine karışmasına izin verme. varsın sınıfta kal, ama bateri çalmak istiyorsan çal. neymiş biyolojinin 3 gelmesi ya..

Gerçekten çok doğru düşünüyorsun. Şu an için sanırım yapabileceğin çok bir şey yok, ailene de baş kaldırma bence:) Sen zaten neyin doğru neyin yanlış olduğunun farkındasın..

Ama merak etme üniversite'de farklılaşmak için elinde fırsat olacak. Yani benim için öyle oldu. Gerçi lisede de ailem bana hiç karışmazdı, enstrüman çalayım spor yapayım diye yalvarırlardı. Yapmıyordum.

Üniversiteye başlayınca ulan odun gibi geldik gidiyoruz, biraz tiyatroydu kültür sanat ilgileneyim dedim ve yaptım.

Senin durumunda aileden uzaklaşıp farklı bir şehirdeki üniversiteye gitmek iyi olabilir. Yoksa seni engellemeye üniversitede de devam edebilirler.

bence depresifliği bırak biraz kendin ne istiyorsun ona yönel. kendimden örnek vereyim.

ben de istanbulun en iyi birkaç anadolu lisesinden birinde okudum zamanında. hayatım almancayla geçiyordu. benim de ailemin aklı fikri benim notlarımdı. ama tabi öyle 5 dolu karnelerim yoktu bizim okulda öyle bir imkan zaten yoktu. her neyse, ailem ben üniversiteye hazırlanırken "oğlan mühendis olacak" dedi. istemiyordum sayısalcı oldum. istemeden mecburiyetten okuyordum ve tüm fen derslerim zayıf geldi. aynı haftalarda girdiğim türkiye geneli bir sınavda ilk 20'ye girdim eşit ağırlıktan sonra rest çektim bölüm değiştirdim. şimdi kısmetse boğaziçinden mezun olacağız. peki buraya gelene kadar ne oldu? açıkçası bizim lisede kimse ot yaşamıyordu. diğer seviyesi yüksek anadolu liselerinde de. hepimiz festivaller organize ettik gruplar kurduk. bir dönem rammstein tribute vokali yapmışlığım dahi var. son senemde ot gibi çalıştım ama üniversitede hayatım yine müzikle devam etti. bu sefer klasik müziğe ve caza döndüm. konservatuarlardan teklif aldım reddettim. benim için hobi olarak yeterli müzik. ben kendime bu yolu seçtim. ama mesela başka bir arkadaşım var ki 2 yıl kadar önce kendisi boğaziçi siyaset ve uluslararası ilişkiler bölümünü 1. olarak bitirdi ve okul içi aktivitelerdeki sosyalliği (müzik, korolar şefliği falan) rektörlük özel nişanı aldı. adam 3 yabancı dili anadil seviyesinde konuşabilirken ve diplomat olmasına kesin gözüyle bakılırken mezuniyet sonrası kendine seçtiği hayat itü'de müzik yüksek lisansı. ilerde bakan danışmanı olur denen adam şimdi beste yazıyor yani. kısacası ben kendi istediğimi yaptım o da kendi istediğini.

anlattığına göre lisede malesef biraz ot yaşıyorsunuz ama şunu bil geç falan kalmış değilsin. üniversiteye girdikten sonra da bir şeyleri değiştirebilirsin. tabi tıp okuyup ömrünü tek bir meseleyle çürütmeyecek veya ankarada mühendislik okumayacaksan.

@hayırsız,

en azından o bölümü bitiren yüzlerce kişiden birisi oluyorum.

@barkopasa,

türkiyenin en sosyal okullarından birisi olarak biliniyor. kendime bağlı bu zincirleri kırabilmek için, ben de birkaç müzik grubuna katıldım, okulda bilmem kaç kişi toplayıp orkestra akademik başkent'i dinlemeye götürdüm.. ama böyle olunca da dersler gidiyor. dersler gitmeyince de odun oluyoruz. olmuyor.. ikisi bir olmuyor. :/

o bölümü bitirmiş yüzlerce kişiden biri olmak da sana bir değer katmıyor emin ol onu söyleyeyim.
odtü'nün mühendislik bölümlerinde okuyanların rahat %90'ı bomboş insanlar.
hayatlarındaki tek anlatabilecekleri olay, ve konuştukları şey "abi x dersine çalıştın mı?"
"öss'de şöyle böyle yapmıştım."
"big bang theory çok komik ya."
falan.
Aşırı sığlar. Bu sebeple sen biraz geç de olsa farkına varmışsın, kendini geliştir. Git bir de İsmail Cem'den Türkiye'de Geri Kalmışlığın Tarihi'ni oku. Bu da konudan bağımsız ama olsun.

@sanal hayvan,

yok hocam ben de senin dediğinden bahsediyordum zaten. bilgisayar mühendisi olmak hedefim, ancak oldum diyelim. on binlerce bilgisayar mühendisiyle aynı kefede olacağım. "üniversite farkı var yeaa" diyenler için de, aynı bölümü bitirdiğim binlerce kişiden biri olacağım.

eğitim sistemi çok sikko ve şimdilik(en azından senin durumunda) bunu değiştiremiyoruz. bu yüzden ben sana bu duyurunun en sığ önerisini yapacağım: mutlaka hazırlık oku. sakın atlamaya kalkışma. üniversitede lise eğitiminin sana verdiği zararı toparlayacak kadar zaman kazandırır bu.

@bipolar,

şu anda bile hazırlığı çok rahat geçebilecek ingilizce'ye sahibim. annem de babam da ingilizce öğretmeni zaten. :) ancak her ne kadar karşı çıksalar da hazırlık okumayı düşünüyorum. zorlanmadan okumayı özledim.

(bkz: sindirilmiş cehalet)

mezun olunca x yapan onbinlerce kişiden biri olacağıma, yani sıradan bir insan olacağım fikrine çok takılmışsınız. Hepsini bırakıp müzik yapsanız da onbinlerce müzik yapan kişiden biri olacaksınız. 7 milyarlık dünya'da bir hiçiz zaten, onu kabullenmek lazım bence. Biraz farklı(ve bence yanlış) yere takılmış gibisiniz.

Yanlış olan(bence) başarının ve doğru yolun ileride garanti çok para kazanıp rahat edeceğin işler yapman olması. Bu da işte mühendislik, doktorluk falan. Bunun için de bir kere yaşayabileceğiniz gençliğinizi ders çalışmaya adamanız gerektiği yanılgısı var. Bu yola o kadar saplanmış ve at gözlüklerimizi takmışız ki hayatımızı dolduran, ona anlam katan şeyleri hep arka plana atıyoruz ve/veya erteliyoruz "össyi kazanayım üni'de yaparım"/"şu diplomayı alayım iş bulayım sonra yoğunlaşırım bunun üzerine"/"çok çalışayım mesaiye kalayım, müdürün gözüne gireyim; terfi alınca yoğunlaşırım istediklerime" diye diye. Türkiye'de bu zihniyet maalesef çok yaygın, baya yaygın. Hayattaki tek hedefimiz bu yönde. Mühendis olalım, güzel para kazanalım. Gelişmiş ülkelere bakınca aslında bu zihniyet "biz acep köle miyiz ki?" diye düşündürüyor.

diğer bir bakış açısı da gelecekte yaptığın işin ilgilendiğin şey olması gerekliliği ama tam olarak konu bu değil.

üniversiteye geldiğimde en çok pişman olduğum şeyler, lisede biraz kötü not alsaydım da;
biraz daha kitap okusaydım,
bir müzik aletini çalmayı tam öğrenseydim,
bir sporu iyi derecede bilseydim,
bir dans türünü bilseydim,
vsvs

son pişmanlık neye yarar?

o yüzden dedim zaten hazırlığı atlama diye. annen baban illa ki geç diye zorlayacaktır, başka bir dil öğrenmek istiyorum kursa gidicem dersin. ki başka diller öğrenmek de oldukça iyi bi fikir. onun dışında davul çalmaya da spora da gezmeye de zamanın olucak. kendin için dert etme.
ama toplumu dert edebilirsin. toplum olarak durumumuz pek iyi değil.

@natnan,

haklı olabilirsin hocam. maddi bir sıkıntımız yok, her ne kadar benim emeğimle alınmış olmasa da, elimin altında en kaliteleri telefon, bilgisayar, elbiseler her şey oldu. ama hala -27 yaşında olmasına rağmen- nokia 6630 kullanan bateri hocam kadar mutlu olamadım sırf bu yüzden.

öss ye kasıp iyi bir üniversiteye gitmen, daha sonra üniversitede belli bir not ortalamasını yakalayıp oradan direk işe atlaman en olağan şey. Bu yüzden sen bu dediklerimden ne kadar farklı şey yaparsan insanlara o kadar garip gelir. O yüzden biraz insanlara kulak tıka bu konuda :)

Zaten bu yapılanlar hep adam gibi bir iş, yani rahata erdirecek kadar para için değil midir? Aman senin amacın para olmasın, para sadece amacına ulaşmada bir araç olsun.

Benim lisede pişman olduğum tek şey sayısal harici bölümlere hiç değer vermemem ve hiç araştırmamam, sen bu hataya düşme.

Neyse, son olarak, spormuş müzikmiş bunlardan çok kitap okumanı tavsiye ederim ben sana. Çünkü bizi hayvanlardan ayıran en önemli özelliğimiz beynimiz, onu kullanman en akıl karı olur :)

Not::Dünyada tanınmak gibi bir amacın da olmasın bence, dünyadaki tüm işe yarar insanları tanıyormusun sen?

sen çoktan sıradan biri olmuşsun zaten.senin gibi milyonlarca genç bateri çalıyor.üniversiteye de gidince saçlarını uzatırsın arkadaşlarınla sahneye çıkma çalışmaları yaparsın grup kurarsın falan.binlerce mühendisden biri değil binlerce müzisyenden biri olursun.