Ekşi Duyuru

yav moralim baya çökmüş durumda. pek inanmasam da artık kurşun falan döktürücem yani bu şanssızlığı her ne kırıyorsa.

hani milyonlarca olay sayarım ama şu dk'larda başıma geleni anlatayım hemen. bir işe başvurmuştum, (öğrenciyim bu arada) hani part-time gibi, staj gibi. önemli bir firmanın işi yani, bu işte çalışmak da son derece önemlidir.

neyse mülakatına falan gittik. iyi de geçti diyebilirim. yine de pek ümidim yoktu, zaten giderken de beklentiyle falan gitmemiştim. neyse, dün işi alamayan herkese mail geldi işe alınmadıklarına dair. bana ise gelmedi. daha önceden de burda çalışan bir arkadaşım olduğu için "kanka sana mail gelmediyse yarın telefonla dönecekler alındın yani" dedi. ben de hiç ümidim olmayan bu işi aldığım için sevindim. hatta klasiktir hayal de kurmaya başladım.

sonra sabah oldu, mail gelmeyen 2 arkadaşı (uzaktan) telefonla arayıp işe alındıklarını bildirmişler sabah 10'da. bekledim bekledim bana telefon yok. tabi buranın prosedürlerini biliyoruz arkadaşlarımdan falan. sabah aranırsan aranırsın, yoksa işi kaybetmişsindir.

yani zaten hiç ümidim olmayan bir işti. olumsuz bir mail gelmiş olsa muhtemelen üzülmeyecektim de. ama mail gelmiyor arkadaş. olay işte bu. mail gelmiyor. niye? ümitleneyim de, alınmadığımda yerlebir olayım diye. bakın bu ilk falan değil. daha önce de 2 işte buna benzer (hatta paralellik gösteren) olayla karşılaştım. sanki evren diyor ki "önce sevineceksin sonra senin hayatını sikeceğiz" çünkü başka bir açıklaması yok.

hani şuan o kadar sinirliyim ki bir yerleri yumruklamak istiyorum. niye? diye. niye sadece benim başıma geliyor diye.

"tek derdin bu olsun" demeyin. çünkü bu değil. burada anlattığım tek ve basit bir olay. sadece işle ilgili bir olay. halbuki bunun kat kat üstünde onlarca olay geliyor başıma sürekli. sürekli sürekli. hani iddaada hep tek maçtan yatanlar var ya, benim hayatımda her olay öyle gelişiyor işte. kafayı yemek üzereyim artık. niye ben diye. bu işin sonunda bir gün intihara kalkışıcam biliyorum.