Ekşi Duyuru

Aslında hiç sevgili de olamamıştık ya, aşırı samimi arkadaşken, bir ara bu mevzulara yelken açalım demiştik te; onun cesaretsizliği yüzünden becerememiştik... Sonra arkadaş olarak devam etmiştik, iki üç ay önce birden bire telefonunu değiştirmiş, facebook hesabını kapatmıştı. İşin açığı çokta koymamıştı, başka mecralara vakit ayırabiliyordum yani. Ara ara aklıma geliyordu o kadar. Yine iki ay evvel falan kardeşinin hesabından mesaj atmıştım, cevap gelmemişti. Yine önemsememiştim. Neyse geçen nedense aklıma geldi, mesajı tekrar attım. Şöyle bir cevap geldi;

"merhaba.... ben "ay---" gayet iyiyim merak etme ayrıca teşekkür ederim. umarım sende iyisindir. evet hesabımı kapattım numaramda değişti çünkü böyle gerekti. ben nişanlandım bazı konularda daha dikkatli olmam gerekiyo yani bi sorun yok aksine herşey çok güzel... kendine dikkat et slmlar....."

tabii mesajı görünce bir aptallaştım, böyle içimden bir şey koptu sanki. nasıl desem, hayatımın çok değişmeyeceğini hisseder gibi ama; bir yandan da koydu işte. kıskandırdı, çünkü zamanında çok istemiştim onu. şöyle bir cevap gönderdim,

"Ay---,

Öncelikle teşekkür ederim. Mesajını alınca gerçekten sevindim. Mutlu olduğun için, iyi olduğun için sevindim. İşin açığı çok ta şaşırdım, biraz da hüzünsedim...

Sevinmemin sebebini tahmin edebiliyorsundur, zira hayatla alakalı önemli bir karar almışsın. Daha da önemlisi, bu kararın gerektirdiklerini samimi bir şekilde uyguluyorsun. Benim tanıdığım Ay---'ye de bu yakışırdı. Verdiğin kararın ciddiyetine olan saygısını arttırıyor insanın(ben de bir gün nişanlansam, nişanlımdan aynı şeyi beklerdim)... Umarım mutlu olursun, bütün iyi niyetlerimle...

Hüznü getiren yanı ise, hayatın zorunlu gerekçeleri sebebiyle artık görüşemeyecek olmamız. Hani, öyle veya böyle; Ay---'nin olduğu bir hayat güzeldi, iyiydi benim için. Bursa'da bizi düşünen, bize değer veren birilerinin olması. O kişinin sen olması, senle olan arkadaşlığımız, geçmişimiz vs... Biraz duygusu olan hüzünlenir yani, hayatın gerçekleri işte... (Ek olarak, sana her zaman dürüst olduğumu bilirsin, umarım benim karşıma da senin hayat görüşüne yakın birileri çıkar diye avutuyorum kendimi) -ve belki de son iletişimimiz olması sebebiyle zorunlu ve açıksözlü bir dip not: o kişinin sen olmasını da vaktiyle istemiş olduğumdan, içimden kopan güçlü bir keşkenin sesini herhalde işitmişsindir.-

Son olarak, verdiğin karara sonsuz saygı duyuyorum. Mutlu olmanı en içten dileklerimle temenni ediyorum, ve bir arkadaşın olarak şunu da ekliyorum ki; benim facebook hesabım, cep telefonum (554 309 9* **) her zaman açıktır. Nihayetinde, hayatın bizi götürdüğü yerlerin hep "en güzel" yerler olduğunu ümit etmekle birlikte, kötü zamanlarda da" hayatı boyunca" derdini dinlemeye hazır bir arkadaşının buralarda olduğunu unutma...

Annene, ablana, babana ve ailenizin müstakbel damadına selamlarımı sunuyorum. Bir sürç-i lisan ettiysem affet, Allah'a emanet ol...

Saygılarımla,

Arkadaşın Fatih."

Şimdi dostlar size danışacağım mevzu şu, nişanlı bir kıza böyle bir mesaj atarak haddimi aşmış mıyım?

İkincisi, şu an hissettiğim duygunun sonu ne olur? Nereye bağlamalı? İhtimali çok az görsem de, imkansız bir aşkın peşinde buluvermekten de korkmuyor değilim kendimi.