[]
ölüme şahit olmak
sorum psikologlara... kendimi soğukkanlı olarak tanımlayabilirim, kan vs gibi şeylerden tiksinmem, korkmam, aksine müdahale gerektiğinde yapabilirim. bugün gözlerimin önünde bir ölüm gerçekleşti, adamcağız kalp krizi geçirmiş, ne kadar süre hareket edemediğimi bilmiyorum ama, çok uğraşmama rağmen, sanki bir şey, beni oraya mıhlamış gibi kaldım, hareket etmeye çalıştım edemedim, sanki yine o şey kafamı avcunun içine almış da zorla baktırıyormuş gibi. kalp masajı yapılıyordu, bip sesleri kulağımdan gitmiyor, adamın vücudu o anı aklımdan çıkaramıyorum, öldü dediklerinde ancak kıpırdayabildim yerimden. göğsüm sıkışıyor, arada nefes alamıyorum halen, sonra bu geçiyor, hiç olmadığım kadar sakin oluyorum, sonra tekrar nefes alamama sorunu. kendi kendime nasıl üstesinden gelebilirim, uyumaya korkuyorum.
bu soruyu yazmaktan da utanıyorum, adam ölmüş, ardından bir sürü insan kalmış, ben neyin derdindeyim.
yanıtlardan sonra: arkadaşlar çok teşekkür ederim. bugüne kadar birbirinden kötü hikayelerle annem dahil, birçok kişiyi kaybettim. duygularımı bastırmayı sevmem, mutlaka dışavururum. dün gece kendimi zorla da olsa uyutmayı başardım. herhalde bu durumu kalbullenmeyi, en azından travmatik bir anıya dönüştürmemeyi istediğim için bir rüya gördüm. şimdi biraz daha iyiyim, çok teşekkür ederim.
bu soruyu yazmaktan da utanıyorum, adam ölmüş, ardından bir sürü insan kalmış, ben neyin derdindeyim.
yanıtlardan sonra: arkadaşlar çok teşekkür ederim. bugüne kadar birbirinden kötü hikayelerle annem dahil, birçok kişiyi kaybettim. duygularımı bastırmayı sevmem, mutlaka dışavururum. dün gece kendimi zorla da olsa uyutmayı başardım. herhalde bu durumu kalbullenmeyi, en azından travmatik bir anıya dönüştürmemeyi istediğim için bir rüya gördüm. şimdi biraz daha iyiyim, çok teşekkür ederim.
gayet normal bir durum 5 yaşında bir bakım evine girmiştim belki 20 yaşına kadar orada düşkün insanların görüntüsü gözlerimden gitmedi nedir bu derece beni etkileyen hep irdeledim.
senin ki şok durumu insan öleceğini tabii bilir ama bunu hiç hatırlamaz, insan beyni için ölüm şaka gibi bir imgedir, asla ölümü olduğu gibi görmek istemez, varoluşçu psikiyatri bu olayı inceler istersen göz at.
bazı ruhsal hastalıkların sebebi de ölümü kabullenemeyiş olarak karşımıza çıkabiliyor....
senin durumunda ölümü görmek şok etkisi yaratmış travmatik bir durum olmasa gerek fakat lüzum görürsen bir kaç seans psikolog ile görüşebilirsin.
senin ki şok durumu insan öleceğini tabii bilir ama bunu hiç hatırlamaz, insan beyni için ölüm şaka gibi bir imgedir, asla ölümü olduğu gibi görmek istemez, varoluşçu psikiyatri bu olayı inceler istersen göz at.
bazı ruhsal hastalıkların sebebi de ölümü kabullenemeyiş olarak karşımıza çıkabiliyor....
senin durumunda ölümü görmek şok etkisi yaratmış travmatik bir durum olmasa gerek fakat lüzum görürsen bir kaç seans psikolog ile görüşebilirsin.
- Çuvaldızı
(22.12.11 23:34:44)
senin için iyi olmamış. ölüm bazen en olmadık yerde en olmadık şekilde karşımıza çıkıyor. bu bizim ölümümüz manasına gelmiyor sadece. anlattığın şekilde, başkalarının ölümü de olabiliyor. öncelikle kendini suçluyorsan yardım edemediğin için, bundan vazgeç. bir şekilde yapamamışsın. bazen çakılıp kalırız bir şekilde herhangi bir durumda, olayda. bunun haricinde biraz zor olacak senin için ama ölümün de bu dünya için, bizim için olduğunu telkin et kendine. hepimiz öleceğiz öyle ya da böyle. yalnız yaşıyorsan, birkaç gün arkadaşlarını davet edebilirsin evine ya da sen onlara misafir olabilirsin. düzenini bozmamaya çalış. çünkü düzenin bozuldukça, sen bunu daha fazla kafana takacaksın emin ol.
- bilmemkacincinick
(22.12.11 23:38:35)
Canlı canlı ölüm izlemek öyle bir etki yaratıyor cidden. Dedem bir hastanenin kardiyoloji bölümünde yoğun bakımda yatarken (şimdi sağlam maaşallah) yanında refakatçi olarak kalıyordum. Onu yoğun bakımın 2'li odalarına almışlardı kurtardı diye, sonra bi ara asıl yoğun bakımın olduğu geniş kısımdan sürekli sinyal sesleri gelmeye başladı, 1 dakika sürdü, 2 dakika sürdü gelen giden yok, doktorlar da yoktu, bi bakayım dedim, bi baktım köşede yatan amcanın aletler çılgın atıyor. Kalp ritmini izliyorum, eli havadaydı birini çağırır gibi, yavaş yavaş aşağı indi ve yatağa hızla düştü bi yerden sonra, o an ritm sıfıra indi, birkaç dakika sonra doktorlar koşa koşa geldi, herkesi içeri soktu ve bayaa bi süre kalp masajı yapmışlardı, amca muhtemelen gitti tabii.
Herifin elinin yatağa düşüşünü unutamıyorum ben de. Korkunçtu.
Herifin elinin yatağa düşüşünü unutamıyorum ben de. Korkunçtu.
- roket adam (22.12.11 23:48:32)
ptsd değildir inş.
gerçi bi gunde olmaz dimi o
gerçi bi gunde olmaz dimi o
- partizan (22.12.11 23:57:47 ~ 23:58:53)
ilk kez ex'le karşılaştığımda bende senin gibi olmuştum ama zamanla alıştım. evet alışır oldum, hemde çok kötü ex'lerle karşılaştım, yanmış, boğulmuş,kafası kolu kopmuş falan.
ama tabi ilk seferdeki psikolojiyi atlatamıyor insan ama sonuçta itfaiyeciysen herşeye hazırlıklı olmak zorundasın en azından benim için.
sana tavsiyem işin duygusal boyutundan sıyrılmak için kendini mutlu hissettiğin şeylere yönelmelisin, bu süreci düşünmemelisin. sonuçta bu bir döngü ve hepimiz o sürece gireceğiz birgün.
bu yaşam ölüm sürecini bir dizi gibi düşün, başlıyor ve bitiyor.
kendini başka şeylere yönelt mutlaka, o lokasyondan bir süre geçme, ne bileyim sevdiğin şeylere ağırlık ver.
geçmiş olsun...
ama tabi ilk seferdeki psikolojiyi atlatamıyor insan ama sonuçta itfaiyeciysen herşeye hazırlıklı olmak zorundasın en azından benim için.
sana tavsiyem işin duygusal boyutundan sıyrılmak için kendini mutlu hissettiğin şeylere yönelmelisin, bu süreci düşünmemelisin. sonuçta bu bir döngü ve hepimiz o sürece gireceğiz birgün.
bu yaşam ölüm sürecini bir dizi gibi düşün, başlıyor ve bitiyor.
kendini başka şeylere yönelt mutlaka, o lokasyondan bir süre geçme, ne bileyim sevdiğin şeylere ağırlık ver.
geçmiş olsun...
- icemanr (23.12.11 09:52:45)
1
