[]
Psikolojik Rahatsızlık falan filan?
ilk olarak sorumu sorayım (geçen gün de sormuştum) devlet, psikolog ücretlerini karşılıyor mu? (ssk) devlet hastanesi falan filan farketmez. (izmirdeyim)
ikinci kısım ise, içimde patlamaması için yazıyorum. çünkü harbiden içimi korku bastı psikolojim bozuldu falan filan diye.
özellikle son 2 haftadır sık sık, yeni uyumaya başlarken, yani tam uyku değil, tam ayık da değilken bir anda yatakta aklıma acaip acaip şeyler geliyor.
örneğin, annemin babamın ve etrafımdaki herkesin sıra sıra öleceği geliyor aklıma. boğulacak gibi oluyorum. onları bi daha göremeyeceğim gibi geliyor. ama bunlar saniyeler içinde çok yoğun bir şekilde oluyor. yani mantıklı düşünmeye vakit olmayacak kadar seri.
ya da ne bileyim, öleceğim aklıma geliyor. her şeyin biteceği karanlık ekran falan. yine boğulacak gibi oluyorum, yatakta doğruluyorum hemen düşünceler bombardıman gibi geliyor. (bu arada, ailemden öğrenmediğim için bir dine falan bişiye inanmıyorum, inanamıyorum. o yüzden kendimi bildim bileli öldükten sonra karanlık ekran olacağını düşünüyorum. elimde değil)
biraz önce yine aynı şekilde uyandım. tam hatırlamıyorum bu sefer neyden tırstığımı ama ya askere gittiğimde de böyle olursa, orda kendimi toparlayacak kadar vaktim bile kalmaz. deliririm gibi bişiler düşündüm. (askere gitmem yakın falan değil daha çok var, üniden mezuniyete 1 senem var.)
böyle onlarca farklı düşünceyle uyanıyorum. ortak noktaları bu düşüncelerin tamamının sonunda yalnız başıma kalacağım ve kimsenin bana yardım edemeyeceği yatıyor. düşünce bombardımanının hemen sonunda da delireceğimden korkuyorum, bundan 10 sene sonra bu düşüncelerin artacağını ve delireceğimi düşünüyorum. resmen boğuluyorum işte o anlar.
bu 2. yazdığıma bir cevap beklemiyorum aslında sadece anlatmak istedim. zaten %1'ini bile anlatabildiğimi düşünmüyorum şuan. cevap yazarsanız daha çok şey anlatırım, yazmazsanız da önemli değil çünkü içimi boşaltmam gerekiyordu.
ikinci kısım ise, içimde patlamaması için yazıyorum. çünkü harbiden içimi korku bastı psikolojim bozuldu falan filan diye.
özellikle son 2 haftadır sık sık, yeni uyumaya başlarken, yani tam uyku değil, tam ayık da değilken bir anda yatakta aklıma acaip acaip şeyler geliyor.
örneğin, annemin babamın ve etrafımdaki herkesin sıra sıra öleceği geliyor aklıma. boğulacak gibi oluyorum. onları bi daha göremeyeceğim gibi geliyor. ama bunlar saniyeler içinde çok yoğun bir şekilde oluyor. yani mantıklı düşünmeye vakit olmayacak kadar seri.
ya da ne bileyim, öleceğim aklıma geliyor. her şeyin biteceği karanlık ekran falan. yine boğulacak gibi oluyorum, yatakta doğruluyorum hemen düşünceler bombardıman gibi geliyor. (bu arada, ailemden öğrenmediğim için bir dine falan bişiye inanmıyorum, inanamıyorum. o yüzden kendimi bildim bileli öldükten sonra karanlık ekran olacağını düşünüyorum. elimde değil)
biraz önce yine aynı şekilde uyandım. tam hatırlamıyorum bu sefer neyden tırstığımı ama ya askere gittiğimde de böyle olursa, orda kendimi toparlayacak kadar vaktim bile kalmaz. deliririm gibi bişiler düşündüm. (askere gitmem yakın falan değil daha çok var, üniden mezuniyete 1 senem var.)
böyle onlarca farklı düşünceyle uyanıyorum. ortak noktaları bu düşüncelerin tamamının sonunda yalnız başıma kalacağım ve kimsenin bana yardım edemeyeceği yatıyor. düşünce bombardımanının hemen sonunda da delireceğimden korkuyorum, bundan 10 sene sonra bu düşüncelerin artacağını ve delireceğimi düşünüyorum. resmen boğuluyorum işte o anlar.
bu 2. yazdığıma bir cevap beklemiyorum aslında sadece anlatmak istedim. zaten %1'ini bile anlatabildiğimi düşünmüyorum şuan. cevap yazarsanız daha çok şey anlatırım, yazmazsanız da önemli değil çünkü içimi boşaltmam gerekiyordu.
Öleceklerini görmen acayip bı durum değil cogu insanın basına gelir.korktuğun durumlar sıkıntılar vardır bilinçaltında kimseyle paylaşamiyo olabilirsin.kız/erkek arkadasın var mı ? Yoksa kendini yalnız hissettiğinden ailenden başka kimsenin olmadıgını düşündüğünden kaaynakli olabilir anlat dinleriz biz :)
- tikican (12.07.11 01:30:03)
Anlattığınız durum aslında ilaç almanızı gerektirsek gibi değil çok zorda kalmasında ilaç istemeyin zaten psikolog yazamaz ilacı
- tikican (12.07.11 01:33:35)
bi de eklemeyi unutmuşum. benim annem 17 sene önce panik atakla başlayan yıllar geçtikçe de ilerleyip şimdi adını hatırlayamadığım karmaşık bir hastalığa sahip oldu. akıl kaybı falan yok, burdan o anlaşılmasın ama sene, iki senede bir falan 1 aylık atakları oluyor cart curt. genetik bişise yani bana da geçmiş midir diye düşünüyorum.
bu düşüncelerin hepsinde kendime hakim olamayacağımı düşünüyorum. sanki hayatımın sonuna kadar o an düşündüğüm paradoksu düşüneceğim. yani şuan burda tarif edemeyeceğim bi his oluyor, herkesi her şeyi kaybedicem, en sonunda da aklımı kaybedicem gibi hisler. ama bunlar da tam açıklayamıyor hissettiklerimi.
bildiğim tek şey onları düşündükten sonra delireceğimi düşünmem. 10 sene 20 sene sonrasını düşünüyorum, bu düşüncelerin gelişip beni sikip attığını falan. ne bileiym fazla tarif de edemiyorum işte.
bu düşüncelerin hepsinde kendime hakim olamayacağımı düşünüyorum. sanki hayatımın sonuna kadar o an düşündüğüm paradoksu düşüneceğim. yani şuan burda tarif edemeyeceğim bi his oluyor, herkesi her şeyi kaybedicem, en sonunda da aklımı kaybedicem gibi hisler. ama bunlar da tam açıklayamıyor hissettiklerimi.
bildiğim tek şey onları düşündükten sonra delireceğimi düşünmem. 10 sene 20 sene sonrasını düşünüyorum, bu düşüncelerin gelişip beni sikip attığını falan. ne bileiym fazla tarif de edemiyorum işte.
- calimdor (12.07.11 01:36:32)
evrende sabit olan 1 tanecik bile birşeyin olmadığını, hareket etmeyen hiç birşeyin olmadığını, yani değişmeyen hiç ama hiç birşeyin olmadığını düşünüp (ego bir sabitleme biçimidir bu sebeple... "ben zenginim", "ben güzelim", "ben yenilmezim"... gibi...) içinde bulunduğun düşünce sürecinin de "az sonra" değişeceğini, biteceğini düşünüp rahatlayabilirsin...
nasıl desem hislerini düşüncelerinin yaratma olayı biraz seninki. atıyorum annenin öleceğini "düşünüp", oradan korku "hissetmeye" başlıyorsun... gibi..
ama asıl olan düşünceler değil, her zaman hislerdir. tabi düşüncelerden oluşan hisler değil de asıl içerde olan, öz hisler...
nasıl desem hislerini düşüncelerinin yaratma olayı biraz seninki. atıyorum annenin öleceğini "düşünüp", oradan korku "hissetmeye" başlıyorsun... gibi..
ama asıl olan düşünceler değil, her zaman hislerdir. tabi düşüncelerden oluşan hisler değil de asıl içerde olan, öz hisler...
- matrix (12.07.11 01:55:57)
panik atak doktora git tedavisi basit, bişey kalmaz.
- ehbe (12.07.11 02:21:19)
izmir de göğüs hastanesi var. oranın psikiyatrına gidip derdini anlatıyosun. gerek görürse ilaç veriyor, gerek görürse psikolğa sevkediyor.
sgk kapsamında bu ikisi de. cebinden para çıkmaz
geçmiş olsun
sgk kapsamında bu ikisi de. cebinden para çıkmaz
geçmiş olsun
- delfina (12.07.11 02:27:46)
senin probleminle psikiyatrda ilgilenebilir.yaşın 24 ten küçükse hastanelerin gençlik ünitelerine başvurmanı öneririm.değilse hasta yoğunluğu nispeten az olan bir hastane tavsiye ederim.
- kulak arkasi (12.07.11 02:37:17)
ssk'da psikiyatri birimleri var ancak terapi yaptıklarını hiç sanmıyorum. bunaltı bozukluğu gibi bir durum sanırım bende de vardı 10 sene kadar evvel*hala da geçmiş değil. terapi çok iyi geliyor. onun dışında sana acilen hobi edinmeni ve birşeyler üretmeni tavsiye ederim; yazı, bahçe işleri, meditasyon hatta dini okumalar, vs. içini rahatlatacak bilgilere ihtiyacın var.
- african rain (12.07.11 09:37:16)
bu konularda karar mercii değilim ama benzer durumları ben de yaşadığım ve çok araştırdığım için söyleyeceğim bir kaç şey var sana. durumun panik bozukluğa işaret ediyor. henüz çok taze. kendine telkinlerle ve bu durumu başkalarıyla paylaşarak atlatabilirsin. ama eğer baktın başa çıkamıyorsun devlet hastanesinde psikiyatr bölümü var. iş bir randevuya bakıyor. fakat orası da diğer bölümler gibi yoğun. ben de gittim bir kaç seans ve gözlemlediğim kadarıyla en fazla 15 dakika kalabiliyorsun içeride. oysa anlatacağın şeyler fiziksel bir rahatsızlık gibi kesin ve net olmayacağı için zaman yeterli olmuyor. ve muhtemelen sana düşük dozda bir antidepresan yazacak. eğer durumunun daha ciddi olduğuna kanaat getirirse, oradaki zaman seni değerlendirmeye yetmeyeceği için daha iyi araştırılman amacıyla seni özel bir psikiyatriste yönlendirecektir. nitekim bana öyle yaptı. "durumun sadece bir depresyona benzemiyor, seni uzun uzun dinleyebilecek bir uzman bul" dedi. neyse fazla uzattım. böyleyken böyle. kendini fazla dinlememeye, seni bu duruma getiren nedeni bulmaya çalış. bulmak çözmenin yarısıdır. ayrıca ölümden korkarak, sürekli onu anarak onu erkenden yaşamış oluyorsun zaten. madem kaçınılmaz son bu; yaşayabileceğin her şeyi yaşa ve tadını çıkar.
mutlu günler diler, başarılarının devamını dilerim...
mutlu günler diler, başarılarının devamını dilerim...
- moco coco (12.07.11 15:29:41)
1