Ekşi Duyuru

ben de 24 yasındayım, yaklasık 4-5 yıldır dediğin moddaydım, hala herşeyin zaman geçirmek ve kendimizi kandırmak için bir oyun oldugunu dusunmekle beraber gelen bir maile-aslında resmi de olmasına ragmen- saf saf bakıp gulebiliyorum 2 saattir.
bence bu birşeyleri anlamsız bulma hikayesi IQ ile yakından ilintili, zeki insan depresif olur kardeşim ama illa ki senin de IQnu aşan mutluluk sebepleri cıkacaktır:)

mutluluk artık lüks. huzurla yetinmek gerek.

ekleme: 24 lerin haline bak yaw. nasıl bir nesle çattık böyle arkadaş?

entrylerinden pek haz etmesem de radioheadbanger'ın bu konuyla ilgili uzun bir entrysi vardı. hatırlayan mutlaka yazacaktır o durumu, adam haklıydı orda sanki.

bir 24 de beni ekleyin. ruhum 70 yaşına gelmiş gibi hissediyorum. bir de bu ara depresyona mı ne girdim kolumu kaldırasım yok, tüm sorumluluklar birikti göte kaçacak bu hafta içinde. neyse çözümünü bulursanız bana da haber edin.

oeh bi 24 de burada var ve aynen dünya yıkılsa umrumda değil gibi.

(!)

bi 24 de burada var anasını satayım.
artık iyice mutluluğun cahillikle paralel olduğuna kanaat getirmeye başladım.

k0b.tumblr.com
böyle de bi şey buldum, bakıyorum arada. 24'ler beğenir heralde.


"huzur önemli"ye aynen katılıyorum, huzurlu muyum bilmiyorum... (mantıken huzurlu olmam lazım, galiba!? ) (huzur buysa sokayım huzura)

bu "gecikmiş ergenlik daralması" fikri de akıl kurcalıyor; ama yok, öyle değil hacı. ergelik dönemini de gayet berbat bir şekilde geçirdim (onu çok sevdiğim halde hala babama sarılamam) ve ergenlikteyken edindiğim büyük-küçük her başarıda sevindiğimi, heyecandan delirip odamda gizli gizli havalara zıpladığım anları bilirim.

kısaca; ergenlikte aklımda yer ederdi bu olumlu durumlar, şimdi ise daha iyi durumda olmama rağmen sanki başıma gelen olumlu şeyler yılllar önce olmuş-çoktan geçmiş gibi oluyor. ekranın arkasından izler gibi.

yanılmıyorsam ergenlik dönemindeki daralmalar çok büyük oranda egoyla ilgili, şimdi ise diğer insanların hayvanlığıyla.( yok hacı yanlış anlamayın ben de hayvanın tekiyim, beni de şeytan dürtüp duruyor; ama millete insan gibi -yalan da olsa- ve sayılı davranıyorum -maalesef-. e böyle olunca "aa etraf horozbu çocuğu dolu lan" diye rahatça görebiliyor insan) (inşallah bana öyle geliyordur, yanılıyorumdur)

iş-eş-arkadaş üçgeninden hiç biri beni de heyecanlandırmıyor. vay arkadaş, 18imde bir an önce evden çıkmak istiyordum, şimdi beni en mutlu edecek şey annemin babamın yanına gidip tekrar evin çocuğu olmakmış gibi geliyor. hayat bizi erken yoruyor, "şu da bitsin, sonrası rahat" diye diye kandırdık kendimizi, ama bitmiyor, ve bitmeyen bir şeye göre de çok hızlı akıp gidiyor. anne-baba diye ağlarken -burası çok korkunç bak- anne-baba olacak yaşın geliyor.

ne biliyim, git spor yap dicem ama alışkanlığın yoksa üç gün sonra bırakır, iyice depresyona girersin. kendimden biliyorum. ben böyle çok bunaldıkça müziği açıp hoplaya zıplaya dans ediyorum, belki sende de işe yarar. uzun vadede de başka şehirler, ülkeler görmek kadar ölü toprağını atan bişey yoktur. ilk tatilde kaç bi yerlere.

bi de tabi bütün bunların ötesinde bir çözüm var ki: (bkz: montla sıç)

bir 24'de burada

sıkıldım artık ben de... 18 yaşımdan beridir çalışıyorum yaz boşluk 2 hafta 3 hafta demeden dur durak çalıştım. üniversitemi bitirdim ve düzenli bir çalışma hayatına başladım.. sıkıldım işte.. belki başka problemlerim var, herkesi farklı farklı problemleri olduğu gibi...
arkadaşın birisi demiş nasıl 24sünüz siz ben sizin zamanınızda diye... evet ben de öyleyim aşık oluyorum geziyorum eğleniyorum arkadaşlarımla vakit geçiriyorum ama bunların hiçbiri bu söylediğim konuya ilaç değil...

yaş 24,
dişi cins,
hem proleter hem öğrenci
sabah kalktığımda dişlerimi fırçalarım
"bir tost"

arkadaşım psikoloğa gitsenize, neyi dert ettiğinizi kendi başınıza bulup çözemiyorsunuz işte? normal falan değil bu.

@leylak sarabi, çok özür dilerim; ama... (aslında meclisten dışarı yazmaya çalışacağım, üstüne alınma)

normal olmayan direkt "arkadaşım psikoloğa gitsenize, neyi dert ettiğinizi kendi başınıza bulup çözemiyorsunuz işte? normal falan değil bu." diyebilmek maalesef. hak vermeyebilirsin tabii olarak, hak vermek istersen üzerine biraz düşünmek gerekir kanaatimce.

...ve neyin dert edildiği de açık değil mi sence, bunun da bir çözümü yok. bu bir sorunsa (ki bence net olarak öyle) sorunu çözebilecek olan sensin. çözer misin? (tahmin edersin ki çözebilmek için sorunun ne olduğunu bilmek gerekir)

not: akla gelebileceği üzere ne derdi ne tasası olan, ne de bir düşünce üretebilme yetisine sahip olan, ego tatmini olarak "bunalımdayım" vs. modunda yazan yok mudur buraya...e vardır tabii büyük ihtimalle. (belki de yoktur, bilemeyiz)

bende de var. hatta sıkıntıdan evlenmeyi bile düşünmüştüm birkaç ay önce heyecan olsun diye. artık hiç düşünmüyorum üstünde kabullendim durumu şikayetçi de değilim . öhöm öhöm bi de zekayla ilgili olduğuna ben de inanıyorum bi de algıların daha açık olmasıyla falan.

"ben de, ben de" diyenlerin hepsinin uzun süredir kız/erkek arkadaşının olmadığını düşüünüyorum. edinin, o boşluğunuzu doldurur!

@terp,

ben evliyim :) buradaki "24"lerden biriyle tanıştım onun da bir sıkıntısı yoktu bu konuyla ilgili. yanılmıyorsam diğerleri de böyledir.

hacı buradaki kafası çalışan bu adamların kız arkadaş sorunu yaşaması garip olurdu zaten be, yapma.

@merdümgiriz..

mühendislik fakültelerine hiç uğramadınız galiba :)

ohoo ne çok dertli varmış.

birkaç şey açıklayayım. yaşlılıktan kastım "ben bu işleri aştım" gibi bilgelik taslamak değil. merak etmek keşfetmeye çalışmak gibi yaşlılarda olmayan gençliğe özgü bi heyecanın eksikliginden bahsediyorum, heyecandan gebermekten değil. detaylı bilgi sahibi olduğum şeyler var evet ama pek çok konuda da kendimi yetersiz buluyorum açıkçası. bunun dışında biraz dağınık ve erteleyen bir insanım ama arkadaşlarımla her hafta buluşup ya bişeyler içiyorum ya sergi geziyorum falan güzel bunlar ama eve geldiğimde mutsuzum. kız arkadaşım olsun isteseydim bulurdum ama hoşlandığım insanla bile karşılaşmıyorum (çekici bulmak ayrı konu). kısa süreli ilişkiler de de duygu olmadığı için sıkılıyorum karşımdaki ınsandan, sıkıyorum da doğal olarak.

dine inanmıyorum agnostiğim ve bu da inanan bir insanda var olan optimizmin bende olmamasına sebep oluyo doğal olarak. "kendim süperim insanlar bok" diye bi düşüncem de yok bence hepimiz bokuz. insan olmakla barışık değilim sanırım.

hani lisedeyken üniversiteye dair, üniversitede hayata atılmaya dair heyecanlar olur ya, o yok bi de bende. geleceğimi çok da merak etmiyorum. çalışmak evlenmek çocuk fln heyecanlandırmıyo beni veya ne biliyim evim arabam olsun. bi sik olmuyo bunlar gelince bence. çocukken var olan hayatın büyüsü kayboldu sanki. koca bir dünya var ve ben gidip onu deneyimlemeliyim derdim çocukken. şimdi o dünya nispeten küçük olsa da hayli büyük hala ama ben merak duymuyorum sanki. öff ne biliyim böyle işte...

@merdümgiriz: amacım küçümsemek, erkek/kız bulamıyorsunuz demek değildi. insanın ilişkisi olunca daha farklı bakıyor hayata, her şeyi geçse sevdiceğinden güç alıyor, falan filan...

bu arada "kafası çalışan bu adamların kız arkadaş sorunu yaşaması garip olurdu" demişsiniz, tam tersi olduğuna inanıyorum.

:)
yapma hoca be...kafası çalışan adamın açılamama, beğenilmeme vs. sorunu olmaz biliyorsun. "beğenilir miyim", "reddedilir miyim" gibi sorunu zaten olmaz. ( "kafası çalışan kişi istediği kızı elde eder" gibi bir saçmalığa gitmesin de konu :)

...ama "beğenir miyim derdi olur" dersen o ayrı; ki bu dert sayılmaz. abazalık dert olur böyle bir durumda, normal bir insanın da abazalık gibi bir derdi olmaz zaten.

(ulan nefret ettirdim kendimden...çokbilmiş gibi konuşa konuşa)

@sttc,
:) mühendislik fakültelerinde kafası çalışan adam mı var acaba, yıllardır ben mi denk gelmiyorum bunlara?

kafası çalışan adam derken zeki adam demek istiyorsun sandım. beğenilir miyim derdi olmayan adam kendine güveni olan komplekssiz adamdır. bunlar histir, zeki diye bir insan direkt kendine güvenen ve komplekssiz bir insandır diyemeyiz. hatta yineliyorum, zeki adam her şeyin farkındadır, bol hesap yapari ince düşünür, tartar; sonuçta karşı cinsle büyük ölçüde hüsran yaşar. tarihte göz önünde bulunan birçok dehanın ortak sorunudur...

@terp,
evet; kafası çalışan adam derken zeki adam demek istedim.

dediklerine katılıyorum tabii ki; ama "sonuçta karşı cinsle büyük ölçüde hüsran yaşar" kısmı garip değil mi? senin tarifin daha çok "sayısalcı" diye tabir ettiğimiz; kafası sözele, sanata, his konusuna, hayata... pek basmayan kişilere uyuyor. millet (işin içinde rakamlar-formüller vs. olduğundan) bu (sadece)sayısalcıları zeka sahibi sanmakta sen de farkındasın, (sadece)sözelciler gibi düz adam oldukları açıktır halbuki.

"kafası çalışan" sözümü başkalarına ya da kendimize yormadan direkt olduğu gibi basitçe "kafası çalışan" olarak algılamak daha kolay olabilir kanaatimce.