Ekşi Duyuru

(bkz: ekmeğe kutsiyet atfeden pagan yurdum insanı) seninle aynı dertten muzdarip.
(bkz: ekmeğin kutsallaşma süreci)

ya işte sonuçta en fazla tüketilen gıda. kutsallaşmış işte bir yerde.

başka ülkelerde de pirince karşı benzer bir hassasiyet var. yokluğu açlıkla eş tutulan ürün kutsanıyor muhtemelen.

Bizim insanımızın karnı, ne kadar yemek yerse yesin ekmek yemediği müddetçe doymaz. Sofrada ekmeğin bulunmaması psikoljik olarak bizi açlığa götürür, (Eyvah aç kaldık) deriz.
Ekmek çok iyi enerji vericidir. İnsan bünyesinin protein ihtiyacının büyük bir kısmını ekmekten karşılayabilir.

Özellikle kepekli ekmek sağlık açısından çeşitli yararlar sağlıyor. Bağırsakların çalışmasını kolaylaştırıyor. Yine kepekli ekmekte bulunan B ve E grubu vitaminlerin vücutta cinsiyet hormonları ve biokimyasal faaliyetlerin düzenlenmesinde çok önemli işlevleri var. Gıdalar arasında dışardan en az katkı yapabileceğimiz, sentetik madde katkısı en az olanı da ekmektir. Bu bakımdan da oldukça sağlıklıdır.
İşte bütün bu özelliklerden dolayı ekmek özellikle bizim toplulumumuz için oldukça kutsaldır. Yerde bir parça kırıntı görsek alır üzerine basılamayacak bir yere koyarız. Nafakasını helal yoldan, alın teriyle kazanan insan bizim için en iyi olanıdır. "Ekmeğini taştan çıkarıyor" deriz böylesi için. İyiliğe kötülükle karşılık veren nankör insanlar için "yediğin ekmek gözüne dizine dursun" diye beddua ederiz. Manevi gücü büyüktür bizce; "ekmek çarpsın ki..." deriz yemin ederken.
Nice edebi eserlere konu olmuştur. Dünya çapında ünlü yazar Maksim Gorki'nin "Ekmeğimi Kazanırken", yine ünlü Emile Zola'nın "Ekmek" romanlarında olduğu gibi.
Ekmeğin bizim örf ve adetlerimizde çok önemli bir yeri olduğu kesindir. Batılı ülkelerde bile ekmeğin kutsallığına inanılır...

Saygı, sadece ekmeğe değil bütün nimetlere karşıdır. Kavram olarak, cansız bir şeye saygı duyulmaz orada saygı duyulan ekmeğin bin bir türlü işlemle mamul haline gelişinedir. Tohumundan sofraya. Ayrıca gerçekten çok zor günler geçiren halkın(karne ile ekmek almak) genetik kodlarına kazınmıştır. Ekmek en rahat bulunan yiyecek olduğu halde diğer nimetlere nasıl saygı gösterilmez, bir portakalı 7 kardeş paylaşırken, kabuklarını arada koklamak için bütün kış saklarken, baharda yeni filizlenen otları ekmek arasına koyup yiyecek kadar özlem duyarken, bunlar kutsal olmasın? Bununla birlikte diğer meyve ve sebzeler çok çabuk çürür, mesela yere bir parça simit düşsün kurur sertleşir ama elle alınıp kenara konulacak durumdadır ama yere düşen elma armut vs... çabuk bozulduğu için alıp ne başa konacak durumdadır ne de kenara. Diğer nimetlerden süt mesela, babaannem köylüdür. Bir damla süt ziyan olacak diye aklı gider. "O nimet nasıl çıkar?" derdi. Yine aynı hassasiyet yumurta içinde geçerli "Bir gramı ziyan olsa o tavuğun ne zorlukla çıkardığı aklıma gelir" der.
Kişiden kişiye değişir tabii bu durum, ne kendi varlığının ne de dünyanın farkında olan kişiler için bu aile içindeki görgü zinciri kırılmış olabiliyor özellikle göç eden ailelerde.