Ekşi Duyuru

bende var baya :D

kan aldirmak,
kan görmek,
damarima dokunulmasi,
nabzimin dinlenmesi,
banka bile cikamama seviyesinde yükseklik korkusu (ilkokul lisede alaturka tuvaletlerde bile basim dönüyordu),
her türlü hayvan. kendi kedimden bile cok korkuyordum. ben korkunca o da korkuyordu böyle böyle bidi yükseltiyorduk.

bayilir giderim :D

yukseklik olarak binada disardan sinirim 11-12 kat, cam temizleme platformlarinin uzerinde 35-40 metreden sonra dizlerim titremeye basliyor.

adrenalin sevmiyorum, roller coaster tarzi seylerden nefret ederim.

yokus fobisi özellikle yagmurda

Diş doktoru. Ameliyat olacağım zaman "ya bi şey yok işte, giricem çıkıcam" diye gitmiştim ama dümdüz kontrole giderken bile dişçinin kapısında gerginlikten gözlerim dolmaya başlıyor.

Dörtten fazla bacağı olan canlılar. Solucan ve yılan ok, örümcek ve böcekler hiç ok değil. Bir canlıda o kadar bacak olmamalı, ne gerek var.

Portatif merdiven gibi güvenliksiz yükseltilerden korkuyorum ama 27. kattaki balkondan kafamı eğip bakmakta hiç sıkıntı yok, lunaparkta kamikazeye binip eğleniyorum.

Bir de uzun bir hastalıkla yavaş yavaş ölmekten korkuyorum ama galiba bu fobi değil, anksiyete.

ala, bu ilginçmiş, bir gün olursa yokuştan aşağı yuvarlanmadık demeyiz

yok. sevmediğim/iğrendiğim çok şey var ama fobi değil hiçbiri ve korku boyutu da yok.

Bir zamanlar çoook stresli bir işim olmuştu. 24 saat herhangi bir an telefonum çalabilir ve sonrası epey gerilimli olabilirdi. Gerilimli derken, dava konusu falan gibi düşün.

O günlerden kalmadır ne zaman bir telefon çalsa, ki yıllar geçti, bir 'yüreğin ağza gelmesi' olayı yaşarım bir anlık da olsa.

Sırf o yüzden cep telefonunda titreşim icat edildi edileli telefonum sessizdedir ve akıllı saati icat edenden Allah razı olsundur.

Telefon sesi fobim var yani.

Uzun müddet sifon sesinden korkuyordum. Köpek korkumu da üniversitede atabildim. Şimdi de çok seviyorum.

Fısıltılar ve bir de ağıtımsı tonda düşük sesli mırıldanmalara da dayanamıyorum asla.

var hamam böceği.

yılandan korkmam hamam böceğinden korktuğum kadar

var, ilk aklıma gelen yıldırım çarpması. 18 yaşlarında dışarda yürürken birden ani bastıran yağmur ve yakın mesafeye ( saçlarım tüylerim çekilmişti ) üst üste yıldırım düşmesi sonucu bu fobiyi edindim. o gün hissettiğim korkuyu hiç unutamadım hatta hocanın yanına gittiğimde sen bembeyaz olmuşsun bugün dersi boşver demişti.

bi süre cam kenarlarında yatamadım yağmurlu havada koridorda falan bekledim. hala daha var bu korku gök gürültülü havada dışarıyı izleyemem, şimşek falan çakıyorsa dışarı hayatta çıkıp da yürümem.

en ilginci bu olabilir, diğerleri standart şeyler.

orumcek gorunce aklim cikar. ekranda tarantula gorsem bile urperirim.

uçaktan değil ama orta üzeri şiddette türbülanstan korkuyorum.

bir seferinde uçak yüzlerce metre serbest düşüş yapmıştı. başka seferde hostesler bile çığlık atıyordu, ulen hostes çığlık atar mı! bir başka seferdeki türbülasta, önümde oturan zenci futbolcunun renginin siyahtan açık sarıya döndüğünü gördüm. daha birkaç gün önce türbülans nedeniyle yolcuların sırayla kusmaya başladığını ve telefondan sesli kuran açtıklarını gördüm.

Benim fobim yok, insanların niye fobileri var anlayamıyorum. Mesela bir arkadaşım insanların ayaklarına bakamıyor, valla şaşırıyorum. Başka bir arkadaşım şeftalinin adını duyunca bayılır gibi oluyor.

Delik fobisi maalesef. Tripofobi miydi. İnanılmaz iğrendiriyor, başımın derisi kaşınıyor uyuşuyorum. Düşünmek bile istemiyorum :( Onun dışında kan korkum yok, yani korku olarak yok ama açık yara görünce bayılıyorum direkt. Düşününce bile kanım çekiliyor beynimden mideme doğru.

Mizofoni, sapirtdatma tikirdatma duyunca ortamı terk ederim. Örümceklere vardi ama biraz asabildim

hamam böceği.

çocukken elimde dolaştırırdım ama şimdi gördüğüm an kaçıyorum :)))

Eskiden etkilenmezdim ama son yıllarda akrep gördüğümde sırtımın uyuştuğunu hissediyorum. Garip bir his oluşuyor bedenimde. Fobi mı bilmiyorum.

çok fazla kan verdim, iğne, aşı da epey yapıldı. hiç korkmuyordum.
yaşım ilerledikçe gerilmeye başladım.

şimdi kan verecek olsam yine korkmuyorum ama eskisi kadar rahat değilim.
dikkatimi dağıtmak için bir şeyle uğraşmayıp iğne fikrine yoğunlaşsam sanırım korkar ve durduk yere kendi fobi oluştururum.

bildiğim bir fobim yok.
ama fobi olmayan şeylere kendimi ikna edip durduk yere geçici korku oluşturduğum oluyor arada bir.

trifobi maalesef.

nefofobi (nephophobia) - bulut korkusu

havaya bakıp buluttan korkmak değil tabii. kasvetli fırtına bulutları ile ilgili daha çok. ve aslında uçaktayken fırtına bulutunun içine girmekle de daha çok tetikleniyor. uçak veya uçma fobim yok. ama uçak bulutların içine girince irkiliyorum. ve uçak için en riskli anlardan biri. belki fobi denecek kadar da ileri seviye denemez.

bkz: Pilotların Korkulu Rüyası Olan, Havacılıktaki En Tehlikeli Bulut: Kümülonimbus
eksiseyler.com

------

galeofobi (galeophobia) da hafiften var. köpekbalığı korkusu. daha çok büyük beyaz köpekbalığı. sidney'de bi adamı yemişti, videosunu izleme gafletinden bulunmuştum. ondan beridir denize girerken irkilme oluyor. açılmıyorum en azından. gerçi türkiye denizlerinde olmuyor. ama bahtsız bedeviyi çölde kutup ayısı.. (miami gibi okyanus olan yerlerde girmedim mesela)

bu da fobi yerine survival instinct belki de daha çok. köpekbalıklarını genel olarak severim çünkü. onların suçu değil. alanlarına biz giriyoruz :)

not: belki de çoğu durum, klinik anlamda 'fobi' sayılacak kadar ileri düzeyde değil. gerçek fobiler, psikolojik bir vaka olarak değerlendiriliyor. Daha yaygın olanlar daha belirgin, kan fobisi, örümcek fobisi, yükseklik fobisi gibi. onların da farklı seviyeleri, durumları olabilir.

dar yerlere asla asla giremem. sürünerek mağaralara girmek vs. o kadar korktuğumu hatırlamıyorum azıcık girer girmez geri çıkmıştım. 193 boyunda olmamın etkisi büyük sanırım.

sebep olarak da ilkokulda bile 180 biri olarak mcdonalds kaydırağında sıkışmam zor çıkabilmem gösterilebilir :D

onun dışında bir şey yok. hafif gerilimi korkuyu severim normalde fobiye sebep olacak şeyleri eğlenceli bulduğum bile oluyor.

psikoloji alanında bir ihtisasım yok, bu yüzden bu konuda ahkam kesemem ama bana bu "fobi" kelimesi veya olgusu tamamen bizim suyunu çıkardığımız, alelade bir iğrenmeye veya içgüdüsel temel korkulara taktığımız bir kavram haline dönüşerek o konuda gerçekten muzdarip olanların ciddiyetini de sarsıyoruz. şu an popüler haliyle her şeye -fobi ibaresi ekleniyor.

neyse, "fobi" derecesinde olur mu, bilmem ama çok değişken durumlarda çok tuhaf oluyorum;

-balon: şişmiş balondan ölesiye nefret ediyor ve endişeleniyorum. bir çocuk balonla oynuyorsa oradan uzaklaşıyorum. balondan kaçarken kaşımın üstünü yarmışlığım var. aniden patlama yapacağına şahit olacağımı bilsem de durum bu. balon, torpil, silah vs patlayışından daima korkmuşumdur.

-iğne. her iğne vurulmak zorunda kaldığımda kalbim sıkışıyor ama en fazla o kadar.

-diş işlemleri. dişim inanılmaz derecede ağrımadıkça gitmeye korktuğum bir mekan. bir defasında morfin yapıldıktan sonra sıramı beklerken korkudan bayılmıştım ve dişimi çekme riskine girmek istemeyen doktor sebebiyle morfinli morfinli eve gitmiştim. bir defasında da dişçiye bir türlü işlemi yapmasına müsaade etmedim ve işlem yarıdayken cebelleştiğim için hem kendi üstüm hem de dişçinin tüm üstü kanlarla dolmuştu.

-insan vücuduna yapılan ritmik acı veren (büyük ya da küçük) gözle görülür herhangi bir işlem. lazer epilasyona ger gidişimde vücudum odundan hallice kaskatı kesilir, kendi boğazımı sıkardım :D

-büyük yapılar veya büyük doğal oluşumlar. buna fobi denemez belki de ama devasa gemiler, barajlar, denizler, büyük kuleler hep rahatsız hissettirmiştir beni. vapurla veya feribotta sorun yok tabii ama onlar gündelik yaşamın bir parçası diye muhtemelen.

-şu çayı hüpletme, kuruyemiş çatlatma, sakız çıtlatma, ağız şapırdatma fobi değil ama benim bulunduğum ortamdan çıkmama, o mümkün değilse içimden kim olursa olsun ona küfürler sallamama neden oluyor.

-yükseklik: güvenliğin yeterince sağlanmadığı hiçbir şeyin tepesinde, üstünde durmak yine aşırı rahatsız edici.

-bal peteği görünümü hariç o yapıda veya delikli herhangi bir nesne iğrendirmiştir beni. içinden her an böcek veya kurtçuk çıkacakmış gibi hissederim.

benim garip fobilerim var.
merdivenden inerken tutunmadan inemem düşmekten korkuyorum.
yokuşlardan korkuyorum yağmur/kar fark etmez aşırı yavaş inerim genel olarak düşme fobim var.
teyzemin ayağı gözümün önünde kırılıp 90 derece döndüğü için ayağımın kırılmasından korkarım. birbirine yakın park halinde iki arabanın arasından geçerken bazen birinin freni boşalacak ve aralarında ezilip sakat kalacağım diye korkuyorum.
araba hızlı giderse ya da virajı sert dönerse kaza olacak diye korkuyorum.
binaların altından yürürken (bazen, her zaman değil) kafama bir şey düşecek diye korkuyorum.
sağlık anksiyetem var özellikle kalp krizi ya da beyin kanaması geçirmekten çok korkarım.
fare, yılan, örümcek vs her türlü haşere ve sürüngenden korkuyorum. karıncadan korkmam ama ısıracak diye korkarım.
gondol, roller coaster vs hayatta binemem aklım çıkıyor. yüksekten de korkuyorum çok değil ama.
düşmekten korkarım yolda yürürken düşeceğim bir yerime bir şey olacak diye korkuyorum.
sevdiklerimi kaybetmekten çok korkuyorum. sebepsiz ağlama krizlerine girmişliğim çoktur.
kanser olmaktan da çok korkarım. özellikle beyin tümörü, akciğer kanseri vs.
yıldırımdan ben de korkarım bi keresinde yıldırımlı havada eve yürümüştüm ve yürüdüğüm yer çok ağaçlıklıydı çok korkmuştum. telefonu bile kapatmıştım ya yıldırımı çekerse diye.
karda yürümekten hiç hoşlanmam düşerim diye korkuyorum ama kar izlemeyi severim. ben dışarı çıkmadığım sürece isterse 3 metre kar olsun.
balondan ben de çok korkarım. patlayacak diye benim de ödüm patlıyor.
evde yangın çıkması ihtimalinden çok korkarım.
depremden çok korkuyorum.
köpek balığından da korkuyorum.

daha düşünsem bi bu kadar daha çıkar.

Üç tane fobim var. Omphalophobia.
Thalassophobia (dibi görünmeyen genis ve karanlık su kütleleri). Ve baraj korkusu (barajın kendisi, baraj gölü, vs).