Ekşi Duyuru

Evet soylemeli.

Ben de istemiyorum. Oyle bi enerjim yok. Hic olmadi. Daha bugun yolda bi cocuk gordum. Anne babasinin ortasinda. Nasi zirliyo. Anne babanin da yuzu dusmus tabii. Oh be iyi ki benim yok dedim.

Cogu kisi dusunmeden cocuk yapiyor zaten. Cocuksuz olmak ne biliim eksiklik gibi goruluyor toplumda cunku. Insanlar evliligi esittir cocuk sahibi olmak olarak goruyor bir de. Yani bazilari. Evlenince hic dusunmeden hmmm sira cocuga geldi diyip anne baba oluyorlar.

Her cocuk kabus degil tabii. Ama yetistirmenin yaninda dogustan gelen ozellikler de onemli ve boyle lanet bi cocukla bas basa kalabilirsin. Ben cok uslu bir cocuktum mesela ama abim tam tersimmis. Ikimizi de ayni anne baba yetistirdi oysa ki...

Bir de ben dunyaya sakat bir cocuk getirmekten cok korkuyorum. Bu beni hep itti. Bende oyle bir guc yok. Cocuk her acidan hayati zorlastiran bi sey ya.

laf arasinda söylemelisin bence.

Ben de istemiyorum. Açık açık söylemeli.

tibbi bir engel yoksa bence her disi anneligi tatmali, hayvanlar dahil.
yas 32 ise daha onunde 3-4 sene var, sakin..

cooperr, erkeğim ben

Tüm canlılar için hayatın DOĞAL akışı şöyle:
Doğmak, büyümek, üremek, yaşlanmak ve ölmek.
Bu 'üremek' kısmı içgüdüsel gelişen bir olay. Günümüzde bazı insanlar bu doğal akışa meydan okumak gibi bir düşünceye kapılıyorlar gibi geliyor bana.
Hani küçük çocuklarda 'Ben hiç evlenmeyeceğim. 'Anneme / Babama bakacağım.' söylemi vardır ya, yetişkin insanlar güler geçer bu söze. Küçükken böyle söylediğini hatırlayan da kendi sözüne güler.
Bu 'enerjim yok' diyen arkadaşlar da ilerde gülmek isteyeceklerdir bu sözlerine ama herşey için geç olacağı için gülünesi tarafı kalmayacak olayın.
Bence birer tane spider man edinin geç olmadan. Vardır o enerji sizde.

Ben asla istemiyorum. Bu gibi önemli şeyler laf arasında söylenmez oturulur konuşulur. ilişki zaten yol almaya başladıysa kişiler hayattan beklentilerini konuşmaya başlamalı

Ben istemiyorum. Tanışma aşamasında da direkt söylüyorum.

Çocuk istemeyen hayırlı bir kısmet bulursam evlenicem ama daha denk gelmedi.

Kesin diyemem ama gerekli finansal ve durumsal şartlar yoksa istemem. Toplumun bu hale gelmesinin nedeni çocuk yapmalıyım saplantısıdır.

Çocuk için stabil ve iyi finansal durum, ilgi alaka gösterebilecek zaman gerekir.

ben,
dogum yapabilecegimi sanmiyorum, hem saglik sorunum var hem de yasim geciyor.
kuzenimin cocuguna baktim, cok guzel birsey aslinda ama cok buyuk sorumluluk. hayatini adaman lazim ozellikle de kadinsan.
maddi olarak zor.
ama evlat edinirim diye dusunuyorum.

en başlarda açıkça söylemeli iş ciddiye binerse benim haberim yok olmamalı

istemedim, hala da istemiyorum. cocuk genellikle kadinin karari oluyor, o nedenle mutlaka onceden konusun.

eşim de ben de istemiyoruz.

bir süre kimse ürememeli bence. söyleyin, normalleşsin bu

Ben varım. Bence de kesin istemiyorsanız partnerinize söyleyin çünkü bu çok önemli bir konu. Eğer görüşleriniz uyuşmuyorsa ileride illa ki problem çıkıyor.

Not olarak her dişi anneliği tatmalı diye yumurtlayan adamlara da kafam girsin demek istiyorum.

hic istememistim, esim de hic istememisti. evleneli 11 yil oluyor, hala istememeye devam.

@arbre

verdigim cevap aslinda unisex idi, kimin disi/erkek oldugunu takip etmiyorum.

kimi raikkonen+1

Is yerinde de benzer sekilde olan pek cok cift arkadasimiz var.

valla bu konularda insanların tepkileri ve tavırları çok garip olabiliyor. o zamanlar ben 25 yaşındayım, sevgilim 23 yaşında. birbirimizi seviyoruz, ciddi düşünüyoruz, işte okul bitsin de evlenelim filan diyoruz... yalnız ülkeler farklı, ben bu yüzden ne zaman "ne yapabiliriz?" diye sorsam kız "o kadar uzun boylu düşünmek istemiyorum, hele mezun olalım, iş güç bulalım o zaman bakarız" diye posta koyuyor. aynı kız ben çocuk istemiyorum dediğimde hüngür hüngür ağlayıp bir hafta trip atmıştı. lan daha tamamen kağıt üstünde evlilik konuşmasını bile kestirip atıyosun, ben çocuk istemiyorum deyince mi sorun oldu?

ikinci sorunun cevabına gelirsek bu bence ilişki dinamikleriyle alakalı. atıyorum evlenme, aile kurma niyetiyle girilmiş bir yol söz konusuysa tabii ki baştan söylenmeli ama karşılıklı hoşlanma, flört, sevgililik şeklinde ilerleyen bir yol söz konusuysa bence zart diye "çocuk istemiyorum!" demek biraz yersiz olabilir. tarafların isteklerini, beklentilerini net olarak ifade etmesi her zaman önemli ama dediğim gibi bu biraz ilişki dinamiği meselesi. gereğinden erken olduğu sürece bu tür çıkışlar ilişkiye zarar da verebilir. yani belki cidden iki taraf da istemiyordur ama erkenden bu muhabbete girmek karşı tarafı ürkütebilir.

spider man reyizin üzerinde çok durma. çocuk gerçekten inanılmaz sorumluluk isteyen yorucu bi şey ama yapan boşuna yapmıyor. manevi açıdan aynı ölçüde doyurucu, insana bi nevi "sonsuzluk" kazandıran bambaşka bi şey olduğunu düşünüyorum çocuğu olmayan bekar bir insan olarak.

benim de mesela bir yaşında yeğenim var. kendi çocuğum bile değil, yeğenim. dünyada bu pijle vakit geçirmek kadar tatmin edici, keyifli bi şey yaşamadım diyebilirim. konsept olarak çok eğlenceli bi olay en başta. ben kız kardeşimi 23-24 senedir tanıyorum. bu lavuk ise iki sene önce yoktu. şimdi ağuuu vauuuu diye ortalıkta dolaşıyor. yere kraker fırlatıyor.

yarın bir gün biz birer birer yaşlanacağız, tabii hayat ne getirecek bilinmez ama normal şartlarda bu bebe ve akranları genç olacak, bayramda elimizi öpecek... bana göre bu bi nevi evrimsel bi reaksiyon. insan yaşlanmaya hissettiğini başlayınca çocuğu daha çok istiyor ve seviyor.

o açıdan çocuk istemeyeni hiç yargılamıyorum ama isteyeni de hiç yargılamıyorum. her yer oyuncak, sürekli sorumluluk, sürekli düşük zekalı bi kaka makinesiyle uğraşıyosun... bence de çekilecek dert değil. ama çekiliyo yani belli ki. sevdiğin insanla ortak ürünün yeni bi canlı sonuçta. sevmemek, sıkılmak zor olsa gerek.

ben kapitalist sisteme yeni köle yetiştirmek istemediğim için çocuk istemiyorum. onun dışında "çocuk sahibi olma" konseptini kesinlikle çok seviyorum. ben yapmam ama bütün arkadaşlarım, dostlarım çocuk sahibi olsun da gidip mıncırayım, dondurma alayım, biraz büyüdüklerinde erkek yamyamlarla boğuşalım kızlarla kuaförcülük oynayalım isterim.

çocuk olmazsa gelecek olmaz yav, dünya bildiğin biter. duygusal bağın olmadığı için spider man reyizden sıkılmış olman doğal. kendi çocuğun olsa ben daha çok spider man'im diye kendini yerden yere vururdun muhtemelen.