[]
35 yaş civarındaki bekarlar, yalnızlık sizi korkutuyor mu?
Henüz 35 olmadım. Kendimi bildim bileli hep yalnızdım. Fakat atanıp şehir değiştirince ve uzun süreli mobbinge maruz kalınca yalnızlığım dert olmaya başladı gibi bana.
Kendimi zayıf hissettiğimde, eskisi kadar dayanıklı olmadığımı anlıyorum. Etrafımda hiç kimse yok. Konuşacak birini bulsam bile, insanların gündelik rollerinin bir parçası olarak beni işitircesine davrandıklarını görüyorum. O kadar üzüyor ki bu beni... Ailem yanımda olsa, bu kadar bir başıma hissetmezdim. Beni anlamasalar da, yalnızlığımı güçlü kılan onlarmış meğer...
Sizler de benzer şeyleri tecrübe ediyor musunuz, yoksa ruhsal bir geçiş dönemindeyim ve bana özgü bir durum mu bu?
Hayatım boyunca evlenmeden de yaşayabileceğimi düşündüm ve ona göre yetiştirmeye çalıştım kendimi. Şimdi hayalini kurduğum küçük evde gözlerim daima birilerini arıyor. Sanki birini bulsam, gündelik hayatın problemlerini birlikte samimice paylaşsak, daha mutlu olacak gibiyim.
Kendimi zayıf hissettiğimde, eskisi kadar dayanıklı olmadığımı anlıyorum. Etrafımda hiç kimse yok. Konuşacak birini bulsam bile, insanların gündelik rollerinin bir parçası olarak beni işitircesine davrandıklarını görüyorum. O kadar üzüyor ki bu beni... Ailem yanımda olsa, bu kadar bir başıma hissetmezdim. Beni anlamasalar da, yalnızlığımı güçlü kılan onlarmış meğer...
Sizler de benzer şeyleri tecrübe ediyor musunuz, yoksa ruhsal bir geçiş dönemindeyim ve bana özgü bir durum mu bu?
Hayatım boyunca evlenmeden de yaşayabileceğimi düşündüm ve ona göre yetiştirmeye çalıştım kendimi. Şimdi hayalini kurduğum küçük evde gözlerim daima birilerini arıyor. Sanki birini bulsam, gündelik hayatın problemlerini birlikte samimice paylaşsak, daha mutlu olacak gibiyim.
Valla henüz 35'ime var ama benzer şeyleri ben de tecrübe ediyorum.
- Amaranta ursula
(08.02.25 21:46:29)
Seninle yuzde %80 ayni seyleri yasiyoruz ayni seylerin icindeyiz fakat aile mevzusuna katilamiyorum. Maks. 2 hafta sonra kafam kaldirmiyor aileyi. Mudahale ediliyor, hep bi bi sey cikiyor ediyor. Geri kalan kisim icin kafayi bosaltmalik bi aktivite lazim:) yalnizlik beni gercekten hic korkutmuyor ama evlenmek, birisiyle omur boyu hayati paylasma fikri korkutuyor... biraz sallamak lazim. Cok takmayacaksin. Hayat o kadar da ciddiye alinacak bi sey degil. Gez, toz, yeni insanlarla tanis, yeni seyler kesfet eve gelince zaten asiri yorgun oluyorsun kafayi vurunca direkt yatip uyuyorsun :))
- sey mi dostum (08.02.25 21:57:01)
42 yaşında aşırı bekar bir insanım. O kadar bekarım ki hiçbir 14 Şubat'ta sevgilim olmadı, evlenmedim de. Yakın zamana kadar korkuyordum ve yalnızlık çok acı veriyordu, sevgisizlik daha doğrusu. Belki iki üç haftadır soğudum, anlamsızlık bastı içimi, hissizim. Korku da yok acı da yok sevgi de yok. Menopoz da başlamadı ama... Bilmiyorum.
- muhayyer divan
(08.02.25 22:07:57)
yalnızlıktan hiç korkmuyorum.
çocuğum olmayacağı için ya da geç olacağı için pişman olacağımdan korkuyorum.
çocuğum olmayacağı için ya da geç olacağı için pişman olacağımdan korkuyorum.
- ya ben lan neyse (08.02.25 22:32:31)
Evde bir ses seda olması önemli. O konuda söylediklerine katılıyorum.
- sekizdokuzon (08.02.25 22:57:41)
arbre +1000
bazı şeylerin değerini kaybedince anlarsın hocam, şuan çok şanslı olduğunun farkına varma vakti. enerjinizi ve zamanınızı merak ettiğiniz bir şeye yönlendirin. hobi, eğitim vs.
bazı şeylerin değerini kaybedince anlarsın hocam, şuan çok şanslı olduğunun farkına varma vakti. enerjinizi ve zamanınızı merak ettiğiniz bir şeye yönlendirin. hobi, eğitim vs.
- MtKrt (08.02.25 23:49:02)
Korkutmuyor. Ne olacak sanki diyip geçiyorum. Her insan yeni bir dert ve sorun potansiyeli. Götürüsü, getirisinden fazla. Çocuk mocuk boş iş. En az 8 10 sene peşinde koşacağın bir hayatı alt üst etme terörü.
- Shepard (09.02.25 00:25:24)
Şu an için yalnızlıktan korkmuyorum ve yalnızlığı seviyorum ama yalnız bir yaşlı olmaktan korkuyorum.
- mutekebbir (09.02.25 02:09:09)
35 yaş erkek için geeç değil ama kadınlar için yolun sonu.
- Mehmettheslim (09.02.25 06:45:12)
Korkutmuyor. Ailemin yanında bile 3 saatte afakanlar basıyor bana kendi sakin evime dönsem diye hayal kuruyorum. Yıllar geçtikçe iyice yalnızlığıma düşkün oldum. Hatta spor için en büyük motivasyonum bağımsız yaşamımı mümkün olduğunca uzun süre devam ettirebilmek. Ama benim böyle düşünmem sizin yanlış düşündüğünüz anlamına gelmez. Sonuçta hayata karşı beraber durabileceğiniz birisini istemek, bu şekilde daha mutlu olmak çok doğal.
- peki madem (09.02.25 17:05:37)
36 yaşında bir erkek olarak çok düşünüyorum ben de. babam 45'inde evlenmiş mesela. kendi bakış açımdan baktığımda babamın yaşlandığı ve hastalandığı dönemler benim 20'li yaşlarıma denk geldiği için aynı şeyi ben çocuğuma yaşatmak istemiyorum. ipin ucu kaçıyormuş gibi geliyor.
dışarı çıkıp birileriyle tanışma enerjisi bulamıyorum. zaten online'da aramayı da bıraktım. hayat ne gösterecek bekliyorum sadece. yurtdışına taşınıp orada yaşasam bile biriyle hayat kurma isteği sıfıra yakın çünkü hayat kurmaya değecek bir insanın olduğuna dair inancım sıfıra yakın.
dışarı çıkıp birileriyle tanışma enerjisi bulamıyorum. zaten online'da aramayı da bıraktım. hayat ne gösterecek bekliyorum sadece. yurtdışına taşınıp orada yaşasam bile biriyle hayat kurma isteği sıfıra yakın çünkü hayat kurmaya değecek bir insanın olduğuna dair inancım sıfıra yakın.
- false pretension (09.02.25 17:08:50)
hatunlarin 35 itibariyle esini bulmasi lazim eger aile dusunuyorlarsa.
erkeklerede ise 40'a kadar sikinti yok bence.
erkeklerede ise 40'a kadar sikinti yok bence.
- cooperr (09.02.25 19:12:01)
44 yaşında çocuklu bekarım.
Yalnız olmaktan korkmuyorum ama üzülüyorum. Burada gerçekten dost olabileceğim, kendimi paylaşabileceğim birileri maalesef yok. Sevgilim de yok...
Bazen bir anlık aklımdan geçen saçmasapan bir şeyi, bazen bir üzüntümü, bazen başarımı, bazen kibirimi... böyle sürer... Paylaşmak istiyorum. Ama kimse yok, üzülüyorum. Üstelik hayatımdaki herşeye ama herşeye ben karar veriyorum. Çocuk sorumluluğu da tek başına bende olduğu için yoruluyorum.
Mesela pazara gittiğimde bazen domates tezgahı başında hayır oradan değil, bu tezgahtan alalım diye diretecek bir olsa hayatımda. Çünkü öyle karar vermiş olsa... Basit, komik tartışmalar istiyor bazen gönül.
Uzun lafın kısası; yalnız kalmaktan hiç korkmadım, yalnızlığıma tutkuyla bağlıyım. Ama şimdiden o kadar yalnızım ki yaşlılığımda yalnız olacağım düşüncesiyle üzülüyorum.
Yalnız olmaktan korkmuyorum ama üzülüyorum. Burada gerçekten dost olabileceğim, kendimi paylaşabileceğim birileri maalesef yok. Sevgilim de yok...
Bazen bir anlık aklımdan geçen saçmasapan bir şeyi, bazen bir üzüntümü, bazen başarımı, bazen kibirimi... böyle sürer... Paylaşmak istiyorum. Ama kimse yok, üzülüyorum. Üstelik hayatımdaki herşeye ama herşeye ben karar veriyorum. Çocuk sorumluluğu da tek başına bende olduğu için yoruluyorum.
Mesela pazara gittiğimde bazen domates tezgahı başında hayır oradan değil, bu tezgahtan alalım diye diretecek bir olsa hayatımda. Çünkü öyle karar vermiş olsa... Basit, komik tartışmalar istiyor bazen gönül.
Uzun lafın kısası; yalnız kalmaktan hiç korkmadım, yalnızlığıma tutkuyla bağlıyım. Ama şimdiden o kadar yalnızım ki yaşlılığımda yalnız olacağım düşüncesiyle üzülüyorum.
- strawberry first (10.02.25 01:32:09)
33 yaşındayım kendimi bildim bileli ben de hep yalnızdım. Korkutsa bile İstanbuldayken şansım olabilir bir gün diyordum. Ancak belli sebeplerden dolayı İstanbuldan ayrılmak zorunda kaldım. Şimdi küçük bir şehirde izole bir hayat yaşıyorum diyebilirim. İstanbulda olmayan şansımın burada hiç olmayacağından emin olduğum için ekstra bir korkmaya başladım açıkçası. Burada kalıcı değilim ama 1-2 sene bile olsa kaybettiğim/kaybedeceğim zaman beni endişelendiriyor.
- orta buyuklukte bir ulkenin krali (10.02.25 04:25:13)
35'e daha var benim de. Çalışmaya başlayana kadar çok da kafaya takmıyordum, hiçbir zaman takacağımı da düşünmüyordum, çalışmaya başlayana kadar çok fazla insanla da muhatap olmuyordum açıkçası. İş hayatına girince daha fazla insanla muhatap olmaya başladım ve yalnız olmayan insanların mutluluğu o kadar sert vurmaya başladı ki o zaman yavaş yavaş ben de kafaya takmaya başladım.
- aloha snackbar 3 (10.02.25 22:03:45)
hayatta hiçbir şeyin garantisi yok yeni evlenenlerin de eşleri ölüyor, 10 senelik evlilerin çocukları ölüyor, her an hepimize her şey olabileceği bir belirsizliğin içerisinde olmak ve bu hayatı kendi hedeflerin doğrultusunda yaşamaya bak. Anlamlı sana gelen ilişki kurabileceğin insanlar çıkar karşısına arkadaşlık, hayat eşin olur olmasa da yolda yürümeye devam. Hobilerin olsun, sürekli kafayı dinleme, iyi gelen bir şeylerle meşgul olup yaşamana bak. Eskilerin bir deyimi var: "eşin iyiyse ne işin var düğün evinde düğün senin evinde gir oyna çık oyna, eşin kötüyse ne işin var ölü evinde ölü senin evinde gir ağla çık ağla."
35 yaşına kadar evlenmediysen en azından problemli bir boşanmayı atlattın istatiksel olarak, sıkıntı yok.
35 yaşına kadar evlenmediysen en azından problemli bir boşanmayı atlattın istatiksel olarak, sıkıntı yok.
- titanic kemancısı (10.02.25 22:58:41 ~ 23:11:45)
35'im, sosyal ceverem yok ve ailemle yasiyorum. Bir gun giderlerse yalniz kalacak olmak korkutuyor ne yalan soyleyeyim.
- chickentown (11.02.25 03:46:02 ~ 03:46:56)
1
