[]
Sosyalleşme yöntemleri
Aşağıdaki arkadaşın sorusunu görünce aklıma geldi. Cevaplara baktım ama bana uyan seçenek yok. Şimdi benim şartlarım söz konusu olduğunda ben nasıl sosyalleşmeyim?
Minik bir ilçedeyim. 44 yaşındayım. Çevremdeki herkes (komşular, esnaf ek iş olarak yapıyor) çiftçi. Eğer hasat ve mahsulden bahsetmiyorsak başka ortak noktamız yok. Zaten genç olup da çiftçilik yapan da az.
Konservatuar var, adına bakmayın kısaca koro. Koroya katılanlar da etkinlikleri takip edenler de genellikle 60 yaş üstü.
Üniversiteye gidiyorum, herkes 25 yaş altı.
Yüksek lisansa gidiyorum şehir dışında, oraya gelen arkadaşlar da çevre illerden gelip gidiyor. Arkadaş olamıyoruz.
Trekking grupları var, katılımcılar ve düzenleyenler 55 yaş üstü.
Burada öyle hobi kursları falan yok.
Halk eğitim merkezlerindeki kurslara da 55 yaş üstü nadiren de 18-20yaş civarı başvuruyor.
Resmen arada kaldım. Maalesef buranın kültür şartları erkekleri arkadaş olarak kabul etmiyor. En başta erkekler bir kadına arkadaş gözüyle bakmayı bilmiyor. Yani apartmandaki evli komşularım dahil selam verip hal hatır sorsam bile telefonla mesaj atacak kadar hadsizleşiyor. O yüzden erkekleri direkt elemek zorunda kalıyorum.
Annemin 65yaş üstü çevresiyle sosyalleşmekten 9 yıldır içim şişti. En yakın arkadaşlarım sevdiğim dostlarım en az 800km uzakta ve bir kaç senede bir ancak görüşüyoruz. Sürekli telefondayım bu yüzden.
Ama yalnızlıktan çok sıkıldım. Biriyle gözgöze bakarak geyik çevirmeyi, öyle güzel bir yer ki burası tabiat olarak bunu değerlendirmeyi... Geçen gün düşündüm, üzüldüğüm bir şey için kaç yıldır kimse bana sarılıp teselli vermek kiş mesela. Annemle bayramlaşma hariç bir kere sarılmamışım. Yıllardır oğlumdan başka kimseye sarılmadım. Bu yalnızlık zoruma gidiyor artık.
Ben ne yapayım? Fikir verir misiniz lütfen?
Minik bir ilçedeyim. 44 yaşındayım. Çevremdeki herkes (komşular, esnaf ek iş olarak yapıyor) çiftçi. Eğer hasat ve mahsulden bahsetmiyorsak başka ortak noktamız yok. Zaten genç olup da çiftçilik yapan da az.
Konservatuar var, adına bakmayın kısaca koro. Koroya katılanlar da etkinlikleri takip edenler de genellikle 60 yaş üstü.
Üniversiteye gidiyorum, herkes 25 yaş altı.
Yüksek lisansa gidiyorum şehir dışında, oraya gelen arkadaşlar da çevre illerden gelip gidiyor. Arkadaş olamıyoruz.
Trekking grupları var, katılımcılar ve düzenleyenler 55 yaş üstü.
Burada öyle hobi kursları falan yok.
Halk eğitim merkezlerindeki kurslara da 55 yaş üstü nadiren de 18-20yaş civarı başvuruyor.
Resmen arada kaldım. Maalesef buranın kültür şartları erkekleri arkadaş olarak kabul etmiyor. En başta erkekler bir kadına arkadaş gözüyle bakmayı bilmiyor. Yani apartmandaki evli komşularım dahil selam verip hal hatır sorsam bile telefonla mesaj atacak kadar hadsizleşiyor. O yüzden erkekleri direkt elemek zorunda kalıyorum.
Annemin 65yaş üstü çevresiyle sosyalleşmekten 9 yıldır içim şişti. En yakın arkadaşlarım sevdiğim dostlarım en az 800km uzakta ve bir kaç senede bir ancak görüşüyoruz. Sürekli telefondayım bu yüzden.
Ama yalnızlıktan çok sıkıldım. Biriyle gözgöze bakarak geyik çevirmeyi, öyle güzel bir yer ki burası tabiat olarak bunu değerlendirmeyi... Geçen gün düşündüm, üzüldüğüm bir şey için kaç yıldır kimse bana sarılıp teselli vermek kiş mesela. Annemle bayramlaşma hariç bir kere sarılmamışım. Yıllardır oğlumdan başka kimseye sarılmadım. Bu yalnızlık zoruma gidiyor artık.
Ben ne yapayım? Fikir verir misiniz lütfen?
Facebook grupları belki işinize yarar
- olaylar olaylar
(25.01.25 18:49:44)
Zaten konservatuvara 2 sene gittim. Enstrüman değil ama korodaydım.
Burası 60.000 kişilik bir ilçe. Konservatuvar deyince de müzik eğitimi almış, batı müziği bilen entelektüel yönden ileride kişiler canlanmasın gözünüzde.
Hocalarımız da genellikle 50-60 yaş bandında buranın yerel sanatçılarından oluşuyor. Thm tsm korosu (ikisi aynı koro zaten) halk dansları,bağlama zeka oyunları kursları veriliyor. Mesela bağlama hocamız (bence harika bir yetenek) ama alaylı, halk dansları hocası ilkokuldan beri halk danslarına katılmış ama alaylı bir arkadaş. Zeka oyunlarını veren ilkokul öğretmeni...Zaten buranın en büyük problemi zaten sınırlı yapılan sosyal etkinliklerri düzenleyen kitlenin de giden kitlenin de hep aynı olması. Bir nevi kendimiz çalıp kendimiz oynuyoruz. Mesela ben 2 yıl gittim koroya, annem konserime geldi. Şimdi 2 yıldır annem koroda söylüyor ben konserine gidiyorum. Bütün etkinliklere gelenler kadrolu izleyici gibiyiz :)
Burası 60.000 kişilik bir ilçe. Konservatuvar deyince de müzik eğitimi almış, batı müziği bilen entelektüel yönden ileride kişiler canlanmasın gözünüzde.
Hocalarımız da genellikle 50-60 yaş bandında buranın yerel sanatçılarından oluşuyor. Thm tsm korosu (ikisi aynı koro zaten) halk dansları,bağlama zeka oyunları kursları veriliyor. Mesela bağlama hocamız (bence harika bir yetenek) ama alaylı, halk dansları hocası ilkokuldan beri halk danslarına katılmış ama alaylı bir arkadaş. Zeka oyunlarını veren ilkokul öğretmeni...Zaten buranın en büyük problemi zaten sınırlı yapılan sosyal etkinliklerri düzenleyen kitlenin de giden kitlenin de hep aynı olması. Bir nevi kendimiz çalıp kendimiz oynuyoruz. Mesela ben 2 yıl gittim koroya, annem konserime geldi. Şimdi 2 yıldır annem koroda söylüyor ben konserine gidiyorum. Bütün etkinliklere gelenler kadrolu izleyici gibiyiz :)
- strawberry first
(26.01.25 04:11:23)
Bulunduğunuz bölgede diil de 800 km uzakta olduğunuz yerde arada bir sosyalleşeseniz? Ayda bir mesela mümkün oluyorsa ya da arkadaşlarınız o bölgeye gelse?
- Gı (26.01.25 05:29:29)
1
