Ekşi Duyuru

merhaba. ben 84'lüyüm. şişlide bir özel okulda okudum. bir gün okula aynı soyisme sahip yaklaşık 25-30 ögrenci geldi. ilkokul 1 den lise ye kadar tüm sınıflara birer, ikişer dağıtıldılar. şırnak beytülşebbaplıydılar. bizimki azınlık okulu olarak açılmış sonra kuralları esnetilmiş bir okuldu, ben o zamana kadar hıristiyan kürtlerin olduğunu bilmiyordum. eskiden çok konuşulmazdı zaten din min işleri ki bomontide sözde bir italyan lisesinde canım sıra arkadaşımın şırnaklı keldani hıristiyan bir kürt olabileceğini asla hayal edemezdim.

onlarca çocuk jandarma köylerini bombaladığından kamyon kasalarında gelmişlerdi. pkk ile türk askeri arasında kalıp göçe zorlanan çok köy vardı o zamanlar. yani kabaca asker her daim köylerde koruma sağlayamıyor, kışları pkk gelip erzak, hayvan alıyor, yazın asker gelip neden yardım ediyorsun diyor, çare göç etmeleri.
benim tanıdığım bu arkadaşların ayak tırnakları yoktu mesela, çocuk halimle çok üzülmüştüm, soğuktan hepsinin kamyonlarda düşmüş. samimi olduklarımda hep bir doğdukları toprağa geri dönme özlemi vardı. bu özlem cok güzel sonuçlanmadı.

-devlet o köylere geri dönebilirsiniz dedi, yurtdışından asuriler, keldaniler, süryanilerin bir kısmı geri döndü. fransada yaşıyorlar diyelim köye dönüp bireysel ya da havuz oluşturup kiliselerini tekrar yaptırmışlar, evlerini dikmişler yılda bir kaç ay geliyorlar ( ben gurbette değil de köyümde öleyim diyenler temelli dönüyor) ben de youtube da izledim. asuri/ keldani / nasturi dönüş falan yazarsan bulabilirsin.

Kürtçe zazaca illa ki türküleri vardır da, "ben iki dil bir bavul" filminde batılı bir öğretmenin doğuda yaşadığı sıkıntılar hariç son dönemde türkiye de sanatsal bir eser hatırlamıyorum, o işlere herhalde yılmaz erdoğan bakıyor.

selahattin'in ilk kitabı iyiydi ama kısa hikayeler, bir tanesinin hatta kısa filmi var youtu.be

açıkçası son yıllarda özellikle kürtlerin acılarına üzülemeyecek kadar kendimize, türklere üzgünüm.

O yıllarda yüzlerce kadar acı yaşanmışken, bunların içinden kitap film türkü dernek aramak çokta mantıklı gelmedi.
Yaşanmışlıkları gelecek kuşaklara aktarmak için barkodlu, yönetmenli senaristli yapımlara gerek yok. Bir taraf acı yaşarken diğer taraf bu acılar üstünden bir zahmet para kazanmasın.
(Hollywood un her savaştan kendine maddi kazanç sağlaması, Oskar dağıltılması gibi.)

Düşünün, teröristler kapıya geliyor: çocuğun bize lazım..
diyerek onu dağa götürüyorlar terörist olarak yetiştirmek üzere.
Karşı koymak ya da artık o çocuğun "normal yollarla" eve geri gelmesi imkansız. Böyle bir ortam.

90larda doğuyu gördüm. Gece saatlerce süren taciz atışlarını, araç içinde patlayan ve bütün şehirde yankılan bomba seslerini duydum.

"bir şey ortaya koydu mu özellikle o bölgenin halki ? " Bu soru yanlış. Doğrusu :
- Doğulu olduğu ve o olaylara yakın olduğu halde bizdeki sanatçılar bu olaylara ne kadar duyarlı kaldı? Terörden zarar gören ailelerin ne kadar yanında yer aldı? Terör karşıtı söylemlerde ne kadar bulundular? mesela kitap film belgesel ise zarar gören halk kendi başına ne yapabilir?

Terörden bir şekilde zarar gören insanın en doğal yapacağı şey çok çok evinde ağıt yakmaktır.

@libertine
ben senden yaşça daha büyüğüm ve batıda özel okulda değil, doğudaydım 90larda.
Askerliğimde yine doğudaydım.
O kadar olay varken ve yaşanmışken gördüğün bir örnek üstünden devletimizi bile arada kaynatmışsın.
O dönem arka planda olanları şimdilerde yorumcular bazı videolarda belirtiliyor.

Ayrıca bir acı yaşanmışsa bunun Kürdü Türkü olur mu?
Her Kürt değil doğuda daha çok terör örgütünden zarar görenler, müslüman vatanına bağlı kürtleridir. Burası önemli.
Yerli halktan şehit edilenlere bakın. cami imamı bile var.
(Aziz Tan)

Kürtle Türk'ün gerçekte bir sorunu da yok. Mazlazgirt zaferinde bile yanyanaydılar.

ümit özdağ'In tüm saldırıları derlediği kitabı var.


1000kitap.com

sadece bu tip haberler yapan "anadoludan görünüm" adlı bir program vardı. her şeyi bulabilirsin orda. tam bir külliyattır bu konuda. bazen propaganda da oluyor.

"Çatışmaların ortasında sevimli bir çocuk yüzüydüm sadece. Oysa hic kursun yaram olmadi benim."

Anlatacak cok sey var ama bunlari dinlemeye layik cok az kisi var.

En yakın arkadaşlarımdan biri Doğulu, köyünden ve kendi akrabalarından çok sayıda insanı bu şekilde kaybetmiş ve hepsini aslında bir şekilde devletin yaptırdığına inanıyor. O bölgedeki genel kanı bu şekilde, neredeyse kökleşmiş travmalarını da devlete nefret kusarsa atlatacağına umut bağlamış pek çokları.