[]
Flört piyasasında genel durum böyle mi?
Ya da şu anlatacağım durum ilişkilerin doğası falan mı?
Liseden beri flortlerim de ilişkilerim de bir şekilde aynı duvara topluyor gibi geliyor.
Biriyle flörte, ilerlerse ilişkiye başlanır.
Bir aşamada şu cümleyi duyuyorum: "sen ölürsen diye korkuyorum..." "çok hasta olursam bana bakar mısın, beni terk eder misin..."
Ben de doğrucu davutlugumu bırakmayıp "olmeyecegimin sözünü sana nasıl verebilirim",... ikinci konsepttekine de "bilmiyorum ilişkimizin hangi evrede olduğuna verilmiş emeğe bağlı" minvalinde cevap veriyorum.
Sonrası da hep tripler, henüz tanısiliyorsa baslamadan biten ilişki ya da sonuçta ilişkinin bitmesi.
25'ime kadar "lan ileride bir şekilde karakteri daha olgun kadınlarla karsilasirim" diye geçiştiriyordum içimde de sürekli aynı şeyle karsilasiyorum hala.
Terapide "acaba bilincdisi seçimlerle bu durumu ben mi yaratıyorum ya da bir şekilde aynı kadınları mi seciyorum" sorusu da epey derinlestirildi ve arastirildi.
Şimdi bu işin doğalı mi bu, sorusu geliyor aklima.
Yani sürdürülebilir bir ilişki için önce beyaz atlı prens/tanrı rolü/oyununu biraz oynayıp sonra bir hayal kırıklığı yaşatıp ondan sağ mi çıkmak gerekiyor?
Ya da ruhen yetişkin insanlar pek mi az?
Ne diyorsunuz?
Not ve ek soru: gorece, gercekci olmayan kaygı ve evhama verdiğim tepki tatlı tatlı dalga geçmek, böyle bir espri tarzım var. Bu beni güçlü falan gösteriyor olabilir mi? Amacim böyle bir imaj çizmek değil, kendi içimde kendi gereksiz kaygilanmalarima da böyle yaklaşıyorum.
Liseden beri flortlerim de ilişkilerim de bir şekilde aynı duvara topluyor gibi geliyor.
Biriyle flörte, ilerlerse ilişkiye başlanır.
Bir aşamada şu cümleyi duyuyorum: "sen ölürsen diye korkuyorum..." "çok hasta olursam bana bakar mısın, beni terk eder misin..."
Ben de doğrucu davutlugumu bırakmayıp "olmeyecegimin sözünü sana nasıl verebilirim",... ikinci konsepttekine de "bilmiyorum ilişkimizin hangi evrede olduğuna verilmiş emeğe bağlı" minvalinde cevap veriyorum.
Sonrası da hep tripler, henüz tanısiliyorsa baslamadan biten ilişki ya da sonuçta ilişkinin bitmesi.
25'ime kadar "lan ileride bir şekilde karakteri daha olgun kadınlarla karsilasirim" diye geçiştiriyordum içimde de sürekli aynı şeyle karsilasiyorum hala.
Terapide "acaba bilincdisi seçimlerle bu durumu ben mi yaratıyorum ya da bir şekilde aynı kadınları mi seciyorum" sorusu da epey derinlestirildi ve arastirildi.
Şimdi bu işin doğalı mi bu, sorusu geliyor aklima.
Yani sürdürülebilir bir ilişki için önce beyaz atlı prens/tanrı rolü/oyununu biraz oynayıp sonra bir hayal kırıklığı yaşatıp ondan sağ mi çıkmak gerekiyor?
Ya da ruhen yetişkin insanlar pek mi az?
Ne diyorsunuz?
Not ve ek soru: gorece, gercekci olmayan kaygı ve evhama verdiğim tepki tatlı tatlı dalga geçmek, böyle bir espri tarzım var. Bu beni güçlü falan gösteriyor olabilir mi? Amacim böyle bir imaj çizmek değil, kendi içimde kendi gereksiz kaygilanmalarima da böyle yaklaşıyorum.
Valla bana da hep aynı profilde kişileri seçtiğiniz için gibi geldi. Sürdürülebilir bir ilişki için kesin bir taktik ve reçete yok bence. Iki tarafın da karşılıklı çabası, emeği,p saygısı ve sevgisi olması gereken temel şeyler. Onun dışında oyunlar, maskeler vs beyhude geliyor.
- Amaranta ursula
(29.08.24 23:34:24 ~ 23:37:43)
Şanssızlık olmuş bence. Tekrar deneyin xd
- abuzer (30.08.24 07:56:25)
1
