Ekşi Duyuru

Avrupadaki maaslra yaklastikca bende de bu durum oldu. Turkiyede turk biriyle olur herhalde diyorum artik

Yas 28

evlilik saçma bir şekilde sanki kötü bir şeymiş gibi gösteriliyor fakat saçma şekilde beklentilerin olmadığı doğru bir insanla olunca çok güzel bir şey, çocuk ise dünyanın en güzel hislerinden

Çocuk sahibi olmayacaksanız evlenmek dünyanın en manasız şeylerinden birisi. Sosyal baskılar nedeniyle istediğiniz bir hayatı yaşayamıyorsanız belki o zaman evlilik -bir nebze de olsa- mantıklı olabilir ama onun dışında saçma.

Burada kilit nokta çocuk sahibi olmayı istememeniz.

İnsan hayatını çocukluk, gençlik, olgunluk ve yaşlılık diye 4 evreye ayırabiliriz.
Eğer evden çıkmayan hiçbir dostu olmayan asosyal biri değilseniz, üçüncü ve dördüncü evreye geldiğinizde çevrenizdeki herkes evli olacaktır. Ve bu arada siz de hayatın her anında ve yatak odanızda ve uyurken ve hastayken ve çaresizken elinizi tutacak birine ihtiyaç duyacaksınız.

Yeaa ben hiç evlenmeyeceğim lafını, ben küçük kız çocuklarının ben büyüyünce babamla evleneceğim lafı kadar bomboş, anlamsız ve ileri ergenlik dönemi söylemi olarak görüyorum.

Büyük bir kısım insan gençlik vaktinde sahip olduğu çevresinin aynen korunarak ölene kadar gideceğini düşünüyor. Ancak gerçekte böyle değil gördüğünüz gibi. Evlenmeler başlayınca ilişkiler sendeliyor, çocuklar olunca bambaşka bir boyuta dönüşüyor. İş hayatının da etkisi yüksek. Haliyle birgün bir bakıyorsunuz sizin sosyal ağınız sadece hatır gönül ilişkilerine evrilmiş.

Sırf yalnız kaldım diye evlenilmez tabi, ancak bunları yaşamaya başlayınca çoğu insanın karakterinde değişimler oluyor ve evlenme fikri kafasına yatmaya başlıyor.

"Evlenmek gerek" fikri çok sıkıntılı yine de. Gerek olduğu için evlenmemelisiniz. Olay öyle işlemiyor.

Evlenmeyi ve çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum. Bu kararım hiçbir zaman değişmeyecek.

42 yaşındayım, hayatım boyunca evlilik istedim ama o kadar acaip şeyler yaşadım ve o kadar olmadı ki, artık evlenmemem gerektiğine inanır oldum.

Evlilik iyi bir şeydir. İç dünyan evliliğe olur veriyorsa hiç sorgulama, doğrudur o. Çünkü aslında doğru kurgulanıp doğru uygulandığında evlilik epey ciddi bir güvencedir. Yeter ki her iki taraf da saygılı sevgili olsun.

Evlilikten korkuların varsa bunları kendinle karşılıklı otur konuş dertleş, dinle kendini. Rahat ol, iç dünyanda iyicil ve yapıcı biri var o ne derse doğrudur.

31 yaşında erkeğim. Evlenmeyi çok istiyordum. Bir çocuk istiyordum. Olmadı.

evlenmek istemeyen birey olarak 40 civari bekarlarin delirme seviyesi de yoruyor be.... stardarta uymadi diye samimiyetsiz kasinti bi seye donusuyo sanki bosananlarda yok o delirmecilik. sevgililik candir

evlenmemek bana büyük bir sorun gibi geliyor ya. evlenememek demiyorum bak o ayrı istemişsin olmamıştır okay ama evlenmeyeceğim hayatımı kısa süreli ilişkilerle geçireceğim demek çok acayip. birisine emek veriyorsun vaktini ayırıyorsun sonra hop çekip gidiyor veya seni aldatıyor yatağa gömülüp ağlamaktan başka bir şansın yok. evli olsan donunu alırsın altından.

bir de sevgilik ile evlilik çok farklı bir şey. geleceğe endişe içinde bakmıyorsun mesela her şeyin düzenli, makul, planlı programlı. doğru insanı bulduğun sürece tabi.

Evlilik, aile kavramı, çocuk düşüncesi falan tamamen geleneksel ve insanları bir düzen içinde tutmak için zaman içinde geliştirilmiş dinamikler. Bunlar olmasa idi bazı sıkıntılar olur muydu, evet ama bunların olmadığı tüm durumlar da sıkıntılıdır demek yanlıştır.

Çevremde bir sürü evli olmayan ama daha mutlu, boşanmış olan ve daha mutlu, çocuk yapmamış, onun yerine yeni şeyler öğrenmeye, yeni yerler keşfetmeye hayatlarını adamış ve daha mutlu insan veya çift örnekleri var.

Hala evlenmemiş, evlenmeyi de henüz düşünmeyen, 5-6 yıldır sevgilisiyle aynı evde yaşayan çok yakın bir arkadaşım da var. Hatta sonradan yurt dışına yerleştiler orada yaşıyorlar.

Bu tarz şeyleri sorgusuz sualsiz savunuyorsanız bana kalırsa din gibi aksi düşünülmesi sizin kültürünüzde ve yetişme tarzınızda kabul edilemez bir şekilde yetiştirilmişsinizdir ve alternatif düşüncelere bile kapılarınız kapalı, ön yargılarınız yüksektir.

@ gradient in dediğine o yüzden katılmıyorum geçen yine bir yerde aşırı zıt bir görüşteydik sanki kendisine söylemişim gibi olmuş ama o zaman yorumları okumamıştım şimdi okuyup söylüyorum kusura bakma sjdfsg :(

"birisine emek veriyorsun vaktini ayırıyorsun sonra hop çekip gidiyor veya seni aldatıyor yatağa gömülüp ağlamaktan başka bir şansın yok. evli olsan donunu alırsın altından."

hayatımda duyduğum en korkunç görüşlerden bir tanesi. sen birisine vaktini verince onun hayatını ipotek etmiş olmuyorsun. insanlar birbirlerinin hayatına girer veya çıkarlar. önemli olan anları güzel yaşamaktır. evliliği güvence gibi görmek bana çok çirkin ve geleneksel geliyor. yani düşünsene öyle iğrenç bir adamla birliktesin ki aslında, ama evlenirsen ve boşanınca donuna kadar alırsın diye bir şekilde gizliyor veya yapmamaya çalışıyor. "e bak gördün mü yapmıyorsa işe yarıyor işte" denilebilir fakat bu adamın iğrenç birisi olduğu gerçeğini değiştirmez. yani bu notla korkutmak gibi birşey aslında. doğru seçimler yapma güvenim yok, birisi giderse de gitsin ben hayatıma yine devam ederim yalnız veya başka birisiyle.. deme yok. onun yerine öğrenilmiş geleneksel şeylerle sanki "bağlama büyüsü" yaptığı zannedilerek evlilik düşünmek çok mu mantıklı. Bence değil.

O yüzden ben evlilik öven, memuriyet öven, beyaz yakalılık öven, çocuk öven babaannelerimiz gibi olmadım.

Geçen buralarda bir kadın dedikodusunda şöyle bir şeye şahit oldum "kocalarınızın paralarını yiyeceksiniz veya bir şekilde bitirteceksiniz ki başka kadınlarla harcayacak parası kalmasın"

öh ulan kanım dondu yemin ederim 5dk kıpırdayamadım.

Yani sen niye kocanın başka kadınlara gideceğini düşünüyorsun ki? Neden öyle bir adam tercih ediyorsun? Sen öyle birini tercih et ki, parasını da harcasın ama kendine, sana ve çocuklarına harcasın. Sadık olsun. Ne diye akıl dışı çağ dışı şeylere girişiyorsunuz. Kadınların aklı mantığı bazen beni hayrete düşürüyor.

Toparlarsam, ben 30umdan sonra evlenirim diyordum 27'imde evlendim.
Eşim evlilik ve çocuk düşünmüyormuş, çevresini ve kardeşlerini de hayatınızı yaşayın ne evliliği ne çocuğu diye gazlayan bir insanmış ve hatta hala öyle yani.

Ama benim gibi bir adamı bulunca kaçırmak istemediğsdfisgj için mi artık bilmiyorum bir anda fikirleri değişiyor ve 1 yıl içinde evleniyoruz. O yüzden komünizm parayı bulunca, feminizm kocayı buluncaya kadar diye boşuna dememişler.

Her an vurabilir. Tıpkı din gibi inanç meselesi olduğu düşünüyorum ben bu evlilik ve çocuk işlerinin.

Bana kalırsa mantıklı bir açıklaması yok. Geleneksel şeyler, çıkar, türün devamlılığı, annelik iç güdüsü, korunma, güven, kendini kanıtlama/ispatlama/gerçekleştirme gibi sebeplerle altını doldurduğumuz bir eylem işte. İşine geliyorsa dolduruyorsun mantıklı geliyor, gelmiyorsa doldurmuyorsun yalnız hayatını yaşıyorsun.

gecen debe'de biri entry vardi. evlilik hayatin en buyuk rutini diye. bu rutine dayanabileceginizi dusunuyorsaniz evlenin. tabii ki ongorulemeyen seyler olabilir, insanlar evlilikte degisiyorlar ya da yillar insanlari degistiriyor ama kendi acindan baktiginda bu konuda kendinden emin olman lazim.

cocuk dusunmuyorsan da bunu flortten artik sadece birbirinize bagli oldugunuza karar verdiginiz donemden once karsi tarafa soylemende fayda var.

4 gün sonra cevap yazmak için çok mu geç?

Ergenliğini ve 20'lerinin büyük kısmını "evlenmeyeceğim" diye geçiren, sonrasında evlenen arkadaşlarını hayretle izleyen ama evliliğe "olursa olur, du bakalım" diyen (ve evlenip çocuk sahibi olmak isteyen kişilerden koşarak uzaklaşan) biri olarak 33 yaşımdayken bir adamla tanıştım, 5 yılı evlilik olmak üzere 7 yıldır beraberiz. Nihayetinde bende "evlenmeliyim" hissi olmadı, "bu adamla evlenirim ben" hissi oldu. "Bu adam" mühim.

Hollanda'da, Norveç'te falan yaşamadığımızdan, çocuk isteğinden bağımsız olarak evlilik manasız değil. Sosyal baskıdan bahsetmiyorum, en basitinden başıma bir iş gelirse hastane/polis babamı değil eşimi arasın istiyorum. Kendim için karar veremeyeceğim bir sağlık noktasına gelirsem eşimin vereceği karara güveniyorum. Devletimiz "civil partnership" denen şeyi kabul edecek evrim noktasına gelmediğine göre bunun tek yolu evlilik.

Bence mesele evlenmek için evlenmemek. Evlenmek için evlendikten sonra şikayet eden, "ben ettim sen etme" diye (hem de bazen eşlerinin yanında) söylenen insanlarla dolu etraf, çok yazık. Evlilik hedef değil, güzel bir ilişkinin içindeki adımlardan biri olursa mis gibi oluyor.

(Çocuk mevzusunu ilişkinin başında konuşmak gerek +1. Özellikle bu yaşlarda adam "yuvamı kurayım, iki de çocuğum olsun" istiyorsa birbirinize zaman kaybettirmeye hiç gerek yok.)