Ekşi Duyuru

hayatimda ilk kediyi 35 yasimda evime alinca elledim, dunyanin en tembel adamiyim. sorumluluk disinda hic bir zorlugu yok. Sorumlulugu da kopek ya da kusa gore daha az diyebilirim.

Bir kere kıl. Her yer kıl oluyor elini attıgın her yer ama.
Onun dışında gece uykusuna hasret kalıyorsunuz. Kapıyı kapatsanız kapıyı tırmalar bagırır girmek için açsanız uyumaz dolanır tepenizde.

Tabi her kedinin karakteri farklı yani şans meselesi kimi kucaktan inmez kimi dokunulmaktan bile hoşlanmaz ısırır hemen.
Bence kuş daha iyi. Yavru bir muhabbet kuşu alın. Çok kolay alışır size. Güzelce egitirseniz konuşur üstünüzden bile inmez. Bakması da çok kolay. Gece asla sesi çıkmaz kafesinde uyur
Sabah güneş doğarken dışarıdaki kuşların cıvıltısını duyarsa ötebilir. Mevsim geçişlerinde biraz tüy döker. Onda da kafesine tül geçirince çözülür

kediler gece uyur. hatta insandan daha erken uyur. sadece nerdeyse gündoğumuyla uyanırlar bu biraz sorun olabilir.

yavru zamanları güzel ama içinden uysal bi kedi mi manyak bir kedi mi çıkacağı belli olmuyor

bu yüzden sakin huylu karakteri belli olmuş, 2 yaş civarı, kısırlaştırılmış bir dişi kedi sahiplenmenizi öneririm

Tüy döküyorlar evet ama buna karsi önlemler alabilirsiniz. Robot süpürge+ kurutma makinesi evin demirbaşı oluyor. Ayrıca kaliteli mamalar yerse ve sıkça taranirsa tüy sorununu büyük ölçüde halledebilirsiniz. Tabii ki kedinin cinsi de burada önemli; İran kedisi gibi bir kedinin tüy bakımı çok zordur mesela.

Bizimki bize 40 günlükken geldi. Kedinin karakteriyle de ilgili bir durum ama çok kucuklukte biraz da eğitim ile istediğiniz kıvama geliyorlar. İlk geldiği günden beri yatak odasına almıyoruz mesela, ilk zamanlar istiyordu ama öyle ağlamaları filan olmadı. Sonrasında da alıştı. Şimdi 6 yaşında, biz istesek bile gelmiyor yatak odasına. Geceleri öyle haldir haldir oyun oynayan bir kedi değildi hiçbir zaman. Dolayısıyla uykuyla ilgili biz asla sorun yaşamadık.

Bebekken gündüzleri evde kalıyordu yalnız ama 4-5 saatten fazla bırakmamaya çalışıyorduk biz; büyüdükten sonra 2-3 gün yalnız kaldigi da oldu. Maksimum o kadar bıraktık ama.

Bunun dışında uzun uzun düşündüm; o kadar çok seviyorum ki zorlukları gözüme görünmüyor sanırım. Ama genel olarak sorumluluk sahibi oluyorsunuz. Yakın zamanda yurtdışına taşındık; bizden çok onun işlemleri sürdü, maddi olarak da bayağı para döktük mesela. E kaliteli mamalarla besliyoruz, senelik kontrollerini atlamiyoruz vs derken bunların hepsi maddi olarak yük. Dolayısıyla sorumluluğunu alabilecekseniz bu işe kalkismakta yarar var. Yoksa migrostaki kalitesiz mamalarla kedi beslemek kediye yapılan en kötü şey gibi geliyor bana mesela. Sonuçta o hayvan gelip sizi secmiyor, siz onu alıyorsunuz. O zaman een iyi şekilde bakmak gerek. E tatile vs gidecekken bakacak biri olmali, en az 10-15 yil yaşayacağını hesaba katmalisiniz. Sıkıldım göndereyim diye bir şey yok.

Kedinin mizaci diye bir gerçek var ama eğitilebilir olduğunu da düşünüyorum. Bizimki doğuştan sakindi, her bebek kedi gibi hareketli olduğu zamanları oldu. Ama bazı kuralları da ogretebildik. Ben 6 yıldır evde bir tane biblonun yerinin değiştiğini bilmem mesela. Küçükken alırsanız kolay eğitim verebiliyorsunuz. Yine de kendi mizaclari var. Bir de büyüdükten ve kisirlastiktan sonra ister istemez sakinlesiyorlar.

Tuvaleti kokar derler. Koku konusunda aşırı hassas biri olarak şunu soyleyeyim; o kedinin sahibi temiz değilse evleri de leş gibi kokuyor evet. Ama iyi kalite mamayla beslenirse, iyi kum kullanilanirsa ve tuvaleti günlük temizlenirse koku filan olmaz. Ben sık sık 'sizin ev kedili gibi değil ya. Hem kötü kokmuyor hem de tüy yok ortalıkta çok fazla' sözünü isitirim. Dediğim gibi iş sizde bitiyor.

Tırmalama için de çok küçükken tahtasına alistirdik, başka hiçbir yeri tirmalamaz. Düzenli tırnakları da kesiliyor.

Son olarak titizlik konusunda terapi alması gereken kıvamda olan annem birkaç ay kedimizle yaşadı. Tüy sorunuyla bir şekilde baş edebildi. O kadar çok benimsedi lo'annem annem' diye dolaşıyordu peşinden. Öyle bir sevgi.

O yüzden kendinize güveniyorsanız alın derim çünkü çok başka bir sevgi.

Bonus olarak da her yere çocuğunun resmini koyan ebeveynler gibi ben de minnoşumun resmini şöyle ilistireyim; hizliresim.com

Gece uyurlar ya adapte oluyorlar insanlı yaşama, gelip kıvrılıyor üzerimde uyuyor ha sabah 5 gibi kalkıp yemeğini yiyip tekrar yatıyor.


Apartman inletecek kadar bi bağırtıları yok (bağırsa dahi)
Yalnız kalma konusunda en başarılı hayvan ama minikken (karakterine göre) biraz daha düşkün olabiliyorlar insana.

Alışkanlıkları gelişir tabii size güvenmesi vs ama uysal, sevecen, kucak kedisi tamamen karakterine göre. Bir kedim omzumdan inmezdi, şimdiki muhterem 4 sene sonra kucağa oturmaya başladı. Yalnızca yerde ve ayakta kucakta mıncırttı kendini uzun süre gibi gariplikler :D

İnsan yavrusunun 10'da ya da 15'te 1'i kadar zorluğu var. Sorumluluklar benzer. Avantajı zorluğundan fazla. Yavruyken uyandırmaz. Birlikte yatmak hayvanın gelişimi için de ilişki için de daha iyi. Zaten senden benden temiz hayvanlar. Gündüz yalnız kalabilir ama gelince oynatman lazım. Kedinin karakteri belli olmaz ama yetiştirmek de önemli. Mesela bizim çocuklardan biri geldiğinde hırçın ve yaramazdı ama hayvana düzgün davranırsan senden öğrenir. Artık azıtmıyor, masaya çıkmıyor, mutfağa girmiyor falan. Bunlar eğitimle oluyor.

Kedi sevmeyen ya da kedi alerjisi olan arkadaşlarla iletişim, etkileşim sorunu yaşarsınız diye başlanabilir sorunları saymaya.

kedinin götünün dibinden ayrılmayıp öğreteceksiniz, koltuk mu tırmalıor yanına gidip şşşt yapacaksınız ve oradan çekeceksiniz, el mi ısırıyor şşşt yapacaksınız.
geceleri uyumaları için siz yatmadan 1 saat önce 1 saat kadar oyun oynayıp yoracaksınız hayvanı ki o da gece uyusun.
uyumuyor miyavlıyormu şşşt gelecek
bebekse yanınıza alın sizinle uyusun
gündüz evde yalnız kalabilir ama kırılacak atlayacağı şeyleri ortadan kaldırın eve güvenlik kamerası alın koridora koyun
neçıkarsa bahtına benimki saldırgan çıktı elleyemiyoruz herkes kendi başına takılıo evde
zorluk yazın tatile gitmek en fazla 4 gün yalnız bırakabiliyoruz