Ekşi Duyuru

Bana her şey o kadar rutin o kadar anlamsız geliyor ki. Bir bunun üzerine ayrılıklar anlaşmazlıklar yaşıyorsun. Harbi bu hayatı niye yaşıyoruz. 5 ay önce bir ayrılık yaşadım. Hala atlatamadım. Bir ucundan tutunmaya çalışıyorum ama hiç bir şey istediğim gibi gitmiyor. Zaten kolayca arkadaşlık kurabilen birisi değilim. Zaman geçirecek saçma ilişkiler ağında bile değilim. Çok yalnız kaldım lan. Ailem var bir tek. Eşim olmuş kişiyle tekrar olmak istedim. Aradım konuştum. Hatalarımı düzeltebileceğimi söyledim. Ancak onun böyle bir niyeti yoktu. Sarıldım ona. Ağladı bana isyan etti. Ancak hiç kendi hatalarını görmek istemedi. Daha sonra biz boşandık ayrıldık artık. Yalnız daha mutluyum dedi. Ben dayanamayıp devam edince o cevap vermedikçe isyan edip gözlemlerimi yüzüne vurdum. Bunların farkındayım diye. O da her seferinde yaptığı gibi beni engelledi her yerden. Böyle engellenince daha böyle kötü hissediyorum.
Kaldıramıyorum bunu. Bir zamanlar bana sözler vermiş olan beraber gelecek düşündüğümüz insan bir yabancı olmak istiyor artık.
Onun dışında bakıyorum ilişkilere tekrar bi umutsuzluğa kapılıyorum. Tek istediğim bir aile olmak belki bir oğlum olsundu. Neden böyle biri benim sınavım oldu neden en baştan başlamak zorundayım diye öyle üzülüyorum ki. Tek olmayı her zaman sevdim. Bir de eşim varken başka birilerinin olmaması beni hiç üzmüyordu. Aklıma bile gelmiyordu. O vardı çünkü beni seven biri var. Yetip de artıyordu. Ama şimdi derin bir yalnızlık. Bakıyorum herkesin bir koşturması var. Bana o kadar anlamsız geliyor ki. Yok olmak da o kadar kolay değil. Beslediğin hayvanı düşünüyorsun. Anneni düşünüyorsun. Siz nasıl baş ediyorsunuz bu hayatla
Nor işim var. Spor yapıyorum hava almaya çıkıyorum denizi seyrediyorum. Ama yeni insanlarla tanışmak çok zor benim için. Hayatıma birini katmak zor