[]
yurtdışına çıkamıyor olmanın getirdiği kısıtlanma hissiyle başetme
iş güç durumlarından dolayı yurtdışına yerleşmem imkansız (aşırı istesem de buradaki işimi bırakıp benzer standartlarda medeni bir ülkede bir iş bulamam) kurdan dolayı da turistik seyehatler imkansız hale geldi. ben kendimi bildim bileli küçük bir çocuk olduğumdan beri yurtdışında yaşamak isteyen en olmadı ara ara yurtdışını gezip görmek isteyen bir insandım ama tüm bu şartlarda bunu gerçekleştiremeyince şu an ülkenin de içinde bulunduğu malum hallerden dolayı kendimi kapana kısılmış hissediyorum. benzer hislerde olan var mı? nasıl başediyorsunuz?
Bende böyle bir his yok ama bilet fiyatları görece ucuz olan, vize olmadığı için vize masrafı olmayan, satınalma gücü de bizimkinden aşırı yüksek olmayan ülkelere 3-4 günlük geziler yapabilirsiniz belki. Makedonya, Karadağ, Sırbistan vs. 2015'te Makedonya'ya, 2018'de Karadağ'a gitmiştim. İlki aşırı ucuzdu, ikincisi de ucuzdu. Şimdi 2'şer kademe üste çıkıp biri normal, diğeri pahalı olduysa bütçenize uyabilir belki.
- perferil
(25.03.22 16:44:18)
henüz öğrenciyim ama tam olarak bu sebepten okul bitince tır şoförü olmayı planlıyorum. çocukluktan beri hep istediğim bir şeydi zaten ama okuyup "büyük adam" olurum diye üzerine düşmüyordum. yaş ilerleyince herkese yetecek kadar beyaz yaka işi olmadığını, dil bilmenin ya da kendini geliştirmenin spesifik alanlar dışında yurtdışı açısından bir halta yaramadığını gördüm.
ha şoför olunca gideceğinin veya yerleşeceğinin yine garantisi yok ama en azından elinde geçerli ve spesifik bir meziyet söz konusu. açık da var.
zor meslek, herkese uymaz ama ben o açıdan da şanslı olduğumu düşünüyorum çünkü zaten asosyalin tekiyim. 70 yaşına kadar her akşam aynı dandik eve gelip ay sonunu düşünerek, makarna yiyerek yaşayacağıma bu ülke içinde kalsam dahi 7/24 gezip bir sabah Diyarbakır'da, bir sabah Malatya'da uyanarak yaşamak daha makul geliyor.
okula gitmemek için ayak sürüyordum mesela resmen çünkü bitince kendimi bu saçma girdabın içinde bulmak istemiyordum. şimdi bir an önce bitsin de işime bakayım diyorum. üç sene sonra belki pişman olurum onu bilmem ama şu an böyle düşününce kendimi kesinlikle daha sağlıklı ve mutlu hissediyorum.
ha şoför olunca gideceğinin veya yerleşeceğinin yine garantisi yok ama en azından elinde geçerli ve spesifik bir meziyet söz konusu. açık da var.
zor meslek, herkese uymaz ama ben o açıdan da şanslı olduğumu düşünüyorum çünkü zaten asosyalin tekiyim. 70 yaşına kadar her akşam aynı dandik eve gelip ay sonunu düşünerek, makarna yiyerek yaşayacağıma bu ülke içinde kalsam dahi 7/24 gezip bir sabah Diyarbakır'da, bir sabah Malatya'da uyanarak yaşamak daha makul geliyor.
okula gitmemek için ayak sürüyordum mesela resmen çünkü bitince kendimi bu saçma girdabın içinde bulmak istemiyordum. şimdi bir an önce bitsin de işime bakayım diyorum. üç sene sonra belki pişman olurum onu bilmem ama şu an böyle düşününce kendimi kesinlikle daha sağlıklı ve mutlu hissediyorum.
- der meister (25.03.22 17:00:52)
Aynı hissin birebirini yaşıyorum. İş bul göç et zor geliyor, çıkıp gezmek de ekonomik olarak çok zor hale geldi. Kendi ülkemizde bile gezmek hayal oldu gerçi bir yandan da.
- bigcaptain (25.03.22 18:22:08)
gezi açısından ben de aynı durumdayım. kendimi çok eksik hissediyorum bu konuda. 29 yaşına geldim, kıbrıs dışında bir yer görmedim yurtdışı olarak:) askerde millet erasmus maceralarını anlatırken ağzım açık dinledim, utandım açıkçası. valla millet ne yapıp edip bir şekilde geziyor ya. bugünleri yaşayacağımızı bilsem yıllar öncesinden yurtdışı gezileri yapardım.
- nothing in my way
(25.03.22 18:23:31)
Gocmus arkadaslariniz varsa kalma ve yeme icme konusunda onlardan yardim isteyin.
Biz vize ve ucagi halletmis arkadaslarimizi gezdiriyoruz burada. Yapabildigimiz ancak bu.
Biz vize ve ucagi halletmis arkadaslarimizi gezdiriyoruz burada. Yapabildigimiz ancak bu.
- cleric (25.03.22 19:36:41)
1
