Ekşi Duyuru

önce içinde net olman gerekir.
deneme süresi demişsin zira.

önce kendi içinde netleş +1
ekonomik özgürlüğü olan bir yetişkinsin. ailenin yanında yaşaman anormal. niye ikna etmen gerektiğini düşünüyorsun ki hem? tekrar ediyorum, ekonomik özgürlüğü olan bir yetişkinsin. aileyi sevmek ayrı bu ayrı.

edit: ailenden maddi destek almadığını, ayrı eve çıkınca da (zaman zaman zorlansan bile) almayacağını varsayarak yazdım.

Ailen ayri eve karsi degil ki parayi dusunuyormus. Ikna etmelik bi durum yok ortada.
Maasini mi biliyorlar da boyle dusunuyorlar yoksa tahminen mi gecinemeyecegini dusunuyorlar?

Tahminense; gecinebilecegini, bi evin masraflarini farkinda oldugunu soyle, gerekirse kazandigin parayi da soyle ki rahat etsinler. Yok maasin yetmeyecek bi tutarsa zaten macera arama.
Yetiskin oldun ayri eve cikmalisin bana sacma geliyor. Saglikli evlerde gayet yetiskin hayati yasanabiliyor aileyle de.

O kadar çok değişkeni olan bir konu ki bu. Mesela italya, ispanya, yunanistan genel olarak akdeniz kuşağında bizdeki gibi aileyle yaşayan çok genç var yetişkinlikte bile. Bunu niye anlattığımı aşağıda açıklayacağım.

Önce Ekonomik olarak düşünelim. 1500 TL kira 750 de fatura aidat falan versen, yılda 20-25bin lira harcamış olacaksın. 5 yılda (enflasyonu hariç tutarak söylüyorum) 100000 bin lira kiraya gidecek. Mesela 5 yıl bu parayı biriktirip, daha farklı da değerlendirmeyi düşünürdüm ben.

Yaşam tarzı olarak düşünelim. Türkiye'de birey olmak ile bireyselleşmek karıştırılıyor.
Ne demek bu? Memlekette genelde insanların ayrı eve çıkma motivasyonu "daha rahat etmek istiyorum" oluyor. Bu rahat etme kriteri de çeşitli. Kimi rahat rahat sigara içebilmek istiyor, kimisi ailesinden alkol aldığını saklıyor, kimisi sevgilisiyle rahat vakit geçirebilmek istiyor, kimisi istediği saatte de eve gidip gelebilmek için.


Oysa "birey" olabilmiş bir yetişkin ailesine bunları kabul ettirebilmiş olmalı. Yani motivasyonu "bireysel" yaşantısı ise bunları ailesinin yanında yaşarken de kabul ettirebilmeli insan.

Yani "birey" olmak için ayrı eve çıkıp, babadan gizli sigara içmeye devam ediyorsa bir insan, ya da annesine alkol aldığını söyleyemiyorsa, "kız arkadaşımda kalıyorum/erkek arkadaşımda kalıyorum" diyemiyorsa sadece adres değişikliği yapmış olur.

Yani temel motivasyonun bireysellikse bunu bir gözden geçirirdim ben:)

Öte yandan yalnız yaşamanın farklı avantajları var elbet. Ama ben yıllarca kira vermek yerine, hazır imkanım varken o kirayı biriktirip sonra kendi evimde yalnız yaşamayı da bir düşünürdüm.

Şımarıklık değil, gayet doğal bir istek. Tek başına değil de bir arkadaşınla çıkmayı düşünebilirsin aileyi ikna etme konusunda. Hem daha güvenilir olur hem de masraflar ikiye bölünür.

onlardan tek kuruş istemeyeceğini farz ederek yazıyorum, git tut, "tuttum" de. sonra da daya döşe üç beş şeyle. kafanın rahatlığı paha biçilemez. bi yaştan sonra çekilmiyor hele araları çok da iyi değilse.

benimkiler de çok karşıydı, ben de ev tutup tuttum demiştim. babam pavyona düştüm demişim gibi dizlerini dövdüydü. iki ay sonra akrabalarına hava atıyodu "bizim gızın kendi evi var" diye. sonra aklım başıma geldi, lan dedim benim babamın bissürü evi var niye kira veriyorum enayi miyim dedim kavga dövüş bi tanesine çöktüm şimdi ordayım. bu da böyle bi anımdır.

selam, ben 23 yaşında üniversiteden mezun olduktan sonra 4 sene boyunca aile yanında yaşayıp 80 bin lira biriktiren çocuk. öncelikle bu parayla ev mev alınmaz, hatta doğru düzgün bir araba bile zorlar. muhakkak borca girersin. o hayalleri geçelim.

ben köşede tuttuğum paranın bana sağladığı tek avantajı, eğer şu dakika işsiz kalırsam aileme koşmadan 1-1.5 sene aynı standartlarda yaşayabilmem olarak görüyorum. benim önerim mevcut ekonomik şartları da düşünürsek, köşede en azından 6 aylık kira + fatura+ yiyecek paran olmadan ayrı bir eve çıkmaman.

yukarda yazdığım şartı sağladıktan sonra mutlaka ayrı eve çık. her ne kadar bireyselliğini ailene kabul ettirsen bile, sonuçta içinde yaşadığın ve senle beraber yaşayanların olduğu bir evde senin koymadığın kurallar olacaktır. gecenin ikisinde bardan kızla/erkekle gülerek eve giremezsin mesela, öyle bir aile yok türkiyede sadasdad. veya uyku tutmadığı bir gece, 5'de yatağa girdiğinde oğlum/kızım bu saatte neden ayaktasın sorusuna muhakkak maruz kalırsın. birileriyle yaşarken, mutsuz, neşesiz olma hakkın da olmuyor. soruluyor neden böylesin diye.

ben bunlardan bunaldığım için, eve çıkmakla kalmadım, farklı şehirde iş bulup o şehre taşındım. sen de aynı durumda isen ve en önemlisi, köşede işsiz kaldığında koşa koşa ana babana dönmemeni sağlayacak bir miktar varsa, eve çıkmayı düşünmelisin.

Şımarıklık değil. 23 yaşımda ailemle aynı şehirde olmamıza rağmen tek başıma eve çıktım. Hayatımda verdiğim en doğru kararlardan biriydi. Çok geç kalmışsınız.

sen dinleme finansal durumu bahane edenleri.
para biriktirsen ne olacak en güzel yılların gittikten sonra.

şu endişeyi taşıman bile aslında türk aile geleneğinin gençliğe sıfır değer veren bencil yaklaşımından kaynaklı. gizli psikolojik mobbing var ama o kadar içselleştiriliyorki artık, normali buymuş gibi. yani aman üzülürler aman vicdanımız sızlar vs. abi neden üzülsünler, ayaklarının üstünde duruyorsun diye gurur duymaları gerekmez mi?
ne zaman hayata tam olarak atılacaksın pardon? evdeki tesisat bozulduğunda ne yapacağını ne zaman öğrenecek, en lezzetli yemekler nasıl yapılır ne zaman deneyimleyeceksin? alış verişin iyisi nasıl yapılır, komşularla nasıl iyi geçnilir, bütçe planlaması nasıl olur vs ne zaman sadece kendin karar vererek deneyeceksin?

bir de şirket mülakatlarında gibi sorayım, kendini 5 yıl içinde nerede görüyorsun? anne babanın arka odasında mı? ya da "iyi" ihtimalle evlenmiş olmayı veya sevgilinle yaşamayı mı? tek başına yaşamayı deneyimlemeden üstelik..

deneme süresi falan değil, önce ev bul, eşyaları falan araştır, bütçe ayır. sonra da böyle böyle sonsuza kadar sizinle yaşayamam herhalde diyip çık. merasimlik bişey yok.

Şımarıklık değil, gayet haklısın. Maddi boyutu sende sıkıntı yaratmıyorsa aynen devam. Aileyi buna ikna etmen de mümkün değil (yaşanmış hikaye). Ekonomik olarak kaldırabiliyorsan, deneme süresi, ev-iş arası mesafe, zart zurt bir sürü değişik şeyi bahane ederek yavaş yavaş düzenini diğer tarafta kuracaksın. Önce haftada 2-3 gün kalıp, sonra tamamen kalmaya başlarsın.

Aile yanında kalmak demek resmi olarak kendine ait bir hayatın olmaması, her ihtiyacının karşılanması ve çocuk gibi bakılman demek. Hayatta her şey para değil, hayatını yaşa. Bir şeyler ters giderse her zaman geri dönebilirsin sonuçta, kapatırsın evi eşyaları satarsın, olan 10-15 bin lirana olur. Bu arada eşyalı ev öneririm "deneme" kısmı için :)