[]
her şeyin bir an önce bitsin diye yapılması
bildim bileli her işte aceleciyim. bir an önce bitsin gitsin diye bakıyorum. sadece iş hayatında değil sosyalim de böyle. yaptığım hobileri bile zevk alarak, zamana yayarak yapamıyorum. mesela enstrüman çaldığımda her yeni ritm geçişimde zamana uymadan ritmi tamamlayıp geçiyorum, resim yapmak istediğimde hızlı hızlı çizip geçiyorum, yemek bile on dkdan fazla sürmüyor. keyif alarak uzun uzun bir şey yaptığımı hatırlamıyorum. sanki beni bekleyen bir şeyler var hep yetişmeye çalışıyorum gibi hissediyorum. birini bitirip diğerine geçmek gibi ama diğeri yok aslında.
Ne dersiniz nedir bu? biraz yavaşlamaya ihtiyacım var.
Ne dersiniz nedir bu? biraz yavaşlamaya ihtiyacım var.
benim de böyle bir durumum vardı. biraz kendimi incelediğimde her şeyi görev olarak gördüğümü ve o şeyi yapışa değil de bitirişe kanalize olduğumu farkettim.
güzel bir yemek yapıp, güzel bir şarap açıp, güzel bir film seçip bir akşam mı geçirmek istedim. o yemeği en pratik şekilde bir an önce hazırlayayım, şarabı aç filmi izle bir an önce bitsin diye atlı koşturuyormuş gibi hareket ediyordum. ve bütün bu anlattığım senaryoda bana en çok zevk veren şey neydi diye oturup düşündüğümde;
normal bir insan, güzel bir film eşliğinde yemek yemek çok keyifliydi falan diye düşünür.
ben şunu farkettim. ben kendime bir hedef koymuştum (yemek hazırla-şarap aç-film izle) ve bana en büyük haz veren şey o koyduğum hedefe ulaşmak olduğunu farkettim. yukarıda parantez içindeki üç maddelik hedef listemin üçünü de eksiksiz yapmış olmak bana keyif veriyor. filmi izlemek değil.
sonra kendi kendime bu iş böyle olmaz. yaptığım hiç bir şeyin ruhu yok diye düşünüp bunu değiştirmeye çalıştım.
misal kitap okurken benim için önemli olan şey -eskiden- o kitabı bitirmekti. kitabı okurken aldığım hazza hiç dikkat etmemiştim. evet kitap okurken çok zevk alıyordum ama hiç onun keyfini sürmedim. benim için olay o kitap okuma hedefini başarıyla tamamlamaktı.
şimdi bunu kısmen değiştirdim. çok zor oldu ama değiştirdim. yaptığım şeylerin çoğunda hiç olayın ruhuna inemiyordum. şimdi yapıp yapmamak, bitip bitmemesi, başarılı olup olmamak daha az umrumda (keşke hiç olmasa).
kitap okumaya başladığımda eğer hikaye, üslup, karakterler vs. sarmadıysa bırakıyorum. keyif vermiyorsa devam etmiyor. kendime de işkence etmemiş oluyorum.
yemek, içmek, gezmek, hobiler her şey için mümkün olduğunca bunu yapıyorum. her şeyi görev olmaktan çıkarmaya çalışıp, sonuca değil sürece odaklanmaya çalışıyorum. süreçteki detayları, güzellikleri, hazları keşfediyorum.
35 yaşından sonra çok kolay olmuyor değişim ama işte olduğu kadar. dediğim gibi artık sonucuna bakmıyorum. değişir miyim diye takmıyorum. değişirken aldığım hazza yoğunlaştım :)
güzel bir yemek yapıp, güzel bir şarap açıp, güzel bir film seçip bir akşam mı geçirmek istedim. o yemeği en pratik şekilde bir an önce hazırlayayım, şarabı aç filmi izle bir an önce bitsin diye atlı koşturuyormuş gibi hareket ediyordum. ve bütün bu anlattığım senaryoda bana en çok zevk veren şey neydi diye oturup düşündüğümde;
normal bir insan, güzel bir film eşliğinde yemek yemek çok keyifliydi falan diye düşünür.
ben şunu farkettim. ben kendime bir hedef koymuştum (yemek hazırla-şarap aç-film izle) ve bana en büyük haz veren şey o koyduğum hedefe ulaşmak olduğunu farkettim. yukarıda parantez içindeki üç maddelik hedef listemin üçünü de eksiksiz yapmış olmak bana keyif veriyor. filmi izlemek değil.
sonra kendi kendime bu iş böyle olmaz. yaptığım hiç bir şeyin ruhu yok diye düşünüp bunu değiştirmeye çalıştım.
misal kitap okurken benim için önemli olan şey -eskiden- o kitabı bitirmekti. kitabı okurken aldığım hazza hiç dikkat etmemiştim. evet kitap okurken çok zevk alıyordum ama hiç onun keyfini sürmedim. benim için olay o kitap okuma hedefini başarıyla tamamlamaktı.
şimdi bunu kısmen değiştirdim. çok zor oldu ama değiştirdim. yaptığım şeylerin çoğunda hiç olayın ruhuna inemiyordum. şimdi yapıp yapmamak, bitip bitmemesi, başarılı olup olmamak daha az umrumda (keşke hiç olmasa).
kitap okumaya başladığımda eğer hikaye, üslup, karakterler vs. sarmadıysa bırakıyorum. keyif vermiyorsa devam etmiyor. kendime de işkence etmemiş oluyorum.
yemek, içmek, gezmek, hobiler her şey için mümkün olduğunca bunu yapıyorum. her şeyi görev olmaktan çıkarmaya çalışıp, sonuca değil sürece odaklanmaya çalışıyorum. süreçteki detayları, güzellikleri, hazları keşfediyorum.
35 yaşından sonra çok kolay olmuyor değişim ama işte olduğu kadar. dediğim gibi artık sonucuna bakmıyorum. değişir miyim diye takmıyorum. değişirken aldığım hazza yoğunlaştım :)
- levpontryagin
(27.05.20 11:38:34)
@levpontryagain teşekkür ederim. evet tam olarak hissettiğim şeyler bu yazdıklarınız. o hazza yoğunlaşmak lazım gerek, anda olmak sanırım bu. ben de 30lu yaşlarımdayım ve bu durum yormaya başladı beni.
- Çağa ayak uyduramayan
(27.05.20 12:19:03)
1
