[]
Zavallı kedi yavrusu
Aslında dertleşmek için yazıyorum.
Dün akşam geç saatlerde yürüyüşe çıkmıştım ki yavru bir kediye rastladım. 2 aylık gibiydi büyüklüğü, belki biraz daha fazladır. Duvarın köşesine sinmiş, titriyor, yüzünde dehşet dolu bi ifade ile kocaman ve çapaklanmış ıslak gözlerle etrafına bakıyor, yaklaşan her şeyden kaçmaya çalışıyordu ama kimse onu görmüyordu zaten kaçmaya mecali de yoktu.
Hemen kucağıma aldım, zorlanarak yapmış belli ki küçük bedeninden beklenmeyecek bir büyüklükte dışkılamıştı. Koluma öylece sarıldı, yüzü dirsek içimde yumulu eve kadar yürüdük.
Yaşamaz diye düşündüm, çünkü böyle tecrübelerim olmuştu ne yazık ki. Eve gelip yıkayınca aslında o kadar küçük olmadığını, iyi bakılırsa kendini kurtarabileceğini düşündüm. Zor bir gece geçirdik. Çok zor ve hızlı nefes alıyordu, nefes alıp verirken tüm bedeni sarsılıyordu. Bazen ağzını açıyordu öyle nefes almaya çalışıyordu ama ne yapsa aradığı konforu bulamıyor gibiydi. Yatarken de hiç rahat değildi, hatta oturup duvara yaslanarak uyumayı tercih ediyordu ılık su torbası ve yumuşak havlu koymama rağmen bir süre sonra ayağa kalkıp bir yere yaslanma ihtiyacı hissediyordu. Uzun süre kucağımda yatırdım ama biraz kendine gelince kalkıp duvarla yatağımın birleştiği yere uzandı.
Sabah bir veterinere götürdüm, akşamdan konuşmuştuk yavru kedilere bakıp sahiplendiriyordu. Fakat sağlıksız halini görünce kabul etmek istemedi, 2 gün daha sizde kalsın dedi. Evde astım hastası olduğu için bunu yapamazdım. Birkaç iğne, göz temizliği vs. ile ayrıldık.
Bu esnada epey canlanıyor gibiydi sadece sağ arka ayağını sürüklüyordu, hissetmiyor gibiydi sanki. Yine de parmağıma pati atıp ısırmaya çalışıyor, oyun yapıyordu, bebek işte. Nefesi hiç düzelmedi. Hareketleri serileşemedi. Akşam röntgen çektirdim ve veteriner diyaframının yırtıldığını, şuan nefes alamadığını sadece karnının öylece şişip indiğini, iç organlarının tamamının yerinin bozulduğunu söyledi. Şaşırdım, üzüldüm çünkü iyi gibiydi en azından ilk anki şoku azalmıştı, kendini yalamıştı hatta gırlamıştı bile. Ama nefesindeki bozukluk ve vücudunun her soluktaki sarsılışı geçmiyordu. Ameliyat olması çok zor dedi veteriner, yavruyu anestezi etme kısmından başlayıp muhtemelen masada kalacağını, üniversitede muhtemelen ötenazi tavsiye edeceklerini söyledi. Çok ağladım ama ne yapabileceğimi bilmiyordum. Ötenazi hiç çekici gelmiyordu kulağıma, yavrunun hayatı bu kadar vasat olmamalıydı. Hekim, vücudunun bu ameliyatı da kaldıramayacağından çok emindi.
Veterinerin yan tarafında bir hayvansever derneğinin kedi bakım evi vardı, oraya bıraktım hiç içim el vermese de... gece yalnız kalacaktı sabah 9’a kadar, benim gibi kucağında uyutacak kimse yoktu, içinde kumu, yemeği ve suyu olan büyük bir taşıma çantasının içindeydi tek başına. Uzun süre kucağımda gezdirdim ama eve götüremezdim astım nedeniyle. Başka bir yol da bulamıyordum. İyiliği elime yüzüme bulaştırarak eve döndüm. Kendime kızdım onu eve alamadığım için, kaç günlük ömrü kaldıysa güzel geçirmesini sağlayamadığım için. Bu gece de onu elimle damla damla beslemeyeceğim için kendimden nefret ediyorum. Karşıma çıkması elbette tesadüf değildi, ama ben bu sınavı da geçemedim işte.
Kalbim paramparça, çok canım acıyor. 2-3 aylık hayatında en zor kısımları atlatmışken alçak insanoğlunun bir alçak darbesiyle bu hale gelmişti ya da ezmesiyle... muhtemelen bisiklet, kim bilir şimdi nerede.
Yarın gidip göreceğim ama kötü bir haber almak istemiyorum desem de aklımdan başka bir şey geçemiyor kafayı yemek üzereyim.
Diyafram yırtığı ciddi boyuttaysa kedi kesinlikle ölür mü? Ameliyata zorlayayım mı yoksa hayvana eziyet mi olur boş yere?
Çok acı çekiyor mudur?
Ben korkunç bir insan mıyım?
Dün akşam geç saatlerde yürüyüşe çıkmıştım ki yavru bir kediye rastladım. 2 aylık gibiydi büyüklüğü, belki biraz daha fazladır. Duvarın köşesine sinmiş, titriyor, yüzünde dehşet dolu bi ifade ile kocaman ve çapaklanmış ıslak gözlerle etrafına bakıyor, yaklaşan her şeyden kaçmaya çalışıyordu ama kimse onu görmüyordu zaten kaçmaya mecali de yoktu.
Hemen kucağıma aldım, zorlanarak yapmış belli ki küçük bedeninden beklenmeyecek bir büyüklükte dışkılamıştı. Koluma öylece sarıldı, yüzü dirsek içimde yumulu eve kadar yürüdük.
Yaşamaz diye düşündüm, çünkü böyle tecrübelerim olmuştu ne yazık ki. Eve gelip yıkayınca aslında o kadar küçük olmadığını, iyi bakılırsa kendini kurtarabileceğini düşündüm. Zor bir gece geçirdik. Çok zor ve hızlı nefes alıyordu, nefes alıp verirken tüm bedeni sarsılıyordu. Bazen ağzını açıyordu öyle nefes almaya çalışıyordu ama ne yapsa aradığı konforu bulamıyor gibiydi. Yatarken de hiç rahat değildi, hatta oturup duvara yaslanarak uyumayı tercih ediyordu ılık su torbası ve yumuşak havlu koymama rağmen bir süre sonra ayağa kalkıp bir yere yaslanma ihtiyacı hissediyordu. Uzun süre kucağımda yatırdım ama biraz kendine gelince kalkıp duvarla yatağımın birleştiği yere uzandı.
Sabah bir veterinere götürdüm, akşamdan konuşmuştuk yavru kedilere bakıp sahiplendiriyordu. Fakat sağlıksız halini görünce kabul etmek istemedi, 2 gün daha sizde kalsın dedi. Evde astım hastası olduğu için bunu yapamazdım. Birkaç iğne, göz temizliği vs. ile ayrıldık.
Bu esnada epey canlanıyor gibiydi sadece sağ arka ayağını sürüklüyordu, hissetmiyor gibiydi sanki. Yine de parmağıma pati atıp ısırmaya çalışıyor, oyun yapıyordu, bebek işte. Nefesi hiç düzelmedi. Hareketleri serileşemedi. Akşam röntgen çektirdim ve veteriner diyaframının yırtıldığını, şuan nefes alamadığını sadece karnının öylece şişip indiğini, iç organlarının tamamının yerinin bozulduğunu söyledi. Şaşırdım, üzüldüm çünkü iyi gibiydi en azından ilk anki şoku azalmıştı, kendini yalamıştı hatta gırlamıştı bile. Ama nefesindeki bozukluk ve vücudunun her soluktaki sarsılışı geçmiyordu. Ameliyat olması çok zor dedi veteriner, yavruyu anestezi etme kısmından başlayıp muhtemelen masada kalacağını, üniversitede muhtemelen ötenazi tavsiye edeceklerini söyledi. Çok ağladım ama ne yapabileceğimi bilmiyordum. Ötenazi hiç çekici gelmiyordu kulağıma, yavrunun hayatı bu kadar vasat olmamalıydı. Hekim, vücudunun bu ameliyatı da kaldıramayacağından çok emindi.
Veterinerin yan tarafında bir hayvansever derneğinin kedi bakım evi vardı, oraya bıraktım hiç içim el vermese de... gece yalnız kalacaktı sabah 9’a kadar, benim gibi kucağında uyutacak kimse yoktu, içinde kumu, yemeği ve suyu olan büyük bir taşıma çantasının içindeydi tek başına. Uzun süre kucağımda gezdirdim ama eve götüremezdim astım nedeniyle. Başka bir yol da bulamıyordum. İyiliği elime yüzüme bulaştırarak eve döndüm. Kendime kızdım onu eve alamadığım için, kaç günlük ömrü kaldıysa güzel geçirmesini sağlayamadığım için. Bu gece de onu elimle damla damla beslemeyeceğim için kendimden nefret ediyorum. Karşıma çıkması elbette tesadüf değildi, ama ben bu sınavı da geçemedim işte.
Kalbim paramparça, çok canım acıyor. 2-3 aylık hayatında en zor kısımları atlatmışken alçak insanoğlunun bir alçak darbesiyle bu hale gelmişti ya da ezmesiyle... muhtemelen bisiklet, kim bilir şimdi nerede.
Yarın gidip göreceğim ama kötü bir haber almak istemiyorum desem de aklımdan başka bir şey geçemiyor kafayı yemek üzereyim.
Diyafram yırtığı ciddi boyuttaysa kedi kesinlikle ölür mü? Ameliyata zorlayayım mı yoksa hayvana eziyet mi olur boş yere?
Çok acı çekiyor mudur?
Ben korkunç bir insan mıyım?
hakk senin gibi merhametli insanlardan razı olsun, keşke sayımız artsa. maalesef bu memlekette çoğu insan senin şu yazdıkların için bile gereksiz diyebilir. çünkü kalpsiz aşağılıklarla yaşıtoruz. o dilsiz masumları candan saymıyorlar. hayvana bir şey olmaz deyip geçiyorlar. hergün onlarcası ile karşılaşıyorum ve artık nefesimiz tükeniyor gerçekten. bugün anne bi körpk gördüm temizdi büyük ihtimal doğurtulup dışarı atılmıştı, herkesten korkutordu. gözlerim dolu dolu eve geldim yine.
devleti gereğini yapmıyor. dernekler bizler yetersiz kalıyoruz. devlete sağlam bir kısırlaştırma ile işe başlasa max 5-10 yıl içinde çok güzel sonuçlar alınır. diyanete rekor bütçe ayıran devlet o canları görmüyor. peki hakk’ın verdiği canı taşıyan o masumların derdine derman olmak asıl ibadet değil midir?
yüce hakk’ın merhameti hepsinin üzerine olsun. birgün çok zengin olursan ya da güç sahibi olursam namus sözü verdim kendime, bu işi çözmeden bırakmam :(((
devleti gereğini yapmıyor. dernekler bizler yetersiz kalıyoruz. devlete sağlam bir kısırlaştırma ile işe başlasa max 5-10 yıl içinde çok güzel sonuçlar alınır. diyanete rekor bütçe ayıran devlet o canları görmüyor. peki hakk’ın verdiği canı taşıyan o masumların derdine derman olmak asıl ibadet değil midir?
yüce hakk’ın merhameti hepsinin üzerine olsun. birgün çok zengin olursan ya da güç sahibi olursam namus sözü verdim kendime, bu işi çözmeden bırakmam :(((
- everythingok
(21.05.20 21:41:33)
Hocam çıkmayan candan umut kesilmez. Ben yazının sonuna doğru oldu diyeceksin diye korka korka okudum, ben bazen aşırı iyimmser oluyorum, o yüzden beni kale alma ama ben yaşayacağını düşünüyorum. Benim kedim bir kere birinci kattan bir kere de dördüncü kattan düştü ama yaşıyor şu an. Hiçbir sağlık sorunu yok şu an. Umarım yaşar. İyi bir insansınız.
- Fusha (21.05.20 21:52:40)
Duyarlılığın için tebrik ederim. Inşallah iyi olur kedicik.
- Topalordek (21.05.20 22:16:36)
Siz iyi bir insansınız, ama kediciğin peşini bırakmayın. Bakım evi dediğiniz yer nasıl bir yer bilmiyorum ama hiçbir derneğe gözü kapalı güvenmeyin. Gerekirse başka bir veterinerden görüş alın. Hayvan diyafram yırtıgıyla yaşayamaz sanırım, dolayısıyla bu durum kesinse ya ameliyat olacak ya uyutulacak, bir kaç veterinerden fikir almak en dogrusu. Eğer iyileşirse eminim sahiplendirebilirsiniz o survivor ı.
- hipopotamus (22.05.20 01:09:40)
mesaj attım size. umarım destek gelir size ve iyileşir.
- surprise
(22.05.20 01:18:50)
@hipopotamus
Bugün 1-2 saatimi orada geçirdim. Kediyi kucağımda tuttum, 2 görevli vardı devamlı temizlik yapıyolardı(o saate denk gelmişim sanırım), mamaları kumları değiştiriyolardı, bölmeleri siliyolardı.
Her gün veteriner teknisyeni gelip kedileri muayene ediyor.
Bazılarında serum var bazıları felç, bazıları ameliyatlı, yavrulamış, bazısına süt anne arıyolar vs. ama çok fazla kedi var. Hepsi ayrı ayrı kafeslerde. Dükkan katı apartman altı bir yer, yanında veteriner kliniği var. Öyle bir ortam işte, istediğinde gelip bakabilirsin dediler sabahı bekliyorum.
Bugün 1-2 saatimi orada geçirdim. Kediyi kucağımda tuttum, 2 görevli vardı devamlı temizlik yapıyolardı(o saate denk gelmişim sanırım), mamaları kumları değiştiriyolardı, bölmeleri siliyolardı.
Her gün veteriner teknisyeni gelip kedileri muayene ediyor.
Bazılarında serum var bazıları felç, bazıları ameliyatlı, yavrulamış, bazısına süt anne arıyolar vs. ama çok fazla kedi var. Hepsi ayrı ayrı kafeslerde. Dükkan katı apartman altı bir yer, yanında veteriner kliniği var. Öyle bir ortam işte, istediğinde gelip bakabilirsin dediler sabahı bekliyorum.
- megalomaniac (22.05.20 01:34:00)
ya size de o kedicige de kiyamammm. asla korkunc bir insan degilsiniz. elinizden geleni yaptiniz ve yapacaksiniz bence. bie gece bile olsa o kediye iyi bir yuva sagladiniz ve simdi de sokakta degil en azindan, iyi kotu bakilir ona orada. diger arkadaslara da katiliyorum. yine gider bakarsiniz. ikinci bir veteriner gorusu bence de iyi olur.
sizin gibi vicdanli insanlarin sayisinin artmasi dilegiyle...
sizin gibi vicdanli insanlarin sayisinin artmasi dilegiyle...
- batlegolas (22.05.20 04:47:20)
@megolomaniac, hocam bahsettiğiniz yer bağış kabul ediyor mu? Burada ufak bir yardım kampanyası vs başlatsak?
- Fusha (22.05.20 11:29:17)
@Fusha
Bağış kabul ediyolar sayfa bu:
instagram.com
Fakat bizim kedinin masraflarını ben zaten karşılamaya hazırım, tek problem tedavi edilip edilemeyeceği. Başka veteriner arkadaşlara sordum onlar da benzer şeyler söyledi.
Bugün 4 saat kadar kediyle birlikteydim, yemek yedirdik gözlerini sildik, bahçeye çıkardım kucağımda yattı biraz. Hareketleri iyi gibi aslında.
Akşam bir yakınım vasıtasıyla fakültedeki cerrahla konuştum. Veterinerinizi ve kedinin kaldığı yeri tanıyorum irtibatımız var, bir kez daha konuşur değerlendiririz. Çok riskli ama ameliyata karar verirsek de bayramdan sonra yaparım dedi.
Şimdilik yapılabilecek başka bir şey yok sanırım. Teşekkür ederim hepinize.
Bağış kabul ediyolar sayfa bu:
instagram.com
Fakat bizim kedinin masraflarını ben zaten karşılamaya hazırım, tek problem tedavi edilip edilemeyeceği. Başka veteriner arkadaşlara sordum onlar da benzer şeyler söyledi.
Bugün 4 saat kadar kediyle birlikteydim, yemek yedirdik gözlerini sildik, bahçeye çıkardım kucağımda yattı biraz. Hareketleri iyi gibi aslında.
Akşam bir yakınım vasıtasıyla fakültedeki cerrahla konuştum. Veterinerinizi ve kedinin kaldığı yeri tanıyorum irtibatımız var, bir kez daha konuşur değerlendiririz. Çok riskli ama ameliyata karar verirsek de bayramdan sonra yaparım dedi.
Şimdilik yapılabilecek başka bir şey yok sanırım. Teşekkür ederim hepinize.
- megalomaniac (22.05.20 18:28:50)
Beklemesi kedi için daha iyi olur sanırım. Biraz daha kendine gelir, sokakta beslendiğinden daha iyi bakılıyor şu anda. Iyi haberi bekliyoruz. Umutluyum.
- Fusha (22.05.20 20:25:23)
insanın yaptığını ne biliyorsun? belki büyük kediler ya da köpekler yaptı.
- ya ben lan neyse (22.05.20 20:46:56)
@ya ben lan neyse
Başka kediler köpekler saldırsa vücudunda çizik yara vb. olur, bunun kemikleri ezilmiş ağır bir şey üstünden geçmiş gibi. Sanmıyorum diğer hayvanların yaptığını.
Başka kediler köpekler saldırsa vücudunda çizik yara vb. olur, bunun kemikleri ezilmiş ağır bir şey üstünden geçmiş gibi. Sanmıyorum diğer hayvanların yaptığını.
- megalomaniac (23.05.20 00:52:23)
1
