Ekşi Duyuru

kim olursa olsun sözlük okuyucuları sözlükte kendisine tam zıt konumda birilerini daima bulabiliyor. benim de benimsediğim değerler, prensipler, fikirler mevcut. bu fikirlerin arasından bazıları uzun bir sürecin eseri olarak rijit bir hale büründü bünyemde. haliyle doğrularım ve yanlışlarım var. buna ek olarak ise bilgimin olmadığı konularda fikrimin olmamasına çaba gösteririm mesela. önce araştırırım, sonra o konu ile ilgili başkalarının paylaşmış olduğu görüşlerini incelerim, ardından fikir sahibi olmaya başlarım. gayet normal ve olmam gerektiği gibi olduğunu düşünüyorum.

fakat gelin görün ki gerek sözlükte, gerekse de dış dünyada doğru bildiğim şeylere karşı irrite etmek istercesine yorum yapan, yaptığı yorumda aptallığını ve kötü niyetini gizlemeden kendini ifade eden ve bu konu hakkında tartışmanın ve kendi bildiklerimi güzelce açıklamanın işlevsiz olduğu kanısına vardığım insanlarla karşılaştığımda çaresizlikle karışık bir öfke hissediyorum. çoğu zaman sözlükte böyle insanlara denk geldiğimde içimden söverek oradan uzaklaşıyorum. uzaklaşırken örneğin bir başlık altında yapılan yorumsa bu, sayfanın biraz aşağısına indiğimde benim gibi düşünen ve gayet güzelce ve sabırla cevap vermiş insanlar olduğunu görüyorum. fakat sorun şu ki; o yorum hiç bir işe yaramayacak. liberal liberalliğini, solcu solculuğunu, ırkçı ırkçılığını, cahil cahilliğini sürdürmeye devam edecek.

anlamsız geliyor tartışmak fakat benim gibi düşünüp de sinirlenmeden veya sinirlense dahi tartışmaya dahil olan insanları görünce ben mi tahammülsüz ve hoşgörüsüz bir insanım diye kendimi sorgulamaya başlıyorum. gün içerisinde bunu o kadar fazla yaşıyorum ki, sinir hastası mıyım diye de kendimi sorguluyorum bazen. çünkü karşımdaki insan bütün radikalliğiyle orada dururken benim yapacağım yorum uçup gidecek, o ise hala orada, yıkılmadan, bükülmeden duruyor olacak ve ben öfkemle başbaşa kalacağım.

eğer böyle bir durum yaşadıysanız veya yaşıyorsanız bununla nasıl başa çıkabiliyorsunuz?