Ekşi Duyuru

kediyi veya gönderdiğiniz yeri sevmemiş olabilir, onu evden attığınızı düşünmüş olabilir. sevindim bulduğunuza, bir daha başka yere bırakmayın derim.

okuyunca gözlerim doldu yemin ediyorum. Evimizin çocuğu gibi olan ankara kedimiz tasmasından kurtulup kaçmıştı gece 4 te gezdirmeye çıkardığımızda.

Saatler boyu sabahlara kadar her yeri aradık bulamadık. Site tarzı bir yerd oturduğumuzdan bütün apartmanlar, kazan daireleri, bodrumlar...

3 gün sonra annem apartmana girerken kedimizin çiş kokusunu almış. şerefsizin kokusu kendisine özel bütün aile fertlerimiz ayırt edebilir. Annem kokunun kaynağını aramış bodrum kattan geldiğini fark etmiş.

Bodruma inip oğlum pascal sen misin diye seslenmiş tiz bir ses "miyv", tekrar seslenmiş, oğlum burda mısın diye, bizim şerefsiz merdiven altından çıktığı gibi annemin sırtına atlayım boynuna yatmış. ufak bir şey de değil 1.5 yaşında azmanın teki.

annem kapıyı çaldı kardeşim açtı, annem ağlıyor, kardeşimin ağlama sesini duydum korktum, çıktım kapıya, ben de ağlamaya başladım görünce.

neredeyse yarı yarıya zayıflamış, tüyleri pire içinde, beyaz rengi gitmiş maden işçisine dönmüş.

hemen mama kabına gitti, 2 günde yiyebileceği kadar mamayı tek seferde yedi, 1 kap dolusu su içti.

hemen küvete atıp yıkadık, pirelerini temizledik ve 2 gün boyunca su içip yemek yemek dışında kafasını bile kaldırmadı.

Daha sonra kısırlaştırmak zorunda kaldık, hayvan çiftleşme içgüdüsünü bastıramıyor, bölgesini işaretleme derdiyle yanıp tutuşuyor.

Yalnız ekmek elden su gölden yaşamaya alıştığı için dışarda yaşama şansı sıfır. Çok sevindim tekrar bulabildiğinize.

Teşekkür ederim kimlanbu... Ayrıca :\ sana da :)

Ya gerçekten çok garip bence de. Kısırlaştırma işini ben düşünüyorum ama erkek arkadaşımla ben bakıyoruz, onu ikna etmem çok zor. Üstelik benden çok o heba oldu kediyi ararken. Buna rağmen hala istemiyor. Hatta bulanlara ödül bile vermiş, 1 büyük rakı ve para.

Bizimkisi de kapkara olmuş arabaların içinde gezmekten. Ve kendini sokağa şartlamış gibi davranıyor. Çok acınası... Ve bizim onu sevmemiz o kadar çok hoşuna gidiyor ki... Hani bizim kedi mi yapıyor bunu diyorum. Çok mutluyuz hem kedi hem biz. Ama bi yandan ağlamaklıyım, puff :) Acaba kedi milli oldu mu onu da bilmiyorum :P

veterinere götürün.vitamin vs bişeyler alın.dış parazit ve iç parazit tedavilerini tekrarlayın..bi de hiç kalbini kırmayın..hep sevin çok sevin daha çok sevin..:(

yarın ilk işimiz veteriner zaten... Baya yol gitti çünkü bugün. Daha 3-4 saat önce geldi eve. Ah ah, tüy yumağı işte böyle sevdiriyor kendini pezevenk.

kısırlarştırmazsınız evin her yerine işeyecek, eviniz keskin bir kedi sidiği kokusuna bürünecek.

siz temizleyeceksiniz o saksı diplerine, vazo diplerine, duvar diplerine, pantolonlarınıza, dışarının kokusunu aldığı her şeye işeyerek işaret bırakacak. çişi de öyle sert kokacak ki burnunuz yanacak.

Daha sonra geceleri böğürmeye başlayacak dışarı çıkmak için. Başka arkadaşların tecrübelerine dayanarak söyleyebilirim ki 5. katta olmanız bile yıldıramayacak onu. hiç düşünmeden koyverir kendisini aşağı.

Bizimki milli olduktan sonra da vazgeçmedi bu davranışlarından. Eğer erkek kediye evde bakacaksanız kısırlaştırmak gerekiyor.

Ben de 7-8 ay direndim evdekilere kısırlaştırmamak için, empati kuruyor insan ister istemez. Dişi kediler buldum nafile, gözü dışarda, illa çıkacak bütün bölgesini işaretleyecek. Evde kedi bulamazsa oyuncak ayıcığına tecavüz ediyordu. o olmazsa kolumuzu, bacağımızı neremizi bulursa...

Kısırlaştırdıktan bir kaç ay sonra tekrar yavruyken davrandığı gibi insancıl davranmaya başladı.

(bkz: kedinin kısırlaştırılması/@kimlanbu)

erkek kedimi kısırlaştırmadım, milli de olmadı, gayet güzel idare etti ama şimdiye kadar (yaş 8). arada ufak ufak böğürüyor, senede bir işaretliyor falan ama pek sorun olmuyor, önce bir bakın ne kadar vahim kedinin durumu diye.

5 yaşında bi' british short hair kedim var. apo adı. 2 sene önce evden kaçtı. ilk defa çiftleşmişti o zaman arka bahçede dişi bi' tekirle. muhtemelen ondan bi' virüs kaprı, mide bağırsak enfeksiyonu geçirdi, biraz geç müdahale ettim eşşekliğimden dolayı, tedaviye başladığımın ertesi günü kaçtı, gitti. zayıflamıştı keyfi yoktu eskisi gibi, hayvan öleceğini anladı kaçtı. o günü hayatım boyunca unutmayacağım. cumartesi iş çıkışı eve geldim, yoktu. hayatımın muhtemelen en rezil 3 gününü yaşadım ve çok büyük tesadüfler sonucu bulundu Allah' ıma çok şükür. sonra 21 gün veterinerde 21 şişe serum yedi ve hayata döndü.
şimdi iyi apo. artık eskisi gibi yanlışlar yapmıyorum ona karşı. önceden bu kadar çok ilgilenmezdim ama işte insanlar da hayvanlara karşı hata yapabiliyormuş. diyeceğim o ki ; eğer bir evcil hayvanınız varsa ona maksimum sevginizi verin. cidden verin.

not: ben de kısırlaştırdım bu olaydan sonra.

oradan kaçıp evine gelmek istemiş.
kediler evinden ayrılmayı sevmez.