Ekşi Duyuru

Bundan 4 yıl evvel kendisiyle olan 1.5 yıllık ilişkimi güven problemi sebebiyle bitirmiştim..
Ayrılmakta da haklıydım.
Gözü dışarıdaydı, hareketleri yanlıştı.
O zamanlar durumu duyuruya da yazmıştım (farklı bir nick kullanıyordum o zamanlar)
Hepiniz hak vermiştiniz.

1.5 yıllık ilişkiye belki 5 senelik malzemeyi sığdırmıştık.
Bu şehirde çok kimsesi olmadığı için bana çok bağlıydı.
Evlerimiz birbirine çok uzaktı, o yüzden haftanın 2-3 günü bende kalırdı.

Çok defa yan daireme taşınacağını söylemişti. O zaman her gün birlikte oluruz derdi.
Bana taşınması ihtimal dışıydı çünkü ailesi zaman zaman ziyarete gelebilirdi.
Ve benim daireye ben zar zor sığıyordum zaten.

Neyse...
kendisi benden ayrıldıktan birkaç ay sonra jet hızıyla evlendi.
Ona dair bildiğim tek şey bu. Çünkü her yerden engellemiştim.
Ortak bir arkadaş evlendiği haberini vermişti oradan biliyorum.

4 yıldır ayrıldığımızdan bu yana onu ne gördüm ne de evlilik olayından başka haber aldım.
Ta ki 2 ay öncesine kadar..
Yan daireme taşındılar. Koskoca şehirde bula bula benim yanımı buldular resmen.
Allahtan hiç denk gelmiyorduk. Ne asansörde ne de kapıda.
Evlerinden ses de gelmiyordu.
Çocuğu var mı yok mu onu bile bilmiyordum.

Dün akşam kapımı çaldı.
Kek yapmış getirmiş.
Sanki hiçbir şey olmamış gibi, sanki yıllardır muhabbetimiz varmış da çok yakın arkadaşmışız gibi bir tavrı vardı.
Yüzümde soğuk ve ciddi bir ifade ile teşekkür ettim.
Ama nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde “müsait olduğunuz bi zaman seni ve eşini kahveye beklerim..” diye ağzımdan çıkıverdi

Onun da hazır köşesiymiş, hemen dedi ki “aslında bu akşam pek yapacak bir şeyim yok, eşim oğlanla birlikte memlekette.Biraz laflar dertleşiriz.”

İçimden diyorum ki ne oluyoruz anasını satayım. Ben senin defterini kapatalı seneler olmuş. Üstelik sen beni aldatmış bir kadınsın, şimdi ne bu samimiyet aq!!
(Not: aldatıp aldatmadığını hiçbir zaman öğrenemedim. Ama ciddi emareler vardı. Öyle ki burada paylaştığımda herkes hak vermişti. Ayrıldığımda da ne inkar etti ne kabul etti.)

Neyse.. ben tamam dedim akşam için kendisini buyur ettim. Çünkü hayatında ne olup bittiğini merak etmiyor değildim.

Akşamına geldi ve biraz sohbetten sonra anlatmaya başladı.
4 sene evvel benle ilişkisini bitirdikten sadece günler sonra biriyle internetten tanışmış.
Ve o kişiden hamile kalmış.
2 tarafın da ailesi muhafazakar olunca evlenmek zorunda kalmışlar.
Sözde birbirlerini seviyorlarmış da.. hamilelik işin tuzu biberi olmuş.

Hamileliğin son zamanlarında düşük haberi gelmiş. O sırada evlilermiş tabii.
Evliliği devam ettirmişler ve düşüğüm hemen peşine bi çocuk daha yapmışlar ama hayatlarında çok problem varmış.

Tam problemlerinden bahsediyordu ki başladı ağlamaya.
Dizlerime kapandı. Elini boynuma doladı. Ağlarken ağzından özledim gibi bir kelime çıktı.
Ben ne oluyoruz aaq diyerekten dedim ki ben bi peçete getireyim sana. Böylelikle kendimi oradan kurtarmış bulundum. Neyse gözyaşlarını sildi, özür filan diledi.
Sonra bi şekilde toparladı ve kendisini yolcu ettim.

Bu akşam yine kapımı çaldı. Bu sefer de ben seni kahveye çağırıyorum dedi.
Eşi evde yok, ve dünki olayın üstüne kabul etmem imkansız.
Akşam dışarı çıkacağım, eşin olduğu bir zaman hep beraber içelim dedim.

Birkaç saat önce telefonuma mesaj attı. Gecenin bir yarısı beni yanına çağırıyordu.
Sonra bi mesaj daha attı alkollüyüm özür dilerim unutalım gibisinden.

Cevap yazmadım.
Şimdi sadece düşünüyorum.
Evli bir kadın...
Beni aldatmış bir kadın..
Kocasını benle aldatmak isteyen bir kadın..
Kafamda sorular..
bu evden taşınmalı mıyım.. taşınsam nerede kendime yer bulucam. Burada kiram iyi, işim yakın. Süper bir lokasyon.
Ya da ben değil onlar gidecek.
kocasına söylemeli miyim, söylesem de söyleyeceğim.. zor bir durumdayım dostlar. Çünkü bu kız belli ki kocasını bırakacak ama çocukla ortada kalmaktan korkuyor. Bir yandan da bana direksiyonu kırıyor ama neden..
aklımdan geçmeyen şey kalmadı. Karı koca bana tuzak kurmuş olabileceklerini bile düşündüm.
Çıkmazın tam ortasındayım.