Ekşi Duyuru

Sen bence normalsin değerli dostum. Böyle olmak isterdim ben de

Onceden bunun insan versiyonlarina da iki adim sonra aglardim/ aglamakli olurdum. Ciddi bir merhamet duyardım. Son zamanlarda kendi yüzeysel ve anlam ifade etmeyen problemlerime cok yogunlasip hic kafa zenginligi sağlamamak, dusunmek, sorgulayabilmek icin bir şeyle ilgilenmemek onumu gormemi engelliyor. Hicbir canliya donup de bakamiyorum. Oncelikle kendi icinde huzuru yakalayamamis olmak gerekiyor acima hissini kaybetmek icin diye dusunuyorum.

neden kurtulmaya çalışıyorsun ki? insani duygular bunlar, hissiz ve duyarsız şekilde yaşayanlara özenmenin manası yok, hatta acınması gerekenler bireyler onlar.

ben senin yerinde olsam, içimin bu şekilde ezildiği her an, böyle hissedebildiğim için şükredip salt bunun için tebessüm ederdim. ben öyle yapıyorum en azından. ayrıca bunun kadınlık ya da erkeklik ile alakası yok; insanlıkla var. önündeki çıkıntı bir sayko olmanı gerektirmiyor.

türkiyeden afrikaya yardım dernekleri gidiyor.
kuyu açma, ameliyatlar falan yapma amaçlı gibi.
sadece yol ücretini ödeyerek o grupla beraber yardımcı personel olarak gidebilirsin. insanların hayatları boyunca günde 1 öğün tek tip yemek yediğini, bazılarının onuda bulamayıp öldüğü ortamları gezersen hassasiyet duyman gerekenlerin hyavan değil insan olduğunu hatırlayabilirsin belki.
gönüllüler derneği araştır, onlarla gidebilirsin.

ayrıca sokak hayvanları gezegendeki tüm hayvanların içinde yüzbinde bir etmez.
doğada HERGÜN milyonlarca hayvan başka hayvan tarafındna öldürülüyor yada açlıktan ölüyor. nedne onları dert etmiyorsunda gözünün gördüğü sokak hayvanlarını dert ediyorsun ? arada ne fark var ? doğadaki hergün yardıma muhtaç milyonlarca hayvanı dert etmekte bir tufahlık yokmu sence ?
gözünün önünde yaşamayanların dertleri ile ilgileneceksen yardıma muhtaç hayvan değil yüzmilyonlarca insan var gezegende.

Ölmek, aç kalmak, yok olmak hayvan doğasının sıradan birer parçası, dolayısıyla benim için major veya minör bir dert değil sıkıntı duyabileceğim. Başlığı okuyunca sosyolojik bir örnek vereceksin sanmıştım ama mevzu sokak hayvanlarıymış, şaşırtmacalı başlık ve de içerik.

En sinir olduğum şey özellikle mevzu hayvansa birinin çıkıp "ama dünyada aç insanlar var git onlarla uğraş, onlara üzülme" demesi! Arkadaş üzülmediğimi, hatta yardım etmediğimi hepsini geçtim dua etmediğimi ne biliyorsun? Şimdi ben aynı arkadaşın yazdığı gibi biriyim, hatta maalesef fazlası, ama bundan üzülmüyorum, çünkü hiçbir şeyin tesadüf olmadığına inanıyorum. Geçen gün tatilde Alaçatı'ya alışverişe gittim, bişey için sokağa girdim yani işim yok sadece öylesine, ağzı yüzü akmış, korkunç zayıf, tüyleri dökülmüş bir yavru kedi gördüm, mama verdim yiyemedi burnuna yapıştı, geldi ellerime dokundu, sevdim o halinde bile nasıl mırlıyor=( güzelim kıyafetimi önemsemeden kucağıma aldım, öptüm en yakın veterinere götürdüm ücreti umrum olmadı, veteriner hayata tutunacak bir kedi dedi. sonra da birine teslim ettim otelime döndüm. Alışverişin ne önemi var bir can giderken, o iç huzur bana yetti. Bu kedi değil bir insan da olabilirdi, ona da sırtımı dönüp gidemezdim. Sonra otele döndüğümde neden geciktiğimi soran birine durumu anlattım, yüzünü ekşitti "ellerini yıkadın mı" dedi, tiksindim o insandan meselâ. Şükrettim öyle olmadığım için.
Yani arkadaşım, ben de isterim Afrika'ya gitmek, dediğiniz gibi kolay olmuyor, istesen de gidemiyorsun meselâ. O yüzden elinin ulaştığı gözünün gördüğü yerdeki yardıma ihtiyacı olan için bişeyler yapmaya çalışıyorsun. Yoksa emin ol sokaktaki kediye sırtını dönemeyen dünyadaki hayvanlar, insanlar için de bişeyler yapabilmek ister. Umarım sizin bunları yapacak gücünüz vardır.