Ekşi Duyuru

"Aydan aya maaşımın yatıyor olmasına çok alıştım.."

Dostum geçmiş olsun. Bu cümle alacağın bir çok kararı imha ediyor. 6 yıldır düzenli maaşım yüzünden iş değiştirmedim, şimdi yaşım ilerledi ve herşey daha çok zorlaştı. Karar senin..

Yeni mezun adamin bu yasta yurtdisinda master yapmasinin ona kaybettirecegi hicbir sey olamaz, kendinize gelin, boyle sacma sapan dusunmeye daha fazla alismadan hemen adim atin! Daha muhtemelen 25 civarisiniz, o kadar gencsiniz ki, binlerce yol var ve yok olacak onunuzde!

Çabuk adım atın, hemen hemen hiç durmayın, silkelenip kendinize gelin, hayallerinizi ertelemeyin, ZİRA HAYAT ÇOK KISA! Bir olaydan dün gibi bahsederken bir bakıyorsunuz, OHA KAÇ SENE OLMUŞ YUH diyorsunuz.

İşe başladıktan sonra her daim kafamda 'ben kesin yurt dışına taşınır oralarda yaşarım' fikri vardı, yok biraz çalışayım, yok tecrübe edineyim yok para birikteyim yok yüksek yapayım yok hayatımın aşkını bulayım derken erteledim durdum, hiç adım atmadım.

En son artık gezegenler mı hizalandı, yıldızlar mı kaydı ne oldu bilmiyorum, darbe gecesi 'ben bu ülkede yaşamayacaktım ki zaten niye çekyorum bu tantanaları' diyip Kanada'ya göçmenlik başvurusu yaparken buldum kendimi. Başvurum sonuçlandığı sırada, yaklaşık 1.5 sene sonra, evli barklı, borççsuz harçsız, eve 15k+ para giren ve ciddi şekilde birikim yapabilen, senede 3-4 kez yurtdışına tatile giden, yüksek lisans yapan, işinde sevilen - nazı geçmeye başlayan biri olmuş, hayli konforlu bir ortamdaydım.

Sonra dedim ki bari yüksek bitsin öyle gidelim Kanada'ya. Dersler bitmişti, yüzdüm kuyruğuna geldim bari tezi de vereyim, değsin diye. Hep bahane hep bahane. Sonrasındaki 1 sene yok işler çok yoğun, yok toplantılara rapor yetiştirmem lazım, yok çok yoruldum bi tatil yapayım derken teze dair hiç bir şey yapmadım, ama kafamda bir bariyer olmaya devam etti bu. Baktım olmayacak, ama tezi de yapmak istiyorum bunca zaman harcadıktan sonra, istifa ettim, zaten Kanada'ya gitmek için istifa edecektim. Bu sayede 7-24 teze çalışıp bitirip gidecektim. İşin ilginç tarafı eşim de istifa etti zira işten çok sıkılmıştı, zaten gideceğiz diyip :D Ha bitti ha bitecek de gidicez derken sürecin böyle sakız gibi uzaması sonucu şu an depresyonda, sağolsun henüz boşamadı beni "yapacağım işi.." diyip. Sonuç olarak kasım ayında çalışmaya başladığım tez sanırım dün itibariyle bitti, tünelin sonundaki ışığı gerçekten gördüm bu kez.

Velhasıl 2013'te mezun olurken hep aklımda olan şey için ilk adımı 2016'da attım, 2017 sonunda sonuçlanıp herşey hazır olmasına rağmen iyi tamam gidiyorum hadi'yi anca 2019'da diyebiliyorum. Neden? Çünkü toplantı raporları, çünkü tez, çünkü müşteriye kurulması gereken ürünler, çünkü bug'lar, çünkü kafamda durmadan kendime koyduğum bariyerler vardı.

Kanada işi sonuçlanır sonuçlanmaz herşeyi bırakıp kalkıp gitseydim, orda sıfırdan yükseğe başlasaydım mesela daha hızlı biterdi herhalde, burda gençliğimden harcadığım 2 seneme oldu olan ve BU YILLAR GERİ GELMEYECEK. 2 senede kayda değer bişey oldu mu hayatımda? Hayır. Yüksek yaptım, ooo Taurina hanım biz de tam bu konuda yüksek yapmış birilerini arıyorduk! mu diyecek sanki işverenler? Yooo. Kazandığım/biriktirdiğim para para mı? Meeeh, dolar olmuş 5234634132. Eve 15k+ para giriyor dedim yukarda ama dolar bazında düşününce gidip part time Walmart'ta çalışıp rahat rahat kazanılabilecek paralar oralarda. Dolayısıyla bir yandan geçen 2 sene, bir yandan elde var 3 kuruş 1 diploma. 2 seneye değer miydi, HAYIR.

Nesye velhasıl hiçbir şey için geç değil diye düşünenlerdenim bunca olaydan sonra. Bu süreçte koca koca çocuklu çocuklu ailelerin herşeyi bırakıp çat diye gittiklerini ve orda sıfırdan başladıklarını da gördüm, Walmart'ta çalışıp birikimleni eritmeme çabasına giren insanlar da tanıdım, gittikten 3-4 ay sonra burdaki pozisyonlarının daha üst seviyesinde saygın işler bulan da gördüm, burda çalıştıkları yer üzerinden oraya transfer olanlar da tanıdım. Herkes süreci kendilerine göre farklı yaşadı, kimisi gitti orda doğum yaptı geri geldi, kimisi 2 yaşındaki çocukla gitti çocuk dile fln nasıl adapte olacak aman allahım nasıl yapacağız herşeyi stresini yaşadı, kimisi bekar gitti kimisi yeni evli çift olarak gitti, kimisi biraz daha para biriktirip öyle gideyim dedi vs. Ancak hepsi, gittikten en çok 2 ay sonra bir düzen oturttu kendilerine ve istisnasız hepsinin hemfikir oldukları tek bir şey var: KEŞKE DAHA ÖNCE YAPSAYMIŞIZ.

Yurt dışında yüksek lisans yapma hayaliniz varsa gidin yapın. 3-5 alakasız başvuru yaparak başlayın, seçilmeyeceğinizi bile bile başvurun, maksat adım atmış olmak. Sonra motivasyon mektubunuzu güzelleştirir, şansınızı arttırırsınız. Biyerlerden kabul aldıktan sonra da gidip gitmeyeceğinizi düşünürsünüz. Hele bi çıksın da bakarız sonra diyin kendinize. "Tutunamazsam ne yapacağım" senaryosunu da tutunamayınca düşünün, ortada daha bişey yokken zihninizde hayali engeller koymayın kendinize.

İş yerinde bi çocuk vardı, stajerdi, sonra mezun olunca full time işe başladı. 4-5 ay sonra ben Almanya'da yüksek yapmaya gidiyorum diyip ayrıldı. Almancası da yoktu. Gitti, orda da 7-8 ay sonra burda yaptığı işin aynısını buldu. Yükseği bırakmıştı en son, çalışmaya devam ediyordu.

Hayatın karışınıza hangi kapılar çıkaracağını yola çıkmadan bilemezsiniz. O yola çıkın. Dünyaya bir kere geliyorsunuz, bu yollardan birsürü kez yürüme imkanınız yok. Ya şimdi hemen kalkıp yürüyeceksiniz, ya da 10 sene sonra biriyle konuşurken kendinizi 'ya ben aslında bunu bunu istiyordum ama işte işe girdik maaş almaya başladık düzeni kurduk derken yıllar geçmiş' diyor bulacaksınız.

Yurt içinde y.lisabs yap ve maaşını almaya devam et