[]
30 Yaşından Sonra Hayatınızda Aldığınız Radikal Kararlar (çocuklu)
Sabah benzer bir duyuru görünce aklıma geldi 30 yaşından sonra çocuklu olarak aldığınız radikal kararlar nelerdir?
Ben hep yurt dışına gidip oralarda biraz çalışmak istedim ama konuşma olarak ingilizcem mükemmel değil, hatta ortalama bile diyebiliriz. Çalıştığım alan tüm dünyada geçerliliği olan bir alan. Ama bir türlü harekete geçemiyorum. Burada hem benim hem de eşimin işi ortalamanın çok üzerinde iyi. Galiba konfor alanımdan çıkmakta tedirginlik yaşıyorum.
Sizin ve çevrenizde birilerinin bu konuda hikayeleri var mıdır?
Ben hep yurt dışına gidip oralarda biraz çalışmak istedim ama konuşma olarak ingilizcem mükemmel değil, hatta ortalama bile diyebiliriz. Çalıştığım alan tüm dünyada geçerliliği olan bir alan. Ama bir türlü harekete geçemiyorum. Burada hem benim hem de eşimin işi ortalamanın çok üzerinde iyi. Galiba konfor alanımdan çıkmakta tedirginlik yaşıyorum.
Sizin ve çevrenizde birilerinin bu konuda hikayeleri var mıdır?
12 yıllık mesleğimi ve yaşadığım şehri sadece icgudume güvenerek bıraktım ve bir günlük deneyimim ve bilgim olmayan bir isi ticari olarak kurdum. 14 senedir de o işi yapıyorum. Hayatımın en doğru iki üç kararından biriydi. Zaten mantıkla alınan kararlardan hem kendimin hem çevremin bişey elde etmediğini yerinde saydığını gördüm. İcguduyle alınan kararlar her zaman basamak ağlatıyor.
- fatih in fedaisi
(08.04.19 13:33:56)
Biz sizin yapmak istediğinizi yaptık ve bu yaşadıklarımız çok uzun bir süre önce yaşanmadı 2018 Mayıs ayında başladı. Tecrübelerimizden kısaca bahsedeyim. Öncelikle İstanbul'da site içerisinde parkı yeşilliği sosyal imkanları olan bir sitede yaşıyorduk. Yazılım sektöründe olduğumuz için ortalama gelirin üstünde maaş alıyorduk. Rahatımız pek yerindeydi. Bir gün eşime iş teklifi geldi Letonya'dan. Bebeğimiz 15 aylıkken aldık gittik. Stalin döneminden kalma 2+1 ev kiraladık. 18 aylıkken Alman okuluna yazdırdık. Gitmek istemede. Bu yüzden işe başlayamadım. Baba ve oğul 2 yaşına kadar takıldık. Arada anneanne ve babaanne geliyordu. Bana destek oluyorlardı. Annesi öğlenleri geliyor emziriyor uyutup tekrar işe gidiyordu. Trafik olmadığından tüm bu işlemler 30 dk sürüyordu. Yaşadığımız yer gereği oyun grubu, aktivite vs pek yoktu. Kışları çetin geçiyor hava erken kararıyordu. Dışarı çıkma şansımız pek olmuyordu. Aşırı stresli geçiyor bebeği oyalıyacak pek bir şey bulamıyordum. Çocuk açısından gideceğiniz yerin aktivite olanakları önemli. Çocuğunuz büyükse daha rahat geçebilir bu süreç. Rahatlık açısından firma eşyalarımızı taşıma masrafını karşılamadığı için eşyalı bir ev tutmak zorunda kaldık. Kendi yatağın olmayınca pek zorlanıyor insan. Onun dışında pek zorlanmadım. Ama her şey çocuğumuzun geleceği için değip katlanıyoruz. Şimdi Letonya'dan ayrılıyoruz. Zaten burası bizim için geçici bir yer olarak görüyorduk. Yeni yerimiz olan Lüksemburg'a gidiyoruz. İstanbuldan ayrılırken eşyalarımızı depoya kaldırmıştık. Yeni firmamız eşyalarımızı karşılıyor. Oyun grubu ve kreşler biraz daha fazla olduğu için çocuk açısından bir rahatız. Gideceğiniz ülkeye göre çok değişiyor.
- zozan
(08.04.19 13:48:37)
1
