Ekşi Duyuru

yok

25 yaş değil de eskiye özlem olabilir belki. İş güç peşine düştükten sonra geriye bakınca daha dertsiz zamanlarını özlüyor olabilirsin.

Yok.

20'de falan başlıyor sanırım bu yaş bunalımları, ileriki her yaşta da oluyor

var. 25'i doldurunca 30'a 20'den daha yakın olmanın verdiği endişe. hayatınız boyunca yaptığınız seçimleri sorgulamaya başlıyorsunuz. istemediğim bölümde okudum, okulu uzattım, çalıştığım iş hayalimdeki değil, böyle mi devam edecek vesaire.

Valla ben girmedim.

Edit: Ha ama şöyle bir şey oldu, kendime biçtiğim ömrün yarısına gelince bundan sonrası yokuş aşağı inmek gibi bir his oluştu.

cebimde para olmazsa olabilir

Var, 30a yavaş yavaş yaklaşmak ve hayatında hâlâ elle tutulur bir şey olmaması bunalımı.

her yaşın ayrı bunalımı var çok da şeyapmamak lazım, bunalıyoruz işte muntazaman.

ben yaşadım... öyle ki artık 30+'ım ama hiç o günkü kadar dert etmiyorum :)

24'ün sonundayım, hem maddi sıkıntı var hem de geleceğime dair hiçbir fikrim yok, o açıdan ben yoğun bir şekilde hissediyorum bu bunalımı. birinci sınıftayım. hadi 30'a kadar "çok genç" sayalım kendimizi, önümdeki 5-6 senenin nasıl geçeceğine dair EN UFAK fikrim yok. ülkede durum karışık, kişisel olarak benim durumlarım da karışık. mezun olup askere mi gidicem, yüksek mi yapıcam, parayı nerden bulucam, mezun olmadan ayrılmam mı gerekecek, tüm bunları aradan çıkarsam ne iş yapıcam, nereye gidicem, bu süreçte arkadaşım veya sevgilim olacak mı yoksa tamamen içine kapanmış ve kimsesi olmayan bir adama mı dönüşücem, 30'dan sonra hayatım nasıl şekillenecek vs. her şey tam anlamıyla soru işareti ve kendimi sürekli sisin içinde yol almaya çalışıyormuş gibi hissediyorum.

bendeki bunalım ağırlıklı olarak "çocuk değilsin ama yetişkin de değilsin" hissinden kaynaklı. ilk kez 20 yaşımda vurmuştu bu biraz. 22-23 daha iyiydi, "ergen değilsin ama yaşlanmadın daha, iyisin iyi aslanım benim" süreciydi. şu an çok aptal hissediyorum. ergen değilim, yaş 25 olacak ama hala yumurta kırmaya üşenip gerizekalı gibi yaşayan, okula giden, üç kuruş parayla geçinmeye çalışan tırt oğlu tırt bir adamım. tam bir kimlik karmaşası, hiçbir şey tutmuyor.

çok üzerinde durmamaya çalışıyorum ama. bu kafayla her yaş bunalım olur çünkü. zaten büyüklerimden gördüğüm kadarıyla kimse "hah tamam şimdi oldu" demiyor, diyemiyor. işe başlasan başka bir "kilometre taşı" koyuyorsun kendine, ona ulaşmak dert oluyor. sonra bi bakmışsın zaten ölüsün. o yüzden böyle duyuru görürsem falan içimi döküyorum ama genel olarak maç izliyom yani keyfim yerinde, seviyorum hayatı.