Ekşi Duyuru

Ailem tarafından işsiz olduğum için bu muameleyi görüyorum şu an. Kısaca anlatayım duyurudaşlar: Bu haziran'da iibf fakültesinden iyi sayılabilecek bir okuldan 1 yıl gecikmeli olarak mezun oldum. Elini sallasan bizim fakültenin mezunlarına çarptığını bildiğim için biraz fark yaratmak adına 3 yerde staj yaptım ve bir kaç ofiste çalıştım öğrenciyken, ingilizcem advanced seviyede. Daha da geliştirmek için çabalıyorum. Üni'de eksiğim insanlarla pek sosyal ilişkiler kuramamaktı , kabaca ''network'' dediğimiz olay ben de yok gibi bir şey. Mezun olduğumdan beri tüm kariyer sitelerinden ve linkedinden başvurular yapıyorum. Okulun kariyer sayfasındaki ilanlara da uyan varsa başvuruyorum. Oo bu iş tam benlik, alınmasam da en azından bi ararlar dediğim hiç bir yerden aranmadım.

Ailemle yaşıyorum insanbulda. Okul bitince kira baskısı olmasın diye kendi odama yabancı birini buldum ,yerleştirdim ve salonda uyumaya başladım. Büyük kardeşim çalıştığı için kirayı karşılıyordu fakat bitince paylaşmamız öngörülüyordu doğal olarak. Kiraladığm kişi çok iyi çıktı. Hiç bir sorunumuz yok. Bahsettiğim kardeş 8-10 bin civarı kazanıyor. Benim de kiralık evimizden aldığımız 500 tl gelirim var. Bunla geçinmeye çalışıyorum, bazı zamanlar arttırdığım bile oluyor ama bazen de hiç yetmiyor. Annemden sürekli kıyaslamalar duyuyorum kardeşle aramızda, kendine bir şey alsın, ''ee alacak tabi çalışıyor'' ya da bir şey lazım olsun, paramın kısıtlı olduğunu bile bile bana sipariş etmeler. Ben zaten eve de gerekli şeyleri alan bir insanım, fazla sosyal olmadığım için ufak miktarı da tamamen kendime harcamıyorum. Ama kıyaslamalar ve laf sokmalar canımı sıkıyor. Bu Ocağın başında da kardeş şirketten fazla para alacak, 12-13 bin tl geçecek eline. Ayakkabım çok eskidi, lazım o tarz bir şey. Yapılacak alışverişlerin planı yapılıyor, ben de kardeşe dedim : bana da bir ayakkabı alır mıyız(maksimum 150-200 tllik bir şey), bot lazım dedim. Annem hemen atladı ve dedi ''sen neden kendi paranla almıyorsun'' şaka yapar gibi. Kardeşte güldü ve hiç bir şey demedi. Birikmiş param vardı bir ara daha rahattım, hatta o paradan kaç kere kardeşe borç vermiştim, teyzemlerin kara listeye girmesini engelledim, sonra geri ödendi bunlar ama saglık masraflarım oldu ve hepsi gitti. Ben calısırken öğrencilikte her şey daha iyidi, anneme sürekli gönderirdim ama kendisi borcu ve alısverişi seven hiç para hesabı bilmeyen biri, bunları gözlemleyince son zamanda azaltmıştım yollamayı.

Bakın çalışan insanla tamamen aynı yaşantıyı süreyim tabiki demiyorum ama ben şu an işsiz durumundayım ve biz bir aileyiz ya. Mesela allah korusun kardeşin bi problemi olsaydı ve calısamasaydı, tek çalışan ben olsaydım evde, böyle yapmazdım gibi geliyor. Benim de böyle yaptıkları zaman içime öfke doluyor, ''ben parayı bulunca görürsünüz siz'' gibi laflar geliyor. Normalde kinci değilimdir ama kinleniyorum. Hayatta herkes yalnızdır gibi sözlerin anlamını daha iyi kavramaya başlıyorum sanki. Her gece dua ediyorum allahım beni elden,ayaktan düşürme her zaman çalısacak gücüm olsun diye. Bunları yaşayacağına masa başı iş bulana kadar git garsonluk yap, barda çalış diyenleriniz olacaktır, o tarz bir şeyde bakıyorum zaten, burdaki cafelere hep telefon bıraktım. Bunları yasayacagıma patronum ezsin ya da bulasık yıkayayım daha iyi . Ama sizce bir ailede böyle mi olmalı? Yıllarca atama bekleyen insanlar var,onlara aileleri nasıl davranıyor ki?Daha bir yıl bile dolmamışken bu tavırlar rahatsız edici değil mi sizce de? Bilmiyorum uzun oldu ama çok doluyum duyuru. Cinsiyetleri özellikle belirtmedim yönlendirme olmasın diye. Bu arada ben şu anda boş oturmuyorum, her gün saatlerce ingilizce çalısıyorum,kulak dolsun diye ingilizce bir şeyler dinliyorum, sporumu yapıyorum,ev işlerine elimden geldiğince yardımcıyım.

edit:özelden desteğiniz için teşekkürler, güzel günler gelecek inş....