Ekşi Duyuru

Siddhartha ve Oblomov ciddi manada şükela kitaplar

Oblomov çok övdüler benim de listemde

klasik denince biraz korkarım. dili ağırdır,sıkıcıdır diye ama oblomov akıcı ve güzel kitaptı.

oblomov güzel +1. drina köprüsü acıklı bir kitap. idam tasvirleri falan çok etkiliyor insanı, böyle şeylere gelemiyorsanız okumayın. bize ortaokulda okutmuşlardı, hala hatırlarım, travmatik etkisi oldu diyebilirim.

körleşmenin dili ve akiciligi çok iyidir. filmi de çekilmişti yanlış hatırlamıyorsam

Bireyci ve kaybetmeye övgü düzmeye meyilli çağ okuyucusu olarak Oblomov'un posasını çıkardık fakat hâlâ güzel kendisi. Tasfiye olmuş, romantik bir toplumsal tip söz konusu, -ve elbette karşıtı da- okumanız ve yüzleşmeniz gerekiyor.

Siddhartha fena değil, bir "bildungsroman" diyebiliriz. İndirgeyelim: Gerçeği arayış öykülerinin budizm versiyonu. Bir materyalist bile sırf birey gelişimini yansıtmaktaki ustalığı sebebiyle Siddhartha'yı okuyabilir.

Alçaklığın Evrensel Tarihi... Borges için ne denebilir ki? Müthiş bir "sahte tarih" çalışması, onlarca arketip, tarihsel kişilik, örtük gerçek ve muziplik...

oblomov ve drina köprüsü'nü askerde okumuştum. güzel kitaptır ikisi de. oblomov şu ana kadar okuduğum kitaplardan ilk 5'e girer.

bu listeden siddhartha'yı okudum, çok meşhur bir kitap, seveni çok ama yazarın diğer kitapları daha güzel bence (demian, bozkırkurdu, gertrud, narziss ve goldmund).
ikincisi körleşme. galiba dünyada körleşme'yi sevmeyen tek insanım. çoğunu okudum zorlayarak, ama bitiremedim.

Oblomov (9/10)
Buddenbrooklar (7/10)
Drina Köprüsü (7/10)
Siddhartha (6/10)
Körleşme (6/10)

Bende bıraktıkları etkiye (iyiden daha az iyiye) göre sıraladım. Parantez içindekiler de kitaplara 10 üzerinden verdiğim puanlar.

Oblomov için söylenecek çok fazla şey yok, efsane. (Goethe’nin Werther’i ve intihar olayları ile Gonçarov’un Oblomov’u ve Oblomovculuk akımı. İkisi hep bir kardeşmiş gibi gelir bana) Bir çeşit uyuşukluk hali. Gonçarov bu durumu çok iyi anlatıyor kitapta. Altı sene olmuş okuyalı, Oblomov’un oturduğu/yattığı divan hala aklımda.
Buddenbrooklar’da bir ailenin zamanla nasıl çöktüğü anlatılıyor. Uzun bir zaman dilimi söz konusu. Muadili Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık’ı diyebilirim. Askerdeyken okumuştum. Şafağı güzel attırmıştı.
Drina Köprüsü’nde İvo Andriç’in anlatımı çok iyi. Drina Köprüsü civarında geçen olayları anlatıyor, yine Buddenbrooklar’daki gibi uzun bir zaman dilimi kullanılıyor. Kitabın ana karakteri köprünün kendisi diyebilirim. Müslümanlar, hristiyanlar, savaşlar, idamlar, intiharlar, kapiyada edilen sohbetler vs. güzel bir dille ve engin bir bilgiyle anlatılıyor. (Bunda Andriç’in çocukluğunun Drina Köprüsü’nün bulunduğu Vişegrad’da geçmesi de önemli bir faktör tabii ki)
Siddhartha, öğreti diyeyim kısaca. Her şeyi geride bırakıp ruhani bir arayış içinde olma hali.
Körleşme, insanoğlunun kendi eliyle kurduğu, sonra da kendisine yabancılaşmış, düşman kesilmiş bulduğu dış çevreyi tasvirlerle anlatıyor. Tanıtım bülteninde de söylediği gibi.