[]
Ateist arkadaslara birkac soru
Merhabalar.
Ateizme gecisinizde kirilma noktaniz ne oldu?
Hep inanc sorgulamasi uzerine bir seylere rast gelip okuyoruz da, ateistken inancsizligi da sorguladiginiz oldu mu hic? Yani sundan sundan dolayi acaba inanmali miyim dediginiz, ya da ateizme dair sizi supheye dusuren bir sey var mi?
Neden ve nasil var oldugumuzun cevabini verebiliyor musunuz? Buna cevap veremiyorsak bu durum rahatsiz ediyor mu ya da neden var oldugumuzu onemsememek bunun icin bir cozum yolu sayilir mi?
Ateizme gecisinizde kirilma noktaniz ne oldu?
Hep inanc sorgulamasi uzerine bir seylere rast gelip okuyoruz da, ateistken inancsizligi da sorguladiginiz oldu mu hic? Yani sundan sundan dolayi acaba inanmali miyim dediginiz, ya da ateizme dair sizi supheye dusuren bir sey var mi?
Neden ve nasil var oldugumuzun cevabini verebiliyor musunuz? Buna cevap veremiyorsak bu durum rahatsiz ediyor mu ya da neden var oldugumuzu onemsememek bunun icin bir cozum yolu sayilir mi?
bir kırılma anı olmadı, anlatılan şeyler ilk gençlikte bana yeterli gelmemeye başladı ve sorgulamaya başladım
soruna cevap mı fakat tanrı fikri de bana imkansız gelmiyor, olabilir fakat bu bir simülasyonda yaşadığımız teorisiyle eşdeğer bir yerde duruyor, ikisi için de şimdilik yeterli kanıt yok. ve hayatı elimizdeki bilgilere göre yorumlayabiliyorum şimdilik cevabım da bu şekilde
evet bunlarla ilgilenmemek uğraşmamak da bir çözüm
soruna cevap mı fakat tanrı fikri de bana imkansız gelmiyor, olabilir fakat bu bir simülasyonda yaşadığımız teorisiyle eşdeğer bir yerde duruyor, ikisi için de şimdilik yeterli kanıt yok. ve hayatı elimizdeki bilgilere göre yorumlayabiliyorum şimdilik cevabım da bu şekilde
evet bunlarla ilgilenmemek uğraşmamak da bir çözüm
- freebird5406_2
(05.05.18 00:45:50 ~ 00:46:42)
ben hiç bi zaman dine/tanrıya inanmadım. ondan öyle bi kırılma anı yaşamadım. varlıkta bir anlam bulma çabasını saçma buluyorum.
- ghilleinthemist
(05.05.18 01:01:00)
kırılma anı yok aslında. zamanla bir yerlerden kopuldu. bazen acaba dediğim zamanlar oldu ama ilk başlardaydı.
- un (05.05.18 01:11:44)
aslında agnostizme daha yakınım ama yine de kendimce cevap vereyim.
çocukken dini olarak çok yönlendirilmedim aslında. bir-iki yaz camiye gittim ama pek beceremedim, sevmiyordum da zaten. lise sona kadar türk insanının çoğu gibi dinin gerekliliklerini yerine getirmemekle beraber müslüman olduğumu düşünüyordum. direkt bir kırılma olmadı ama zamanla inancım zayıfladı, kuran'daki garip ayetler ve peygamberin hayatı üzerine tuz biber ekti. azalarak bitti diyebilirim yani.
şu an evrenin simülasyon olmasının olası olduğunu düşünüyorum. ölümden sonra ne olacağına dair bir cevabım yok ama bu beni (en azından şimdilik) korkutmuyor.
çocukken dini olarak çok yönlendirilmedim aslında. bir-iki yaz camiye gittim ama pek beceremedim, sevmiyordum da zaten. lise sona kadar türk insanının çoğu gibi dinin gerekliliklerini yerine getirmemekle beraber müslüman olduğumu düşünüyordum. direkt bir kırılma olmadı ama zamanla inancım zayıfladı, kuran'daki garip ayetler ve peygamberin hayatı üzerine tuz biber ekti. azalarak bitti diyebilirim yani.
şu an evrenin simülasyon olmasının olası olduğunu düşünüyorum. ölümden sonra ne olacağına dair bir cevabım yok ama bu beni (en azından şimdilik) korkutmuyor.
- mattiadestro (05.05.18 01:27:46)
kırılma noktası olarak şunu söyleyebilirim en çok aklıma takılan mevzu dinlerin birbiriyle çelişkisi. abd'nin dindarı ayinde şarap içerken bizim dindarımız ağzına alkol almıyor ve ikisi de kendi kitaplarına göre doğru olanı yapıyor, bu çok saçma gelmişti bana.
ateizme dair şüpheye düşüren bi şey de var kutsal hikayelerde anlatıldığı gibi bu dünyanın ceza olması çok mantıklı geliyor bana, çünkü %100 mutlu bi insan olduğuna inanmıyorum en mutlu gözükenin bile büyük mutsuzlukları tatminsizlikleri var hayatta ve olmaya da devam edicek insan olmanın kanunu bu çünkü. ben de bir topluluğu cennetten sürgün edicek olsam böyle bir yere ederdim. fakat dinlere karşı bi şüphem yok bu şüphem sadece tanrı varlığına karşı dinler kesinlikle saçmalık.
varolmamızın bi sebebi olduğuna inanmıyorum, annemizle babamız sevişti olduk işte kalbimiz vücudumuza kan pompaladığı sürece de olmaya devam edicez yani bu kadar, nasıl kısmı da henüz %100 anlatılamıyor ama şu ana kadar bulunan ve tartışmaya açık olmayan bilimsel gerçekler kutsal kitaplarla çelişiyor yani dinlerin doğru olmadığına dair en net kanıtlardan biri bu. bu konuda henüz karanlıkta olan kısımlar da bir gün aydınlığa kavuşacaktır elbet biz görmesek de.
ateizme dair şüpheye düşüren bi şey de var kutsal hikayelerde anlatıldığı gibi bu dünyanın ceza olması çok mantıklı geliyor bana, çünkü %100 mutlu bi insan olduğuna inanmıyorum en mutlu gözükenin bile büyük mutsuzlukları tatminsizlikleri var hayatta ve olmaya da devam edicek insan olmanın kanunu bu çünkü. ben de bir topluluğu cennetten sürgün edicek olsam böyle bir yere ederdim. fakat dinlere karşı bi şüphem yok bu şüphem sadece tanrı varlığına karşı dinler kesinlikle saçmalık.
varolmamızın bi sebebi olduğuna inanmıyorum, annemizle babamız sevişti olduk işte kalbimiz vücudumuza kan pompaladığı sürece de olmaya devam edicez yani bu kadar, nasıl kısmı da henüz %100 anlatılamıyor ama şu ana kadar bulunan ve tartışmaya açık olmayan bilimsel gerçekler kutsal kitaplarla çelişiyor yani dinlerin doğru olmadığına dair en net kanıtlardan biri bu. bu konuda henüz karanlıkta olan kısımlar da bir gün aydınlığa kavuşacaktır elbet biz görmesek de.
- semaforo de medianoche (05.05.18 01:43:20 ~ 01:48:43)
- kucuklukten beri tanri ve dine isinmamisti icim. sacma gelmisti bana. buyuyunce arastirdim ve icimdeki supheleri dogruladim.
- oldu. ve ben de bilime inanmayi sectim.
- nasil varoldugumuzun cevabini verebiliyorum ve neden varoldugumuzun cevabini bilimin verdigi cevap kadar biliyorum. ilk insan asla var olmadi. evrildik hep ve hala evriliyoruz bunlarin hepsi birer surec. motolojik hikayere inanmiyorum.
- kisi dogmadan once nasil kendisi icin hicbir sey yok ise; oldukten sonra da oyle olacak. ani-hatiralar-bilinc... tum bunlar beynin elektriksel baglantilari sonucu olusan seyler. olunce elektrik kesilecek ve bunlar da yok olacak.
- oldu. ve ben de bilime inanmayi sectim.
- nasil varoldugumuzun cevabini verebiliyorum ve neden varoldugumuzun cevabini bilimin verdigi cevap kadar biliyorum. ilk insan asla var olmadi. evrildik hep ve hala evriliyoruz bunlarin hepsi birer surec. motolojik hikayere inanmiyorum.
- kisi dogmadan once nasil kendisi icin hicbir sey yok ise; oldukten sonra da oyle olacak. ani-hatiralar-bilinc... tum bunlar beynin elektriksel baglantilari sonucu olusan seyler. olunce elektrik kesilecek ve bunlar da yok olacak.
- tomcruise (05.05.18 01:49:08)
Ta lise yıllarında ateist olduğumdan biraz ergen tepkiselliğinin sonucuydu. Muhafazakar bir aile, muhafazakar bir şehir ve lise bunaltmıştı. Ama geçen yıllar boyunca materyalist okumalar bu profane eğilimimi daha temellendirdi ve sağlamlaştırdı, aynı zamanda islam'a olan tepkiselliğimi de azalttı. Muhammed'i ilgi çekici bir figur olarak görüyorum artık, tevrat ve Kuran'ı önemli tarihsel metinler olarak okuyunca daha ilginç gözüküyor.
- slhmlr (05.05.18 01:53:42)
benim bariz geçişim olmadı. hep br sorgu halindeyim zaten. olayın bütününe bakınca dinlerin masal olduğu kabak gibi ortada. her şeyin nasıl başladığı(insan ile ilgili değil, maddesel olarak) sorusu ise benim için bu hayatın en büyük gizemidir. en çok merak ettiğim şeydir. ancak o konuda da şöyle bir düşüncem var, kanıt manıt yok tabi. bence hiçbir şey başlamadı yani her şey hep vardı. zamanın da başı ve sonu yok. aslında zaman diye bir şey de yok. biz ölümlü olduğumuz için birim kullanmak zorundayız, o yüzden zamanı biz icat ettik. zamanı anlara ayıramıyorsunuz örneğin ne kadar bölebilirseniz o kadar küçülüyor, teorik olarak "an" kavramı ortada olsa da, an kavramına somut olarak yaklaşamıyoruz. geometrideki nokta gibi yani. ama soruların cevabı olmuyor bunlar tabii. bu arada her şey sıfırdan başladıysa yaratan bir güç olabilir. ama bu bizim dinlere dayandırdığımız şeyle alakasızdır diye düşünüyorum. her şey çok karışık. bir dine inanıp bunları çözdüğünü, sebebe-sonuca bağladığını iddia etmek de bana çok salakça geliyor kendimce. herkesin kendi inancıdır tabii sözüm kimseye değil. kendim için konuşuyorum. yani bilmediğin bir şey hakkında varsayım yapıp doğru olduğuna inanmak tamamen insani ego problemidir sanıyorum.
- tukenmez adam (05.05.18 02:03:36 ~ 02:13:05)
İki farklı kültürün arasındaki çekişmeyle geçti çocukluğum. İkisini de seçmemeyi doğru buldum. Çünkü kurallara göre yaşamak saçma. Vicdan yapmak -hiç olmadık konularda- saçma. Dogmalar çok saçma. Her şey saçmaydı bana göre konu din olunca.
Sonra bir gün babam bana www.kitapyurdu.com bu kitabı aldı getirdi 13 yaşındaydım. Sırf yobaz birisine dönüşmeyeyim diye. Ama o kitaptan sonra hepten saldım ben bu din olaylarını.
Sonra bir gün babam bana www.kitapyurdu.com bu kitabı aldı getirdi 13 yaşındaydım. Sırf yobaz birisine dönüşmeyeyim diye. Ama o kitaptan sonra hepten saldım ben bu din olaylarını.
- kablelvuku (05.05.18 10:17:07)
Okuya okuya, sorgulaya sorgulaya zamanla inançsız biri haline geldim. Çok fazla tutarsızlığa, çok absürt, hiç adil olmayan şeylere denk geliyor insan kurcaladıkça. Sonra her şeyin belli insanları kontrol etmek, kimi zaman onların içine su serpmek için ortaya atılmış koca bir düzmeceden, bir masaldan ibaret olduğunu anlıyor.
Ben her şeye bir anlam yüklemeyi bırakalı çok oldu. Neden ve nasıl var olduk? Çünkü canlılar ürüyor, milyarlarca yıldır doğada gerekli şartlar olgunlaştıkça (bir dişi bir de erkeğin çiftleşmek istemesi ve çiftleşmesi gb.) çeşitli türler var olmaya devam edecek. Bu işte fazla felsefe aramaya gerek yok. Zira her şey aslında çok basit. Olağan şeylere ulvi bir mana yüklemeye gerek yok.
Ama bunu inanan insanlara asla anlatamazsın “Ne yani, boşuna mı yaşıyoruz?? .s.s” “Nasıl yani, kötüler öteki dünyada cezasını bulmayacak mı? .s.s.s” derler. Çünkü buna tutunarak yaşıyorlar. Aksi halde buhrana düşüp kafayı yerler. Dolayısıyla herkesin bu gerçekleri kendinin görebilmesi lazım. İşte bu yüzden ben bu konularda kimseyle tartışmaya girmiyorum.
Ben her şeye bir anlam yüklemeyi bırakalı çok oldu. Neden ve nasıl var olduk? Çünkü canlılar ürüyor, milyarlarca yıldır doğada gerekli şartlar olgunlaştıkça (bir dişi bir de erkeğin çiftleşmek istemesi ve çiftleşmesi gb.) çeşitli türler var olmaya devam edecek. Bu işte fazla felsefe aramaya gerek yok. Zira her şey aslında çok basit. Olağan şeylere ulvi bir mana yüklemeye gerek yok.
Ama bunu inanan insanlara asla anlatamazsın “Ne yani, boşuna mı yaşıyoruz?? .s.s” “Nasıl yani, kötüler öteki dünyada cezasını bulmayacak mı? .s.s.s” derler. Çünkü buna tutunarak yaşıyorlar. Aksi halde buhrana düşüp kafayı yerler. Dolayısıyla herkesin bu gerçekleri kendinin görebilmesi lazım. İşte bu yüzden ben bu konularda kimseyle tartışmaya girmiyorum.
- i m cool with that (05.05.18 10:53:59 ~ 11:55:07)
Anne ateist, baba deist olunca belli bir dinin öğretileriyle büyütülmedim. Ailem kendi dinimi seçmem konusunda serbest bıraktı. Ortaokulda bir ara museviliğe çok yaklaştığımı hatırlıyorum ama sonunda öğretiyi değil hikayeyi büyüleyici bulduğumu anladım. Ne yaparsam yapayım inançlı bir insan olamadım. Ateist olmam dinleri mantıksız bulmam veya yazılanları bilimsel bir çerçeveye oturtamamamdan ziyade dediğim gibi içimde inanç duygusu kalmamasından kaynaklanıyor. İnançsızlığımı da hiç sorgulamadım.
Varolmamızın sebebini ve nasıl gerçekleştiğini de pek düşünmedim açıkçası. Bilimsel açıdan nasılı biliyorum ama nedenini hiç düşünmedim.
Varolmamızın sebebini ve nasıl gerçekleştiğini de pek düşünmedim açıkçası. Bilimsel açıdan nasılı biliyorum ama nedenini hiç düşünmedim.
- dijalli (05.05.18 22:33:12)
1
