Ekşi Duyuru

selam. hemen size bir sey anlatacagım, benim hem komsum hem arkadasım olan bir kız var, sımdı biz bunla samimiydik ama benim çor cocuk iş güç derken keza onun da aynı şekil bir hayatı olunca, arada sırada görüşüyorduk, her ne kadar arada sırada olsa da yıne de yakındık filan. benım gecen sene annem epey rahatsızlandı, o sırada beni aradı sordu, yardımcı olacagım bır sey varsa ara sor cekınme dedi saolsun. annemin nekahet dönemimde de güçlü ol senın cocukların var dıyerek hep bana destek verdi. sonrasında ben annemi kaybettim, cenazeye geldi yanımda oldu. onu görünce sarıldım çok ağladım (şu an bile yıne gözlerim doldu. ve zaman gectı onun da annesıne kanser teshısı koydular ve az bir ömrünün kaldıgını söylediler. ben de aradım dedım bak nolur benım de sana yardımcı olacagım bır sey varsa söyle, bu aşamaları yasadım sen de bılıyorsun fılan hep konustuk. yalnız benim işlerim çok yogun, annemden sonra babam ve abimle daha fazla ılgılendıgım ıcın, bazı zamanlar arayamadım ben bu kızı. hatta onu apartmana girerken gördüğüm zaman da söyledim, naptınız annenın tedavısı nasıl gıdıyor kusura bakma arayamadım. neden sonra hep bana soguk ve uzak durdu. bazı zamanlar konusmadı sadece bir selam verdi gectı. yahu ben ne yaptım ki dıyorum?
sonra yine bır kez daha mesaj attım, nasılsın ıyı mısın? nasıl oldunuz? sana mahcubum senı arayamıyorum gıbı seyler. o da yazmıs ıyıyiz aynı ugrasıyoruz işte demıs.
gecen parkta cocukları oynatırken benı gördü ama yanıma gelmedi, ben ise ona el salladım, zoraki bir kafa salladı merhaba der gıbı. yıne canım sıkıldı, dedım ki dur buna mesaj yazayım yıne, belki söyler. soramıyorum da nedense sen bana nıye böylesın dıye.
nasılsın iyi misin, ne yaptınız annen nasıl galiba bakıcı arıyormussunuz öyle duydum, bulabildiniz mi? dedım ve gelen mesaj şu şekildeydi;
bir şirket aracılığı ile bulduk, teşekkürler ilgine..

(gayet resmi geldi bana)

dün ise annesi vefat etti. akşam hastaneye gittim, sakinleştirci vermişler, yahu ben kendimi o kadar suclu sanki bır sey yapmıs gibi, sanki hayırsız gıbı hissettim ki, basın saolsun dedım. benımle de konusmadı orda. zaten hali de yoktu, ama kendımı resmen fazlalıkmıs gıbı hıssettım. ben teselli etmesini hiç bilmem, konusamadım zaten. öyle mal mal durdum, ne desem dıye dusunuyorum. gercı bısey dememe gerek var mı ki dıyorum?
sonrasında cenaze arabası geldi ve memlekete gittiler.

işte böyle sizce ben mal mıyım? bu kız neden böyleydi, hadi üzgün yorgun bitik desem, dıger kısılere cok samımı bana uzak. valla bilemedim.
tamam hayırsız olabilirim ama kac defa da bunun ıcın ondan özür diledim ve anlayış bekledim.

siz ne dersiniz bu duruma?