[]
20 küsur yıllık komşumuz öldü
çocukluğumun bir parçası. en son bana zeytin vermisti kendisi yapmış.
50 yaşında bile değildi. ya da en fazla 50dir.
çok canım sıkkın.
yasadiniz mi böyle bir şey? evimizin insanı gibiydi.
50 yaşında bile değildi. ya da en fazla 50dir.
çok canım sıkkın.
yasadiniz mi böyle bir şey? evimizin insanı gibiydi.
Senin triplere giresin gelmis uyu gecer. Yasadim umurumda olmadi anam babam olmadikca.
- proletarier aller lander vereinigt euch
(16.04.18 01:40:58)
Başınız sağ olsun. Ben 15-16 yaşlarındayken hep yanına gittiğim bir sokak adamı vardı. Köpeğiyle beraber aynı bankanın önünde yatardı. İnanılmaz tatlı bir amcaydı. O gittiğinde çok kötü hissetmiştim.
- anumegha (16.04.18 01:41:12)
Fatma abla vardi. eskiden ayni mahallede yasardik. sonra muteahhitle apartmana girdiler baska bir semtte ve dairelerinin birinde biz kiraci olduk.
her gun gelirdi karsimizda oturdugu icin. bazen gelir koltukta uyurdu filan. surekli hamur isi yapar ve bize de getirirdi. katmeri meshurdu...
cocuklarini cok severdi (herkes sever eyvallah da bu kadin kocaman ogullarini yumosum diye severdi)
ortanca oglani evlendi ve cocugu oldu. ust katimizdaki daireye tasindi. kucugude bizden sonra evlenmis.
sonra tasindik biz 10 sene sonra baska bir semte ama yakin bu kez. bize bir kere geldigini hatirlamiyorum ama annem yanina giderdi.
her gun kahveye gidip at yarisi oynayan naif bir kocasi vardi. alzheimer vb sebeplerden oturu sosyal becerilerini kaybetti ve evde yataga mahkum yasamaya basladi.
sonra Fatma abla'nin ortanca oglu (benden 7-8 yas buyuk) bir gun kalbim sikisiyor diye doktora gitti aksam vakti. hemen ameliyata aldilar ve cocuk gitti.
spordan filan cikmistim bu haberi kardesim verdiginde. otobus duraginda oturup hungur hungur aglamistim.
O an Fatma ablanin halini dusundum daha cok. cocugu da severdik. 3 cocugu vardi ve dunyanin en sessiz insanlarindan biriydi. bir de ortanca ablamla aralarini yapmaya calisiyorlardi o da sessiz sakin diye, bunu dusunup uzuldum. ya ablamla evli olsaydi diye.
Fatma abla zaten cok kotu oldu oglunu kaybettikten sonra, rahatsizlandi filan diye duydum ama hic gormedim bu arada. hep bi ara gorecegim diyordum.
Gecen sene bir gun sabah uyuyordum. kardesim ablama soyledi telefonda Fatma abla olmus dedi.(evet kara haberci kardesim)
Iste o an uyandim ve basimi kaldirmadan aglamaya basladim.
En son ne zaman gordugumu bilmiyorum.
ayni duyguyu herkes icin hissediyorum su anda ve benim icin fobiye donusmus durumda. babaannem mesela. bir daha goremeyecekmisim gibi geliyor. kendisi baska bir ilde, ben baska bir ulkede.
bu konulara girince cok dusunmemeye calisiyorum. birini bir daha goremeyecek olma ihtimali cok canimi yakiyor. oysa dunyanin en normal seylerinden biri...
kusura bakma icimi dokmeye yer ariyormusum...
her gun gelirdi karsimizda oturdugu icin. bazen gelir koltukta uyurdu filan. surekli hamur isi yapar ve bize de getirirdi. katmeri meshurdu...
cocuklarini cok severdi (herkes sever eyvallah da bu kadin kocaman ogullarini yumosum diye severdi)
ortanca oglani evlendi ve cocugu oldu. ust katimizdaki daireye tasindi. kucugude bizden sonra evlenmis.
sonra tasindik biz 10 sene sonra baska bir semte ama yakin bu kez. bize bir kere geldigini hatirlamiyorum ama annem yanina giderdi.
her gun kahveye gidip at yarisi oynayan naif bir kocasi vardi. alzheimer vb sebeplerden oturu sosyal becerilerini kaybetti ve evde yataga mahkum yasamaya basladi.
sonra Fatma abla'nin ortanca oglu (benden 7-8 yas buyuk) bir gun kalbim sikisiyor diye doktora gitti aksam vakti. hemen ameliyata aldilar ve cocuk gitti.
spordan filan cikmistim bu haberi kardesim verdiginde. otobus duraginda oturup hungur hungur aglamistim.
O an Fatma ablanin halini dusundum daha cok. cocugu da severdik. 3 cocugu vardi ve dunyanin en sessiz insanlarindan biriydi. bir de ortanca ablamla aralarini yapmaya calisiyorlardi o da sessiz sakin diye, bunu dusunup uzuldum. ya ablamla evli olsaydi diye.
Fatma abla zaten cok kotu oldu oglunu kaybettikten sonra, rahatsizlandi filan diye duydum ama hic gormedim bu arada. hep bi ara gorecegim diyordum.
Gecen sene bir gun sabah uyuyordum. kardesim ablama soyledi telefonda Fatma abla olmus dedi.(evet kara haberci kardesim)
Iste o an uyandim ve basimi kaldirmadan aglamaya basladim.
En son ne zaman gordugumu bilmiyorum.
ayni duyguyu herkes icin hissediyorum su anda ve benim icin fobiye donusmus durumda. babaannem mesela. bir daha goremeyecekmisim gibi geliyor. kendisi baska bir ilde, ben baska bir ulkede.
bu konulara girince cok dusunmemeye calisiyorum. birini bir daha goremeyecek olma ihtimali cok canimi yakiyor. oysa dunyanin en normal seylerinden biri...
kusura bakma icimi dokmeye yer ariyormusum...
- supergirl
(16.04.18 02:31:28 ~ 02:32:32)
Allah rahmet etsin.
akraba ve komşulardan yaşadım.
ama kahretsin ki... yaşadığın şeyler ne kadar acı olursa olsun, dünya dönmesini durdurmuyor.
başın sağ olsun.
akraba ve komşulardan yaşadım.
ama kahretsin ki... yaşadığın şeyler ne kadar acı olursa olsun, dünya dönmesini durdurmuyor.
başın sağ olsun.
- runagain (16.04.18 02:49:19)
1
