Ekşi Duyuru

Aklına yattığı zaman aklına yatan kişi ile evlen. Çevre baskısını da görmezden gel.

*33 ünde evlenen erkek bir bireyim. Evlen baskısının ardından daha çocuk yok mu baskısı geliyor. Bitmediler anlayacağın.

Allah kolaylık versin.

yazdiklarinin bir kismi aynen beni tarif ediyor.

degil evlenmek, yeni biriyle tanismaya bile mecalim yok. eger evleneceksem bu birinin gokten zembille inmesiyle olacak. evlenmek icin kimseyi aramiyorum, boyle "evleneyim evleneyim" diye yapilan sartlanmis aramalarin insana hata yaptiracagini dusunuyorum.

karsima evlenebilecegim biri cikarsa evlenirim, cikmazsa evlenilecek biri aramam.

bu hikaye bana çok tuhaf geldi, benim çevremde olmuyor böyle şeyler hiç. 26-27 yaşlarında bir arkadaş grubuyuz mesela biz. bir tane evlenen ve iki tane evlenmeye hazırlanan çift var arkadaşımız, onun dışında yaklaşık bi 10-15 kişinin yakın gelecekte evlenmesine imkan yok. Hani yani masayla sandalyeyle evlenmeyeceksek, yok.

kimsenin de eşinden dostundan, ailesinden "yok mu birileri ha şşş KIPS" gibi bir şey duyduğunu sanmıyorum. ne yaşı geçmesi ya, ben de evlenicem daha. gerçi yani mevcut yaşam tarzımla devam edersem elektrik direklerine ilan asmam gerekebilir evlenicek birini bulmak için ama olsun. genciz biz daha, sıkma canını.

Eleştir hepsini acımazsızca. Evli olanlar en son ne zaman sinemaya gitmişler? Direkt tarih sor. Ne zaman kesintisiz bir şekilde 10 saat uyuyabilmişler? Şehir dışına ya da yurt dışına en son ne zaman çıkmışlar? Kendilerine en son ne zaman vakit ayırmışlar? Böyle şeylere büyük ihtimalle olumsuz yanıtlar verecekler. Evlilik düşüncesiyle savaşmanın en kolay yolu evliliğin onlar için b*k gibi bir şey olduğunu vurgulamaktır. Böyle pasif kaldıkça daha çok üstüne gelirler. Sen onların üstüne çık. Kariyer yapacağım falan de. Ben daha yaşamıyorum ama yaşarsam da baskılar karşısında zayıf düşmem. :)

@ cay koy geliyorum
o kadar bu konunun muhabbeti dönüyor ki anlatamam. kedili bekar kız diye alay konusu oluyorum şaka yollu diyorlar ama diyorlar neticede. belki sakin yapılıyım mesafeli ve ters birisi değilim diye yüz buluyor olabilirler bana kalırsa.

Standartlarım çok yüksek kimseyi beğenmiyorum de geç. Sanki herkes ilk karşılaştığı eli ekmek tutan, eli yüzü düzgün adamla evlenmek zorunda. Olacaksa tam istediğim gibi olsun, istediğim gibi olmayacaksa hiç olmasın de. Köyde mi yaşıyoruz? Evlenmekten başka yapacak işimiz mi kalmadı? 1960’lı yıllarda falan mıyız? Niye bu zorunluluk hissi?

Çok sıkarlarsa “Size inadıma evlenmeyeceğim. Siz evlenmişsiniz de nolmuş, sırf evlenmek için evlenmişsiniz, şimdi de hayatınızdan nefret ediyorsunuz, mutlu bekarların da başını yakmak istiyorsunuz :p” dersin. Ben öyle diyorum. Lafın domuzu şakayla söylenir. Onlar sana karşı ne kadar acımasız oluyorsa sen onlara 5 katı acımasız ol.

çok takmıyorum deseniz de bilincinizin bir yerleri takmış, türk kızları zaten 27-28'den sonra "yoksa evde mi kalıyorum" adlı korkuya neden olan gene sahipler, bundan dolayı 28-32 aralığında ilk denk geldikleri kişiyi çok sorgulamadan evleniyorlar, sonuç bolca sorunlu evlilikler,

ben evli değilim ama çevremdeki örneklerden gözlemlerim bunlar, baskılara ciddiye almayın hatta yokmuş gibi davranın, bu tiplere karşı en iyi savunma bu, iyi bir yalnızlık kötü bir beraberlikten her daim daha iyidir.

oligomer'in dediği şeye ek olarak çocuk yaptıktan sonra da "ee kardeş yok mu" baskısı geliyor diyorlar. tek çocuk yapmaya da izin vermiyor toplum akdksjdksjd.

27 insanın kendini yeni yeni tanımaya başladığı bir yaş ve hiç de geç değil. aksine 30+ yaşlarda yapılan evlilikler çok daha sağlam temeller üzerine kuruluyor ve daha huzurlu oluyor.

@dissendium +1

Milletin ortalama b.k gibi bir hayatı var diye senin de aynı olmanı istiyor insanlar.
Sktiret. Boşanmak evlenmekten daha zor. Eğer bir ömür biriyle evli kalmayı düşünüyorsan içine sinen biri olsun.

Selam,

Benzer şeyi ben de yaşadım ve yaşamaya devam ediyorum. Evlilik planlarının kıyısındayken ayrılık geldi çattı, hayatımın altının üstüne geldiği bir zaman dilimindeydim ve daha yeni yeni bir düzen kuruyorum şu anda. Bu süreçte aile tarafından (özellikle anne) inanılmaz bir baskı görüyorum. Hemen adaylar bulunuyor, akrabalar kolektif bir biçimde aralarında haberleşiyor, kendilerince tavsiyeler veriliyor, konu komşuya haber salınıyor (sonradan öğreniyorum bunları)

Kesinlikle inanılmaz yıpratıcı, sinir bozucu bir durum. Gelen baskılar doğrultusunda verdiğim cevaplar da bir süre sonra mekanikleşmeye başladı. Daha sonrasında da daha absürd cevaplar vermek, lafı ağzına tıkamak ya da olmayacak talepler doğrultarak bu baskıyı püskürtmeye başladım. İnanın kısmen de olsa işe yarıyor. Ne zaman evleneceksin sorusuna cevaben örneğin ;

-önümüzdeki 350 yıl içinde düşünmüyorum
-mülksüzüm, sigortalı bir işe girmeden aşık olunmuyor.
-başlık parasını yatırın bi değerlendireyim (bitcoin olarak lütfen)

Gibi saçma sapan cevaplarla savuşturuyorum bu aralar. Eve gelince o his oluyorilla ki çünkü senelerin verdiği bir alışkanlık var. Fekat içe dönmek, kendine yatırım yapmak daha makul ve anlamlı gelmeye başladı artık. Bir kaç hobi, gönüllü işler, uzun yürüyüşler, yazmak, ses kayıtları almak, manen katma değer sağlayabilecek şeylere yöneliyorum.

Çevreden gelen yorumları takmayın demeyeceğim çünkü insan dışardan gelen tepkilere her ne kadar aldırış etmese de içeride bişiler kemirip duruyor. Kendinizi hazır hissetmiyorsanız, aramak gibi bir düşünceniz yoksa dışarıdan gelen yorumlar sadece zevzekliktir. Kimse evlenince sizin elektrik faturanızı ödemeyecek, derdinizi hafifletmeyecek. O konuşan insanlar evli olsanız da bekar olsanız da sizin hayatınızda olacak herhangi bir durumun tasarrufunda olmayacaklar. Ve ne yazık ki zevzekçe konuşmaya devam edecekler.

Çok büyük sabırlar diliyorum. Sağlam kalın :)

30 yaşında bekarım. çevremdekilerin söylediği "iyi valla hayatını yaşa"

annem evlilik lafını arada bi şakasına bile açınca söylediğim: "çevremde herkes boşanıyor, istersen evlenip boşanırım, dertsiz başıma dert mi lazım?"

Özetle.. püskürt hocam gelen soruları.. neden bu kadar takıyorsun ki?

evlen boşan. sonrasında acayip özgürleşirsin. aynı baskıyı yaşayan erkek bul.

29/E

benzer şeyleri yaşıyoruz, asla yalnız değilsin. bunu bil yeter.

eger evleneceksem bu birinin gokten zembille inmesiyle olacak.+1

çevreni değiştir genç

ben bir kararla ilgili kafa karışıklığı yaşıyorsam iç ses mi yoksa dış ses mi diye soruyorum kendime. yanıtım dış ses olursa, salla gitsin phoebe, bu senin hayatın diyorum. çevrenin bu baskısı sizin kontrolünüzde değil, sizin kontrolünüzde olan kısım bu baskılara nasıl reaksiyon gösterdiğiniz ve kendi isteklerinizi nasıl dile getirdiğiniz.

çevrenin evlilik baskısını düşünmeye harcayacağınız enerjiyi, kendinizi geliştirmeye, hayattan keyif almaya harcayın. daha mutlu bir insan oldukça kararlarınızı da daha sağlıklı alırsınız. örneğin evlenmek istiyor musunuz, evlilik hayatı size uygun mu gibi sorulara daha doğru yanıtlarınız olur.

burdan ilk mesaj atanla görüş mesela

çevre baskısını bırak, şu an kimse yok etrafımda de geçiştir ama bu konu biraz senin ne istediğinle alakalı, yook illa aşık olmam gerek diyorsan bekle olamazsan da seçiminin kurbanı olursun:) yok artık olsun bir şey mantıklı olmak lazım dersen de evlen ama her gün göreceğin, birlikte yaşayacağın, yanına yatıp uyuyacağın birini mantıkla seçmek ne derece doğru bilmiyorum. ayrıca 27 yaş geç değil.

ailenin istemediği sevgilinle tekrar başla ve evlen.