Ekşi Duyuru

Benim bir tane arkadaşım var "evlenmem" diyen.
Kendisiyle iddiaya girdik, 30 yaşına kadar evleneceksin dedik ama bakalım. Herif iddiayı kazanıcam diye hırs mı yaptı nedir, iyice sığır gibi yaşamaya başladı.

O "evlenip ne yapacağım" diyenler kafasına yatan insanı bulsun, 3 ay sonra nikahı basar bence. Yani bana öyle geliyor.
Ben zamanı gelince evlenirim, evlilik fikriyle bir sorunum yok. Bikaç seneye everin beni.

@cay koy geliyorum
bana da öyle diyorlardı ama sona kaldım valla hahaha, daha da niyetim yok. sırf bu yüzden adriana lima gelse kusur bulurum diyecektim de, o da yaşlı zaten dsadas

benim yaş 30'a daha var o yüzden rahat rahat sallayabiliyorum ama bence o rahatlıktan vazgeçmeye değecek insanı bulunca o rahatlıktan vazgeçmiyorsun aksine beraber o kişiyle o rahatlıkta yaşamaya başlıyorsun daha da güzel oluyor yani evliliği bilemem de ilişkiden kaçıyorsan o kişiyle ciddi bir şey düşünmediğin kafana uymadığı içindir.

şimdi biri çıksa özgürlüğün hiç kısıtlanmadan belki en fazla ufak tefek fedakarlıklar yaparak(ki trade off'ları da hiç fena değil yani karşılığı da güzel oluyor sen de istiyorsun o yüzden) süper iyi vakit geçirsen niye kaçasın ki?

Ben de evlenmeyi düşünmüyorum. Dünya turuna çıkalım hep birlikte :D Ortak bir yazlık alalım. Emekli olunca da okey oynarız, mahalle dedikodusu filan yaparız artık.

ben de evlenmeyi düşünmüyorum. hatta gün geçtikçe daha da tiksinti geliyor. beraber dünya turu vs yaparsanız lütfen beni de çağırın aasdfadfasfds.
şuan evli yakınlarımın dedikleri tek şey şu " evliliğin en iyisinin de ta ...."

ben.
çünkü kız yok.

23 yaşındayım ve 6-7 yaşımdan beri istikrarlı bir şekilde evlenmek istiyorum. evliliğin süper bir şey olduğunu düşünmeme neden olacak şahane bir aile ortamında da büyümedim. içinde anne, baba ve kardeşlerimin olduğu tek bir fotoğrafım dahi olduğunu sanmıyorum, şu an zaten ayrılar. gelgelelim kendi adıma hep istedim bunu. evlilikten beklentim ve isteğim şudur: diyelim ki sen 100'sün tek başına. eşin de 100. sen onun desteği, sevgisi ve ilgisiyle 150 oluyorsun. o da aynı şekilde. ikiniz birlikte yükselmiş oluyorsunuz; yalnızken olamayacağınız bir seviyeye çıkıyorsunuz. hem kişisel olarak mutlu oluyorsunuz, hem mutlu bir birlikteliğiniz oluyor. süper olay. tabii bu her evlilikte böyle değil, onun da farkındayım. kimisini depresyona sokuyor, kimisinin hayatını yıkıyor. ben istediğim şey için söylüyorum bunu sadece.

ayrıca burada bahsettiğim şey "birine sırtını yaslamak" değil. ben yalnız da yaşarım, evde ağlayıp eş bekleyecek değilim. hatta annem hep babama çektiğimi, ex-bebiklerim de kendi hayatıma kimseyi sokmadığımı, çok bencil ve sorumsuz yaşadığımı vs. söyler; yani pek "evlenilecek erkek" de değilim sanki (piç hiç değilim eheh). oturur maç izlerim, yurtdışına çıkarım, neblim yapacak bi' şey bulunur yani.

gelgelelim, benim için başka biriyle özel ve eşsiz bir bağ kurmak çok muazzam bir şey. isterdim. hayatımı paylaşayım. benim için en değerlisi o olsun, onun için en değerlisi ben olayım. neblim işe giderken, yolda yürürken, bi' şey yaparken... her an, her yerde hayatının bir parçasının olması, onu öpebilmek güzel bir şey. dışardasın mesela, o bir yere uğruyor. sonra çıkıp geliyor tekrar, görüyorsun gelirken. orada onlarca, yüzlerce, binlerce insan var belki. hatta ondan güzelleri, zekileri, iyileri bile vardır. ama sen diyosun ki "aha ben bu kadına aşığım". benim için süper ve özel bi şey bu. sanat eseri gibi. iki sıradan, vasat veya en iyi ihtimalle "daha iyisi bulunabilecek" insan olarak bi aşk yaratıyosunuz, birbirinize tapıyosunuz, birbirinizle mutlu oluyosunuz falan. benim için muazzam bir duygu bu. herkesle sevişirsin, herkesle konuşursun, herkesle arkadaş olursun ama bu tarz bağlar çok çok az insanla kurulur. dostun olur, kardeşin olur, eşin olur, çocuğun olur... bu insanlar özeldir, her istediğinde her yerde bulamayacağın kişilerdir. tabii ki, dediğim gibi, "ideal" durumda geçerli bu ama ideali de bi yerde kendimiz yaratıyoruz; kimse puzzle parçası gibi ŞRAK diye oturmuyor o ilişkiye, zamanla büyüyor.

o açıdan ben 40 yaşında kendimi "yalnız" göremiyorum açıkçası. dediğim gibi öyle kalırsam da yapacak çok şeyim var, o zaman da ben bi şekilde yolumu bulurum. buffalo sabres maçı izlerken buffalo soslu patates kızartması, adana demirspor maçı izlerken adana kebap yiyecek kadar hayat dolu bi insanım jsfsjsk bende "yalnız yaşam" enerjisi bitmez, bundan eminim. ama eşim, çocuğum olsa daha iyi olurdu açıkçası.

bi de şu var: ben yalnızken dünyayı kurtaran, çok verimli olan biri değilim. aksine, hayatımda biri olduğu zaman çok daha dolu ve verimli oluyorum. o açıdan hoş olurdu.

böyle düşündüğüm için muhtemelen hiçbir zaman evlenemeyeceğim. nerede "BANA TAKIL HAYATINI YAŞA XD XD" adamı var, patır patır evleniyolar harbiden. biz de böyle romantiq_serseri_06 olarak dolaşıyoruz.

en kötüsü benim durumum ama galiba ha. dediğim gibi ne piçim ne ev adamıyım. "efendi adam"ın sahip olduğu erdem, dürüstlük, başarı, disiplin vs. bende yok; haliyle o açıdan tercih edilebilecek hiçbi şeyim yok. öte yandan piç, eğlenilecek bi adam da değilim. bari elle tutulur bi şeyim olaydı diyeceğim de şimdi yanlış anlaşılacak, şükür kamaşullahtan yana bi derdim yok :((

26 yaşındayım. İkili ilişki kapsamında şimdiye kadar ciddi başladığım 3 tane ilişkim oldu fakat hepsini toplasan 1 yıl bile etmiyor. En son ilişkimin üzerinden neredeyse 2 sene geçti. İnsan ilişkileri konusunda yeterli egzersiz yapacak bir sosyallik kurabildiğimi düşünüyorum. Karşımdakini gereğinden fazla anlayabildiğimden midir bilmem ama ilişkilerde şimdiye kadar hiçbir şekilde şansım olmadı. Muhtemelen karşımdakinden de benim gösterdiğim hassasiyeti bekliyor ve göremeyince istemsiz ve kontrolsüz bir biçimde soğuyorum. Bu soğukluk da terk edilmemle sonuçlanıyor. :)

İşin kötü tarafı ise her geçen gün karakterler başkalaşıyor ve kişinin kriterleri de yükseliyor. Hal böyle olunca karşındaki insanda gördüğün en ufak bir negatiflik bile uzakta tutmaya yetiyor. Geç yaşta bırakın evlenmeyi, ciddi bir ilişki kurabilmek bile büyük mucize benim açımdan.

Şu an hayatımdaki insanların sayısı yeterli geliyor. İçlerinde bu tip bir duruma girebileceğim tek kişi bile yok. Yeni biriyle tanışma durumları ise artık kafamın kaldırmadığı sosyal ortam alışkanlığı gerektiriyor. Bir de tabii sıfırdan birini tanımak ve kendini tanıtmak çok yorucu bir şey artık. Aklıma böyle durumlar için CV hazırlayıp yeni tanıştığım kişilere sunmak bile gelmişti :)

Yine de hayatın ne zaman ne sunacağını kestirmek mümkün değil. Düşüncem ve hedefim evlenmemek üzerine ama şartlar hiç beklenmedik şekilde değişirse bunu engellemem.

Ayrıca dünya turu uyar :)

valla ben demiyorum. güzel bi aileye hasret büyüdüm, kavgasız, gürültüsüz. yalnız olmak istemiyorum ben.

S. A. 28.

dunya turu +1.

ben de ablamin dugununden sonra tamamen vazgecmistim evlenmekten. birisiyle tanis, ilgi duy, yakindan tani, ailenle tanistir, onun ailesiyle tanis, nisanlan, evlen felan bunlari dusunmek bile bayiyor.

not: 30'uma daha, bu yuzden iyi bir sample olmayabilirim.

30 yaşındayım. Aşık olmazsam sittin sene evlenmeyi düşünmüyorum. Aşk bir gün bitecek ama umrumda değil. O olmadan olmaz.

bu da güzel bir video evlenmek isteyen erkekler için: izlemeden hanımınızı seçmeyin.

www.youtube.com

kim asla evlenmem dediyse evlendi
Bunu diyenlere güvenmiyorum

Valla 30'dan önce evlenmem derdim hep. 30'a iki sene kaldı. Derdimiz gezmek ise ABD, Avrupa filan gezdik, tozduk. Evlenmeyi düşünüyorum 2 sene içerisinde.

İnsan uzun süre yalnız yaşayınca artık başkasıyla da yapamıyor. Ben o duruma gelmek istemiyorum. Keşke hayırlı bir eşle evlenebilsem.

ben.

29, E

30 yaşındayım hayatımın hiçbir evresinde evlilik düşünmedim, düşünmüyorum.

yaş 26 erkek. başlığa değil de dünya turuna varım demek için yazıyorum.

evlenmem demiyorum ama evlenebileceğimi de sanmıyorum. gidişat öyle görünüyor.

runagain arti 1.
evlilige komple karsi degilim ama sanki bir turlu olmayacakmis gibi geliyor.

4 yillik iliskim var; cocuk falan yapmak istemedigim (ki simdilik hic yapmam gibi geliyor) ya da ailem zorlamadigi surece evlenmek istemiyorum.

Cok buyuk bir sorumluluk; hayatimda bir sey degismeyecekken bu yukun altina niye gireyim ki...

Su an bi sey olsa kapiyi cekip gidebilirim ama evlenince oyle olmuyor o isler.

20'ler cok erken evlilik icin.

zaten yapilan arastirmaya gore (git: time.com) evlenmek icin en iyi yas araligi 28 ila 32 yas arasi.

ben de umarim 28'ime kadar uygun bir adayla tanisir, evlenirim.

runagain+1

ben de runagain ve baldur gibi düşünüyordum ama çok klişe konuşacağım, evleneceğiniz kişiyle karşılaştığınızda kendinizi evlenme yolunda ve hatta evlenmiş buluyorsunuz.