Ekşi Duyuru

dostum seni o bulacağın işte bi öperler bi öperler, nereye geldim lan ben dersin.

iş hayatı öyle baba yanında olduğu gibi konforlu değil, kusura bakma.

uğraşıyorsun en azından kendi işinle uğraşıyorsun.

gidip yine fazla mesai, az maaş, sıkı çalışma temposu, bin türlü naz niyaz amir memur kaprisi çekeceksin , bi süre sonra lan niye uğraşıyorum ben 3 kuruş maaş için elalemi zengin ediyorum dersin.

bir makina çalışıyorsa parmaklamıycan.benden sana tavsiye.

ikisinin de kendi icinde zorluklari ve kolayliklari var. kendi isin oldugu zaman eeeeh beeeaaa nolursa olsun deme luksun var ama kendi isinde dogrudan etkilenen kisi kendin oldugundan oyle bir luksun yok. ayni sekilde maasli calisan oldugunda bi sicrama yapip yirtma sansin mumkun degil yok. ama kendi isin olunca guzel de bi sisteme baglarsan maasli calismayla kazanacagini misliyle katlarsin. insanlarla ugrasmak her iste zor. kendi isin oldugunda alacakli verecekliyle ayri, calisanlarla ayri ugrasiyorsun. baskasinin isindeyse super kurumsal bi yerde degilsen cogunlukla ustlerinin mobbingine maeuz kaliyor, calisma arkadaslarindan yana da sansli degilsen hayatindan nefret edecek duzeye geliyorsun.

sonuc itibariyle oyle ah duzenli isim azcik maasim olsaydi diye hayalini kurdugun sey elindekinden daha kotu bir yere cikabiliyor. en guzeli hic calismamak :) kim bulduysa calismayi kendisine diyecek bir cift lafim var :)

iş ne ?

babanız bırakınca işi sürdürebilecek misiniz ? yoksa başka bir ustaya fln mı muhtaçsınız ?

işin geleceği var mı ? tren çoktna kaçıp sektörü rakipler tuttu mu ? ne uzar ne kısalır mısınız ?

kendi işinin patronu olmak köleliktir ama keyifli bir köleliktir.

daha önce başkasının ya ında çalıştınız mı maaşlı ?

meslek, vasfınız, ihtisasınız, sektör vs. yazarsanız daha isabetli cevaplar gelir.
hiç başka bir yerde çalışmadıysanız sadece durumunuzda gördüğünüz eksiklikleri/memnuniyetsizliklerin bir yerin çalışanı olduğunuzda şıp diye yok olacağını hayal ediyor olabilirsiniz, ama olmayabilirsiniz de.

temel bilgileri söylerseniz, o sektörde çalışanlardan ya da onun hakkında fikri olanlardan daha ayrıntılı öneriler gelir diye diyorum.

ama genel bir şey olarak maaşlı çalışan olduğunuzda kimseye ağam paşam demeyeceğiniz bir dünya yok, haberiniz olsun.

bu durumda en güzeli çalışmamak evet :)

iş muhasebe ofisi. kendim de mali müşavir stajeriyim stajı bitirebilirsem ilerde kimseye muhtaç olmayacağım. işin geleceği konusunda kararsızım ne uzar ne kısalır gibi geliyor.(benim karamsarlığım da olabilir bu)

1 sene satış danışmanlığı,birkaç ay kargoculuk,1 sene kadar da başka mali müşavir yanında çalıştım.

@oscar beni en iyi tanımlayan cümleyi yazmış kendi işine sahip olmak kölelik gerçekten de. sürekli bir sorumluluk altındasın. tahsilatı ödemesi milletle yüz göz olaması felan bunalıyorum artık. benim altımda da 2 kişi var ve ikisi de saatleri dolunca gayet güzel çıkıp gidebiliyorlar yada çok zora gelince senden aldığım maaşı başkasında da alırım diyip rest çekebiliyorlar ama kendi yerin olunca rest çekmek gibi bir özgürlüğün yok. çünki en ufak sorunda benim telefonum çalıyor. bunun yerine yığsınlar dosyaları önüme yeterki benimle muhattap olmasınlar demeye başladım artık

3 senedir de burda çalışıyorum onu yazmamışım

Kendi işini yapmak çoğu açıdan avantajlıdır. Dezavantajları yok mu, var ancak maaşlı çalışan olmanın yanında lafı bile olmaz!

imkan ve gelecek varsa kendi işin daha mantıklı

öteki türlü yapay zeka geliyor, duman edecek hepimizi demedi deme ibrahim

aha seni en iyi anlayacak adam geldi.

2000 yılında daha üniversite 4. sınıf öğrencisiylen mali müşavir olan babamın "ofise eleman alıcazi part time sen çalışmak ister misin" dedi, boş boş gezeceğime ben başladım. başlayış o başlayış. önce part time, sonra full time, sonra stajı yap, ruhsatı al, büroyu devir al derken kendi işimi yapar oldum. hayatımda hiç farklı bir yerde maaşlı çalışmadım. yani babam tek değildi, ortakları vardı (ki onlar da kuzenlerim), pek iltimas da geçmediler, öteli elemanlar gibi maaşlı olarak çalıştım bir süre. yine de yabancı yer değildi.

şimdi bana sorsan, keşke o zaman kpss'ye daha çok asıldam, kursa gitsem memur olsam derim. rahat mı, rahat evet. sabah geç gelme, akşam erken gitme lüksüm var. kendim programlayıp istediğim zaman tatile gidebilme şansım var. güzel şeyler bunlar.

ama düzenli gelirim yok. 14 mükellefim var. tahsilat sorunu yaşamıyorum, herkes parasını ödüyor neredeyse ama kimse her ay tıkır tıkır ödemiyor. yani elime ayda geçmesi gereken para geçmiyor. o ay sıkıntılara giriyorum, ödemeler yapamıyorum, 2-3 ay böyle geçiyor, adam 3 aylık birden ödüyor. sürekli bir düzensizlik. bu düzensizlik yüzünden ne ev taksidine, ne araba taksidine giremiyorum. maaşlı olsam ayın başında tıkır tıkır param gelir, hesabım kitabım belli olur. liseden birlikte mezun olduğu ve tamamı memur olmuş arkadaşlarımın hepsi evlerini arabalarını aldılar, ben hala öğrenciyken ailemin aldığı arabayı kullanıyorum, çünkü düzenli para gelmediği için düzenli bir ödemeye de girmeye cesaret edemiyorum.

işin sorumlusu benim. elemanım da yok, tek çalışıyorum. bir şikrette çalışsan izne çıktığında senin işini bir başkası yapar. öyle bir şansın yok. ben izne bilgisayarı da götürüyorum, işler aynen devam ediyor. çünkü şu vatandaşın işe girişi yapılacak1 deidkleri zaman erteleme şansım da yok, bir başkasının yapma şansı da yok. ha elemanınız varsa o yapar, ama eleman demek en az 2300 lira masraf demek. 2300 lira elemana masraf etmek mi, tatilde bilgisayar taşımak mı? bence ikincisi. ama stres de eksik olmuyor.

2018 başında iki yeni mükellef geldi. bir de şirket kurdurdular. onların işlemleri, ayrı ayrı uyum sağlaması, gitmesi gelmesi, iş kaçmasın düzgün yapayım derdi, zaten var olanların işleri, geçici vergisi kdv'si derken ben günlerdir geceleri 3'e kadar evde çalışıp sabah 7'de kalkıyorum. uykusuzluk ve stresten ellerimde yaralar çıktı, gözlerim şişti. memur olsam skmişim işini, mesai saatimde yapar, en çok fazla mesaiye kalır çıkardım. en azından eve taşımazdım. bak eşim çocuğum arkadaşlarla buluşmaya gitti, ben ofisteyim hala, kendi hesabını kitabını bankasını doğru düzgün tutmayan ama acil mizan isteyen adama mizan hazırlamaya çalışıyorum.

şimdi hiç başkasının yanında çalışmadığım için bana bu işler zul geliyor. bilmiyorum maaşlı çalışmanın da zorlukları vardır ama en yakınımda, eşimde görüyorum, maaşlı çalışıyor, çok da çalışıyor ama maaşı da düzenli, vakti saati de belli. fazla mesaiye kalacağı zaman bile belli, pazar günü 14:00'e kadar gelinecek deniyor, 14:00 dedin mi de çıkıyor. mesaisini de alıyor. bu da bana cazip geliyor.

özellikle maaş işi çok canımı sıkıyor. kredi kartına 3000 lira borcum vari ödeyemedim. ama mükelleflerden 10.000 küsur alacağım var şubat sonu itibariyle.

gecikmeli de olsa alıyorum ama ben alıp borcu kapatana kadar yeni borç geliyor. düzen sıfır.

maaşlı çalışmak değil de ne yap et memur ol. en çok memurları kıskanıyorum. birlikte mezun olduğum adamlar uzman oldu, şef oldu, güzel ve düzenli maaş alıyorlar, yeşil pasaportları var, ben daha kart borcumu ödiycem diye bin tane mevzuata hakim olmaya çalışıp defter işliyorum, en ufak hatamda da binlerce lira ceza tehdidi ile karşı karşıyayım.

gerçi memur adamın da khk ile ihraç korkusu bilmemnesi var, arkadaşlarımın dairelerine kaç kişi ihraç edildii belki o da sıkıntı ama sanmıyorum bi boka bulaşmadılarsa benim kadar stres yaşasınlar. ben sırf günlük işlerim yüzünden bile bir gün huzurlu değilim.

bir smmm stajyeri olarak kurumsal bir yer harici - buyuk global firma falan- gibi yerlere gecemiyorsanuz sizi oyle bi operler ki. yaninizda calisanlara ne kadar para veriyorsunuz, sokakta o paraya hatta daha azina calisacak yuzbinler var.

@kveldulv o öpme işine katılmıyorum. son 4 yıldır aktif çalışıyorum ama çocukluğumdan beri büronun içindeyim. artı olarak bir sürü tanıdık eş dost,komşu mali müşavir var bürosuna girip çıktığım. şirketlerde de az çok tanıdık var. yani piyasayı bilmeyen 10bin maaş alırım diye boş hayale kapılan biri değilim. bi de daha artık neremi öpecekler haftada 7gün 12saat çalışıyorum.

ha yukarıda yazmadığım başka sıkıntı geldi aklıma.

2012'de bel fıtığı ameliyatı oldum. hastaneden 30 gün iş göremezlik raporu verdiler. birinin yanında çalışsam raporu verir, 30 gün yatarım, zerre şeyimde olmaz. ama ben ameliyat olduğum 28 şubat'tan 2 gün sonra yattığım yerden kucağımda laptop ile bordro yapıyordum. niye? çünkü mükellef maaş ödeyecek, bordro bekler. 21 şubat'ta doktor dedi acil ameliyat olacaksın yoksa felç olursun, aman dedim doktor, kdv geçsin öyle olayım. zira o beyannameleri 24'ünde vermezsem binlerce lira ceza. raporluydum, ameliyat oldum, öldüm falan dinleyen yok. felç riskiyle işle gittim çalıştım, işimi bitirip ameliyat oldum, çıktıktan sonra elimde 30 gün iş gçremez raporuyla kucağımda laptop, hadi bu sefer mart ayının işlerini yap.

memur olsam, çalışan olsam o raporu önlerine koyar 30 gün yatarım, paramı da alırım, kimse de tek kelime edemez.

kısa bir cevap vermek gerekirse; kalabalık bir aileysen, özellikle erkek kardeş çoksa kendi işin. diğer türlü memur ya da kurumsal bir şirket.

akrabalarım cafe işletiyorlar 5 erkek kardeşler. 2-3 şubesi olan bir işletme. her birinde birisi duruyor. şimdi hani sen hasta olduğunda tatildeyken yerine birinin bakması, işlerin yürümesi gibi sorunlar için güvenebileceğin bir kardeşin, müdürün, personelin vs.. olması gerekiyor. eğer yoksa gerçekten işleri idare etmek zor.