[]
Tiyatro Klubü İçin Önerileriniz Nedir?
Selamlar arkadaşlar.
Ben bir öğretmenim. Öğrencilerimden birkaçı tiyatroya meraklı ve bende bir şekilde bu işe bir eğilim görmüş olmalılar ki benden okulda tiyatro klubü açıp ders vermemi talep ettiler ancak benim ne tiyatro eğitimim var ne de tiyatroculuk geçmişim. Sadece topluluk içinde çok rahatım ve duygularımı saklamıyorum.
Aranızda tiyatrocu olan veya bu işin eğitimini almakta olan arkadaşlar varsa bu çocuklara nasıl yardımcı olabilirim ne şekilde ders verebilirim hatta ders vermek haddime midir? fikirlerinizi alabilirsem çok mutlu olurum. Müzikçiler resimciler pek işe katılmıyorlar. Gelecekte oyuncu olmak isteyen öğrencilerim var. Sizce nereden başlamalıyım. Ya da hiç başlamamalı mıyım?
Teşekkürler.
Ben bir öğretmenim. Öğrencilerimden birkaçı tiyatroya meraklı ve bende bir şekilde bu işe bir eğilim görmüş olmalılar ki benden okulda tiyatro klubü açıp ders vermemi talep ettiler ancak benim ne tiyatro eğitimim var ne de tiyatroculuk geçmişim. Sadece topluluk içinde çok rahatım ve duygularımı saklamıyorum.
Aranızda tiyatrocu olan veya bu işin eğitimini almakta olan arkadaşlar varsa bu çocuklara nasıl yardımcı olabilirim ne şekilde ders verebilirim hatta ders vermek haddime midir? fikirlerinizi alabilirsem çok mutlu olurum. Müzikçiler resimciler pek işe katılmıyorlar. Gelecekte oyuncu olmak isteyen öğrencilerim var. Sizce nereden başlamalıyım. Ya da hiç başlamamalı mıyım?
Teşekkürler.
birkaç yıl önce lise dönemimde iki başrol oynamıştım, biri atatürk'tü. atatürk olana epey bi kaymakam bilmem ne yetkili isimler de katılmıştı hatta.
o güne kadar benim de oyunculuk tecrübem yoktu ama belirttiğiniz gibi, ben de topluluk önünde gayet rahat olabilen bir insanım. fakat bu yeterli değil, bir role girmek, kendini o havaya kaptırmak biraz farklı bir olay ama evet, ilk adım bence de rahat olmaktan geçiyor.
ben eğitim almadım, zaten çok iyi yalan söyler çok iyi rol yaparım swh:) ama tabii ki gelişmesi gereken noktalarda hocaların çok desteği oldu. bence bir hocanın her şeyden önce gözlem yeteneğinin çok iyi olması gerekiyor. senaryodaki her bir rolün kafasını oradaki herkesten daha iyi anlamalı. mesela çocuk atatürk'ü oynarken 'geldikleri gibi giderler' sözünü tam anlamıyla kararlılıkla, kendinden emin diyemiyor da günaydın sami abi tadında söylüyorsa bunu hocanın görmesi lazım. en ufak bir yapmacıklığa tahammül etmemesi gerekir ki oyun başarılı olsun, çocuklar da kendini kandırmasın. keza o rolü oynarken karakterin genel bi havası olmalı. atatürk'ün gençliği de komutanlık yılları da siyaset hayatı da aynı temel üzerinde ilerliyor. hep kararlı ve kendinden emin bir adam. arkadaşlarıyla konuşurken örneğin o üslubü, arkadaşlarına bakışı, olaylara yaklaşma şekli çok önemli. atatürk'e 'abi akşam halı saha maçı var gelsene' desen, atatürk bunu sanıyorum arkadaşlarının üstüne çıkıp mahalle abisi olmadan fakat yine gözlerinde 'bu konuda bile' kendinden eminliği görünerek cevaplardı.
mesela bunu oynamadan önce bir veda filmi izlemek güzel olurdu. oynanacak olan oyunun geçmişte bir benzerleri varsa onları izlemek, oradaki oyuncuların duyguları, davranışlarını takip etmek, bunları çocuklara aşılamak çok önemli ve çocuklarda her şeyden önce azim varsa ve yetenek bunu takip ediyorsa zaten onların da anlaması çok zor olmuyor ama tiyatroya kız düşürmek için gidip tembellik edenlerle de çekilmiyor ve hocanın da bunları derhal ayırması çok önemli. rol her ne olursa olsun buna benzer rollerin daha önce oynanmışları tiyatro/sinema vs. varsa oyuncuların her biri kendi rollerine orada eleştirel gözle bakmalı, değerlendirmeli ve özümsemeli. belki bunun için kitaplar bile okuyabilir. örneğin ben atatürk'ü oynamak için çok sayıda film izleyip kitap okudum. geceleri atatürk'ün fotoğraflarının arasında kaybolurdum o duruşu, gözlerini taklit edebilmek için.
bence insanlara, gençlere tiyatroyu sevdirmek kadar güzel bir şey olamaz. umarım başarılı olursunuz :) unutmayın aslında her şey sizde bitiyor, sizin kuracağınız disiplin ve sistem bütün oyunun kaderini belirliyor. istiyorsa tom hanks olsun oradaki her bir çocuk, sistemsiz, düzensiz ve sadece senaryo okuyup geçilen bir oyundan bence hiçbir verim alınamaz oyun da bi şeye benzemez.
o güne kadar benim de oyunculuk tecrübem yoktu ama belirttiğiniz gibi, ben de topluluk önünde gayet rahat olabilen bir insanım. fakat bu yeterli değil, bir role girmek, kendini o havaya kaptırmak biraz farklı bir olay ama evet, ilk adım bence de rahat olmaktan geçiyor.
ben eğitim almadım, zaten çok iyi yalan söyler çok iyi rol yaparım swh:) ama tabii ki gelişmesi gereken noktalarda hocaların çok desteği oldu. bence bir hocanın her şeyden önce gözlem yeteneğinin çok iyi olması gerekiyor. senaryodaki her bir rolün kafasını oradaki herkesten daha iyi anlamalı. mesela çocuk atatürk'ü oynarken 'geldikleri gibi giderler' sözünü tam anlamıyla kararlılıkla, kendinden emin diyemiyor da günaydın sami abi tadında söylüyorsa bunu hocanın görmesi lazım. en ufak bir yapmacıklığa tahammül etmemesi gerekir ki oyun başarılı olsun, çocuklar da kendini kandırmasın. keza o rolü oynarken karakterin genel bi havası olmalı. atatürk'ün gençliği de komutanlık yılları da siyaset hayatı da aynı temel üzerinde ilerliyor. hep kararlı ve kendinden emin bir adam. arkadaşlarıyla konuşurken örneğin o üslubü, arkadaşlarına bakışı, olaylara yaklaşma şekli çok önemli. atatürk'e 'abi akşam halı saha maçı var gelsene' desen, atatürk bunu sanıyorum arkadaşlarının üstüne çıkıp mahalle abisi olmadan fakat yine gözlerinde 'bu konuda bile' kendinden eminliği görünerek cevaplardı.
mesela bunu oynamadan önce bir veda filmi izlemek güzel olurdu. oynanacak olan oyunun geçmişte bir benzerleri varsa onları izlemek, oradaki oyuncuların duyguları, davranışlarını takip etmek, bunları çocuklara aşılamak çok önemli ve çocuklarda her şeyden önce azim varsa ve yetenek bunu takip ediyorsa zaten onların da anlaması çok zor olmuyor ama tiyatroya kız düşürmek için gidip tembellik edenlerle de çekilmiyor ve hocanın da bunları derhal ayırması çok önemli. rol her ne olursa olsun buna benzer rollerin daha önce oynanmışları tiyatro/sinema vs. varsa oyuncuların her biri kendi rollerine orada eleştirel gözle bakmalı, değerlendirmeli ve özümsemeli. belki bunun için kitaplar bile okuyabilir. örneğin ben atatürk'ü oynamak için çok sayıda film izleyip kitap okudum. geceleri atatürk'ün fotoğraflarının arasında kaybolurdum o duruşu, gözlerini taklit edebilmek için.
bence insanlara, gençlere tiyatroyu sevdirmek kadar güzel bir şey olamaz. umarım başarılı olursunuz :) unutmayın aslında her şey sizde bitiyor, sizin kuracağınız disiplin ve sistem bütün oyunun kaderini belirliyor. istiyorsa tom hanks olsun oradaki her bir çocuk, sistemsiz, düzensiz ve sadece senaryo okuyup geçilen bir oyundan bence hiçbir verim alınamaz oyun da bi şeye benzemez.
- mehmed resad
(21.02.18 21:06:32)
1
