[]
Dokuz Eylül Üniversitesi Psikiyatri Polikliniği
1,5 yıldır psikiyatride tedavi görüyorum. Son birkaç aydır Dokuz Eylül Üniversitesi'nin takipli hastasıyım. Normalde 10 gün önce kontrollerim vardı ama işten dolayı gidemedim.
Bu ara her şeyin başladığı dönemlerdeki halimdeyim yine. Aklımdan saçma sapan şeyler geçiyor. Bir şey yapmıyorum ama artık nereye kadar mantıklı düşünebilirim bilmiyorum. Son kontrolümden sonra ölüm, terk edilme, aile içinde ciddi hastalık ve iş yeri sıkıntıları söz konusu oldu. Sadece 1,5 ay içinde.
Artık ne ilaçlarım fayda eder oldu ne ben sağlıklı düşünebiliyorum. Sürekli ağzımda gibi atan bir kalp, durmadan titreyen eller ve hızlı kilo kaybı söz konusu. Yaşadığım majör depresyon, anksiyete ve panik atak üçlüsünden panik atak uzun süredir yoktu. Şimdi 3 gündür atak geçiriyorum. Ne dil altı ile ne uyku ile; hiçbir şekilde geçmiyor. Artık göğsümü kesip atıp rahatlamak istiyorum.
Son derece anlayışsız bir iş yerinde çalışıyorum. Yaşadığım tüm durumları, son zamanlarda olan her şeyi detayıyla bilmesine rağmen patron olan arkadaş "ben kötü bir arkadaşım" deyip geçiyor ve avaz avaz bağırarak tartışmaya başladık her gün. Nisan ayından beri burada çalışıyorum ve daha 1 ay bile maaşımı tam almadım. Tam almayı geçtim hep ufak parçalar halinde. Bu süreçte maddi durumum bundan dolayı dibe çöktü. Tüm ödemelerim eskiden düzenliyken hiçbirini zamanında yapamaz hale geldim ve günde en az 5 kere bankalar arıyor artık. Patron arkadaşımın bana ne kadar kötü ve nankörce davrandığını diğer herkes söylüyor. Ben her şeye rağmen dayanmaya çalıştım. Artık dayanamıyorum.
Diyeceksiniz ki "işten ayrıl", ama o kadar kolay değil işte. Mecbur olmasam çalışmaya, şu dakika koşarak kaçar giderim. Ama hem maddiyat hem de babamın muhteşem anlayışsızlığı yüzünden yapamıyorum. Yaşadığım ruhsal sıkıntıları bilmesine rağmen babam söz konusu iş ve maddiyat olduğunda kesinlikle beni düşünmüyor. Daha dün bana yapılan onca şeyi bilmesine rağmen işten ayrılma gibi bir konu geçtiğinde kıyametleri kopardı. Ben neye güvenerek, neleri göze alarak ayrılayım ki?
Neyse, soracağım soru bambaşkaydı. Aslında çok da kısa ama öncesinde içimde yaşadıklarımın bir parçasını paylaşmak istedim.
Bundan 2 ay önce doktorum rapor vermek istediğinde reddetmiştim. Ama şimdi o rapora ve en azından birkaç gün uzaklaşıp kendim için biraz olsun bir iyilik yapmaya ihtiyacım var. Yoksa bugün yarın bu iş yerine gelirken, insanlarla konuşurken, maddiyatı düzeltmeye çalışırken kalan sağlığımı da yitireceğim.
Bulabildiğim en erken randevu ise haftaya Cuma. İnternet randevularında böyleydi. Zaten başka türlü de randevu yok benim bildiğim.
Rica ediyorum, bütün kalbimle rica ediyorum bu randevuyu erkene çekebilecek biri ya da bu haftaya nasıl çekebileceğime dair bir fikri olan varsa bana yazsın. Ben dayanamıyorum. Ya ben kendime en büyük kötülüğü yapacağım bunun sonunda ya da gerek bile kalmadan kendiliğinden olacak. Özel demeyin, oraya gücüm hiç ama hiç yetmez. Acil servisten giriş demeyin, o da olmuyor, denedik. Lütfen açıkça söylüyorum doğrudan yardım edebilecek ve bu hafta doktorumla görüşmemi, kendim için bir karar vermemi sağlayacak biri olursa sonsuz minnettar olacağım.
Dayanamıyorum.
Bu ara her şeyin başladığı dönemlerdeki halimdeyim yine. Aklımdan saçma sapan şeyler geçiyor. Bir şey yapmıyorum ama artık nereye kadar mantıklı düşünebilirim bilmiyorum. Son kontrolümden sonra ölüm, terk edilme, aile içinde ciddi hastalık ve iş yeri sıkıntıları söz konusu oldu. Sadece 1,5 ay içinde.
Artık ne ilaçlarım fayda eder oldu ne ben sağlıklı düşünebiliyorum. Sürekli ağzımda gibi atan bir kalp, durmadan titreyen eller ve hızlı kilo kaybı söz konusu. Yaşadığım majör depresyon, anksiyete ve panik atak üçlüsünden panik atak uzun süredir yoktu. Şimdi 3 gündür atak geçiriyorum. Ne dil altı ile ne uyku ile; hiçbir şekilde geçmiyor. Artık göğsümü kesip atıp rahatlamak istiyorum.
Son derece anlayışsız bir iş yerinde çalışıyorum. Yaşadığım tüm durumları, son zamanlarda olan her şeyi detayıyla bilmesine rağmen patron olan arkadaş "ben kötü bir arkadaşım" deyip geçiyor ve avaz avaz bağırarak tartışmaya başladık her gün. Nisan ayından beri burada çalışıyorum ve daha 1 ay bile maaşımı tam almadım. Tam almayı geçtim hep ufak parçalar halinde. Bu süreçte maddi durumum bundan dolayı dibe çöktü. Tüm ödemelerim eskiden düzenliyken hiçbirini zamanında yapamaz hale geldim ve günde en az 5 kere bankalar arıyor artık. Patron arkadaşımın bana ne kadar kötü ve nankörce davrandığını diğer herkes söylüyor. Ben her şeye rağmen dayanmaya çalıştım. Artık dayanamıyorum.
Diyeceksiniz ki "işten ayrıl", ama o kadar kolay değil işte. Mecbur olmasam çalışmaya, şu dakika koşarak kaçar giderim. Ama hem maddiyat hem de babamın muhteşem anlayışsızlığı yüzünden yapamıyorum. Yaşadığım ruhsal sıkıntıları bilmesine rağmen babam söz konusu iş ve maddiyat olduğunda kesinlikle beni düşünmüyor. Daha dün bana yapılan onca şeyi bilmesine rağmen işten ayrılma gibi bir konu geçtiğinde kıyametleri kopardı. Ben neye güvenerek, neleri göze alarak ayrılayım ki?
Neyse, soracağım soru bambaşkaydı. Aslında çok da kısa ama öncesinde içimde yaşadıklarımın bir parçasını paylaşmak istedim.
Bundan 2 ay önce doktorum rapor vermek istediğinde reddetmiştim. Ama şimdi o rapora ve en azından birkaç gün uzaklaşıp kendim için biraz olsun bir iyilik yapmaya ihtiyacım var. Yoksa bugün yarın bu iş yerine gelirken, insanlarla konuşurken, maddiyatı düzeltmeye çalışırken kalan sağlığımı da yitireceğim.
Bulabildiğim en erken randevu ise haftaya Cuma. İnternet randevularında böyleydi. Zaten başka türlü de randevu yok benim bildiğim.
Rica ediyorum, bütün kalbimle rica ediyorum bu randevuyu erkene çekebilecek biri ya da bu haftaya nasıl çekebileceğime dair bir fikri olan varsa bana yazsın. Ben dayanamıyorum. Ya ben kendime en büyük kötülüğü yapacağım bunun sonunda ya da gerek bile kalmadan kendiliğinden olacak. Özel demeyin, oraya gücüm hiç ama hiç yetmez. Acil servisten giriş demeyin, o da olmuyor, denedik. Lütfen açıkça söylüyorum doğrudan yardım edebilecek ve bu hafta doktorumla görüşmemi, kendim için bir karar vermemi sağlayacak biri olursa sonsuz minnettar olacağım.
Dayanamıyorum.
bunu çok geniş bir kullanıcı kitlesi olan başka bir platformda yayınlamamın sakıncası var mı?
- Phoebe
(13.02.18 17:48:17)
merhaba, yaşadıklarınız için çok çok üzgünüm. psikiyatrist veya psikolog değilim, ancak iş konusundaki bıkkınlığınız benim için çok tanıdık. belki o konuda size bir tavsiye verebilirim.
sektörünüz ne bilmiyorum, ancak bu dünya bolluk dünyası. biliyorum üzerinizdeki anksiyeteyle düzen oturtmak çok zor, ancak boş zamanınızı CV yazımı, mülakat ve job hunting gibi yetenekler için değerlendirmeniz sizin için çok faydalı olacaktır. bu şekilde hem aldığınız mülakat davetleri sayesinde pazarlık için eliniz kuvvetli olur ve hak ettiğiniz saygıyı alırsınız, hem de sizin seçeceğiniz bir iş yerinde çalışma şansınız olur. hiçbir yer çalışmak için mükemmel değil elbette, ama patronunuzun sergilediği muamele kabul edilemez.
iş hayatınızı yoluna koymak belki dertlerinizi çözmez, ama eminim yükünüzü hafifletir. kitap olarak knock em dead serisinin pdf'lerini bedavaya bulabilirsiniz, iş bulma yeteneklerinizi inanılmaz geliştirecektir. kurs tercih ederseniz, udemy.com sitesinde resume writing, job hunting, interview kurslarını 25 TL'ye bulabilirsiniz.
dayanırsınız. kuşlar böcekler görmediğiniz için çıkamayacağınızı düşünmeyin, insanı dertten kurtaran hiçbir zaman optimizm olmaz. sorunları tüm gerçekliğiyle görebilmeniz sayesinde çözme şansınız var. kondisyonunuz aklınızın ve iradenizin çoğunluğunu götürse de, bir yüzdelik hala sizin elinizde. ressamları, bilim insanlarını düşünün. onların bir çoğu hastaydı ve bu insanlar akıl hastalıkları sayesinde değil, akıl hastalıklarına rağmen başaran çok güçlü insanlar.
yaparsınız. hiçbir seveniniz olmadığında da, paranız olmadığında da yaparsınız. yeter ki en yaratıcı çözümleri arayın. elinizdekiyle yapın. sizde eksik olanlar için keyfinizi kaçırmayın, sahip olduklarınızı kullanarak ulaşmaya odaklanın. yaslanacak bir yeriniz olmadığını biliyorum, ama depresyonun yıktığı şeyler insana serbest bakabilmek için bir fırsat da sunuyor. en "gerçek" dediğin şeyler gözünün önünde paramparça olup gittiğinde, her şeyi sorgulayabilme ve farklı yapabilme yetisi kazanıyorsun. meta bakabiliyorsunuz, diğerlerinin göremeyeceği eksikleri görebiliyorsunuz.
bunu hem terapinizde, hem iş hayatınızda, hem de ilişkilerinizde kullanın. farklılıklarınızı değerlendirebilirseniz kurtulacaksınız, aynı olmaya çalışarak değil.
sevgilerle.
sektörünüz ne bilmiyorum, ancak bu dünya bolluk dünyası. biliyorum üzerinizdeki anksiyeteyle düzen oturtmak çok zor, ancak boş zamanınızı CV yazımı, mülakat ve job hunting gibi yetenekler için değerlendirmeniz sizin için çok faydalı olacaktır. bu şekilde hem aldığınız mülakat davetleri sayesinde pazarlık için eliniz kuvvetli olur ve hak ettiğiniz saygıyı alırsınız, hem de sizin seçeceğiniz bir iş yerinde çalışma şansınız olur. hiçbir yer çalışmak için mükemmel değil elbette, ama patronunuzun sergilediği muamele kabul edilemez.
iş hayatınızı yoluna koymak belki dertlerinizi çözmez, ama eminim yükünüzü hafifletir. kitap olarak knock em dead serisinin pdf'lerini bedavaya bulabilirsiniz, iş bulma yeteneklerinizi inanılmaz geliştirecektir. kurs tercih ederseniz, udemy.com sitesinde resume writing, job hunting, interview kurslarını 25 TL'ye bulabilirsiniz.
dayanırsınız. kuşlar böcekler görmediğiniz için çıkamayacağınızı düşünmeyin, insanı dertten kurtaran hiçbir zaman optimizm olmaz. sorunları tüm gerçekliğiyle görebilmeniz sayesinde çözme şansınız var. kondisyonunuz aklınızın ve iradenizin çoğunluğunu götürse de, bir yüzdelik hala sizin elinizde. ressamları, bilim insanlarını düşünün. onların bir çoğu hastaydı ve bu insanlar akıl hastalıkları sayesinde değil, akıl hastalıklarına rağmen başaran çok güçlü insanlar.
yaparsınız. hiçbir seveniniz olmadığında da, paranız olmadığında da yaparsınız. yeter ki en yaratıcı çözümleri arayın. elinizdekiyle yapın. sizde eksik olanlar için keyfinizi kaçırmayın, sahip olduklarınızı kullanarak ulaşmaya odaklanın. yaslanacak bir yeriniz olmadığını biliyorum, ama depresyonun yıktığı şeyler insana serbest bakabilmek için bir fırsat da sunuyor. en "gerçek" dediğin şeyler gözünün önünde paramparça olup gittiğinde, her şeyi sorgulayabilme ve farklı yapabilme yetisi kazanıyorsun. meta bakabiliyorsunuz, diğerlerinin göremeyeceği eksikleri görebiliyorsunuz.
bunu hem terapinizde, hem iş hayatınızda, hem de ilişkilerinizde kullanın. farklılıklarınızı değerlendirebilirseniz kurtulacaksınız, aynı olmaya çalışarak değil.
sevgilerle.
- occupy grove street
(13.02.18 18:07:58)
Başka bir bölümden başka bir sebeple rapor alsanız olmaz mı? Hatta doktora açıkça durumu da anlatabilirsiniz altı üstü bir kaç gün rapor verecek. Onun dışında sgk anlaşmalı özel hastane ücreti ne kadar? Fahiş bir şey değilse duyuru ya da sözlükte birleşip toplayalım alınmazsan tabi.
- bayc (13.02.18 19:20:51)
işle ilgili tavsiye istememişsiniz ama dikkatimi çekti, sanki dolmuşsunuz da onu sorma niyetiniz olmamasına rağmen anlatıvermişsiniz dikkatimi çeken bu.
patronunuzun tavrı "nasıl olsa işi bırakamaz" kaynaklı olabilir, hani öncesini bilemiyorum tabi ama buna dayanarak sizin üzerinize varıyor/yok yere zorluyor olabilir. kaldı ki tahmin ettiğime yakın bir durum sözkonusuysa, böyle tiple manipülatif ve dolayısıyla acımasız da oluyor.
bundan öte, uzun süredir alamadığınız maaşınız da, diğer etkenler bir yana, başka iş aramaya dahi kalkışamamanızda bir etken. kaldı ki bundan arta kalan hayatınıza ve durumlarla başedebilmenize etkileri olan şeyler bunlar; önemli bir gerginlik kaynağı bu iş meselesi.
raporu inşallah halledersiniz, ama bunu da kendi gündeminize alsanız ve tedavinizin gündemine (yani tabii psikiyatrist buna bir şey yapamaz ama, iş yerindeki konuları daha yoğun gündeme getirmeyi kastediyorum) faydanıza olabilir.
patronunuzun tavrı "nasıl olsa işi bırakamaz" kaynaklı olabilir, hani öncesini bilemiyorum tabi ama buna dayanarak sizin üzerinize varıyor/yok yere zorluyor olabilir. kaldı ki tahmin ettiğime yakın bir durum sözkonusuysa, böyle tiple manipülatif ve dolayısıyla acımasız da oluyor.
bundan öte, uzun süredir alamadığınız maaşınız da, diğer etkenler bir yana, başka iş aramaya dahi kalkışamamanızda bir etken. kaldı ki bundan arta kalan hayatınıza ve durumlarla başedebilmenize etkileri olan şeyler bunlar; önemli bir gerginlik kaynağı bu iş meselesi.
raporu inşallah halledersiniz, ama bunu da kendi gündeminize alsanız ve tedavinizin gündemine (yani tabii psikiyatrist buna bir şey yapamaz ama, iş yerindeki konuları daha yoğun gündeme getirmeyi kastediyorum) faydanıza olabilir.
- dafaisss (14.02.18 00:28:32)
1
