Ekşi Duyuru

hakimlik.
bir halt bildiğimden değil ama şu iddianame yazma olayını ben yapamazdım sanırım. o yüzden hakimliği seçtim :)

nasıl bir insan olduğuna göre değişir bu. idealist bir kişiysen, hakimin görevlerini ve yetkilerini biliyorsundur zaten. hakim hüküm veriyor ve hukukun en top noktası gibi bir şey bu hüküm verme olayı, kanaatimce böyle yani. en max olay bu bence hukukta yani. bir iddia var, bir savunma var ve sen de yargının vicdani yükümlülük anlamında en zor kısmı olan hüküm ayağını oluşturuyor olacaksın hakim olursan. eğer "harbi hukukçuysan", yani bunu nasıl tarif edebilirim başka bilmiyorum, içinde varsa o olay, bence hakimlik dünyanın en zor ve en güzel mesleği olur bir insan için. hayatın bu olacak ama zaten bunun bilincindesindir. benim fikrime göre, böyle biri değilsen hiç sınava bile girmemelisin hakimlik savcılık için. çünkü olay eninde sonunda senin ilkelerine ve değerlerine dayanacak ve o noktada adil bir insan olarak hukuk kurallarının ve hukuki ilkelerin seni aydınlatmasına dayanarak karar vermek zorundasın, hukukçuluk bunu gerektirir. yani işin neticesinde, hakimler biraz filozof gibi yaşamak zorunda, iyi hakimler işinin hakkını veren hakimler böyle yaşamalı ve yaşıyorlar. az da olsa varlar, iyi ki varlar.

savcılık ise bambaşka bir kafa, düşün ki biri sana geliyor diyor ki şöyle şöyle bir şey oldu, sen de suç şüphesi başladıktan sonra kamu adına soruşturma başlatıyorsun ve kamu gücünü adaletin gerçekleşmesini sağlarken kullanabilen birisin. böyle bir yetkin var, tüm adli ve idari kolluk emrinde. devletsin aslında bir nevi, hayvan gibi yetkin var. güç zehirlenmesi yaşamaya çok müsait bir makam ancak hakimlik gibi son karar mekanizması olmamak bana göre bir avantaj. bunun vicdani yükünü kaldıramam şahsen ben. çünkü eğer yanlış bir karar verirsen kovuşturma aşamasında veya soruşturmanın belli aşamalarında verdiğin yanlış karardan bir şekilde dönebilirsin, eğer savcı olarak sen dönemezsen hazırladığın iddianame hakime gidecek ve bir şekilde senin hatalı işlemin veya yanlış kararın sonucunda verilmiş olan zararı bir şekilde tazmin imkanı olacak. çünkü son tahlilde kararı vermemiş olacaksın. ancak bu kadar basit değil işler tabii ki, idarenin ajanısın sonuç olarak ve hakimler gibi bağımsız değilsin. hayatını devlet işine adamak durumundasın savcılıkta da, senin nihai görevin cumhuriyetin ilkelerine sadık kalarak olayları aydınlatmak olacak, devleti daha "iyi" bir konuma getirmek asıl amacın olacak. bunun da yargı ayağında kamu adına iddianame hazırlayacaksın, iddia edeceksin, bu da çok güç bir şey, bunu da yapabilecek niteliklere sahip olduğumu düşünmüyorum ben karakter olarak. o yüzden avukatlığı ve akademiyi birlikte götürmeyi seçtim mesela. ama kendinize göre açıklayın dediğin için ben olsaydım savcılığı seçerdim demek istiyorum bu ikisi arasında, çünkü adaleti gerçekten bu işe hayatını adamış bir hakim kadar yerine getireceğime inanmıyorum. hakim, fehim, müstakim, emin, mekin ve metin olmalıdır diyordu mecelle'de hatırlarsın belki. öyle biri değilim mesela ben. sağlam hakimlere gerçekten çok saygı duyup hiç o makama uzanmıyorum, hüküm kurmak çok zor bir şey, hem hukuk hem ahlak hem de etik anlamında. o kadar süper gücüm olmadığı için ben savcılığı seçerdim.

Hakimlik. Cunku savci olunca gecen gunduzun kalmiyor. Gece telefon geliyor. Yatagindan kalk git olay yerine. Yok olay yeriydi, otopsisiydi bir suru tatsiz is. Ayrica siyasi olarak bagimlilik cok fazla. Siyasi nitelikli dosyada kendi basina karar verdirtmezler. Daha gecen gun vir dosyada taninan birinin ifadesini alan savcinin tutuklama karari vermeden once "Benim bir bassavciyla konusmam lazim" dedigini duydum. Bence en temizi hukuk hakimligi.

Teşekkür ederim cevaplar için.

@rusyalı
hakimlere siyasi baskı daha fazla bence.

soruya cevap olarak da savcılığı özel bir merakı yoksa, herkes
hakimlik ister kanımca.

@herhalti evet ozellikle ceza hakimleri icin dogru ama hukuk hakimleri nispeten rahat.

Başka görüşü olan yazabilsin diye konuyu yukarı taşıyayım :)

hukuk hakimi .
çünkü benim zevkime, mantığıma daha yakın. spesifik seç deseler iş hakimi olmak isterdim. daha akıcı geliyor. içtihat kurcalamayı, olayların doğrudan insani olmasını seviyorum.
savcılık istemem, hakimlik veya avukatlık gibi sosyal bulmuyorum. en azından hakim haftanın en az 2 günü duruşmada, taraflar ile ihtilafı tartışabilir, sorunu daha iyi anlayabilir.
savcılarımız hele ki şimdiki savcılar duruşmaya çıkıyorlarsa ezberlenmiş kalıpların dışına çıkamıyorlar. bana göre hakimler savcılardan daha üretken geliyor. hukuk için birşeyler yapılacaksa, insanın kendini tatmin edebilmesi adına hukuk hakimliği bu duyguyu daha çok verir.

Çoğunluk "hakimlik" fikrinden yana gördüğüm kadarıyla.