Ekşi Duyuru

Olay ev değil, lütfen o kısma takılmayın.

Misal adamın başı bulanık çıkmış dolaşmaya, arkadaşı şıp diye bulabiliyor. Benim başım bulanıkken beni bulabilen hiç arkadaşım yok. Ben kendim gelebiliyorum anca bi' süre sonra, gelince de işte hepsi bir ağızdan ''nerdesin oğlum sen, biz yemeği yedik'' filan diyorlar.

ya da bir başka olay; mesela filmlerde bi' arabaya biniyorlar ve gidecekleri yere kadar önemli olan o konuyu asla konuşmuyorlar hep indikleri yerde konuşuyorlar. bende olsa o kişiyi görür görmez ''şunu ne yapacağız'' filan diye soruyorum.


Sonra mesela başım sıkışsa kalkıp gidebileceğim yalnız yaşayan bir arkadaşım yok, ya ailesiyle kalıyor ya da evde eşiyle filan kalıyor. Başım sıkışsa/dertlensem yine giderim ama o yalnız arkadaşın yanına gitme hissi yine yok yani.(gerçi şimdi anımsadım, şehir değiştirirsem yalnız yaşayan arkadaşım varmış; ona da gidene kadar derdimi unuturum zaten; şöyle yol üstünde filan çat kapı gidecek bi' yalnız arkadaş yok)

Ve böyle yıllar öncesinden gelecek eski bi' süperdostum da yok. Hep dikkatimi çekmiştir, her dizide bunların en az 1 kontenjanı var; adam/kadın mesela yıllar önceden çok yakın çok samimi çok hedehödö hatta dostunu çok iyi tanıyor ve yıllar yıllar sonra çıkıp geliyor. Bende bu da hiç olamayacak, bütün eski arkadaşlarım hala arkadaşım. Arada bi' mesajlaşıp küfürleşiyoruz. whatsapp'dan çıplak kadın fotoğrafları gönderiyoruz ki bi' kısmın çoluğu çocuğu var.

Ya da mesela, çok cool bi' evim de yok benim. kanepelerin yemek masalarının duvara gömülü nişin filan olduğu bi' ev; ne bilim ortadan sarkan bi' kum torbamız ya da sağda solda devasa bi' kütüphanemiz yok. öğrenci evindeyken kum torbası almıştık çelik dübelle tavana astık, sonra vura vura düşmüştü hiç kullanışlı da olmamıştı. Ama en azından şu ek'te resimde bulunan abajurdan bari olsaymış diyorum bazen kendi kendime. bir de o evin kirası 6 aydır ödenmiyormuş, kız eve suriyelileri filan dolduruyormuş. Ama ev tertemiz. Bizim evde annem bi' müddet daha gelmese komşular belediyeyi arar bu ne pislik diye.

Bir de şey hiç başıma gelmedi; ilkokul 5. sınıftan beri belirli aralıklarla kız arkadaşım olmuştur ama iş hayatında daha hiçbirisiyle karşılaşmadım. Hatta ne iş hayatı ayrıldıktan sonra yolda rastlaştığımız bile 1 kişi oldu o da tanımamızlıktan mı geldi yoksa o o değilmiydi ondan da emin olamıyorum.


Sizin böyle çat kapı evine gidip de evde bulduğunuz arkadaşınız var mı ? bende sürekli bi' aksilik olur, ya o saate otobüs olmaz ya o kişi evde olmaz başkası açar kapıyı ya da kapı duvardır. merdivende bekliyim romantikliğine de düşemiyorum çabuk sıkılıyorum ben.Lan zaten elin herifini merdivende beklesem ne olacak. ''la geliyorsun niye aramıyon da ayazda bekliyon'' filan der. dövüşürüz.

Ya da mesela geçmişlerden gelen ve sizi çok iyi tanıyan bir arkadaşınız, mesela restorana gittiniz siz o arkadaşınız ve manitanız; o makarnaya ketçap dökmez, çayı şekersiz içer gibi özelliklerinizi hatırlayan birisi.


edit: eski dostum tankla gelmiş.