Ekşi Duyuru

insanlar bazı problemlerini yalnızca kendi kendine çözebilir, bazılarını ise zaman çözer.
bu durumda ikinci kişi "boşver takma geçer" demekten başka bir şey yapamaz. bunu söylerken amaç "yardım etmek" de değildir "ben naaapim" denmek isteniyordur ki verdiğin örnekler üzerinden, sahiden de ikinici kişi ne yapsın?

eğer problemin çözümü kişinin kendisi veya zaman değilse, illa ikinci kişi tarafından çözülebilecek bir şeyse, o zaman dertli arkadaş dermanını yanlış kişide arıyordur, o zaman da "ben naapim" yerine "olur, geçer" diye geçiştirilir.

genel anlamda böyle düşünüyorum.

ya ney yapalım kardeşim? Diye cevaplanabilir, sevdiğinden ayrılmış adama elimizden ne gelir ki o anda (sonrası için ayrı şekilde yardımlar yapılabilir ortama çağırmak kafa dağıtmasını sağlamak),
iş bulamıyorum param yok, o anda aklında ilan varsa söylerim zaten ama yoksa elimden ne gelir ki o anlık en ucuz basit teselli yöntemleri bunlar sonrasında iş bulması için farklı yardımlarda bulunulabilir aklına gelmeyen siteler ilanlar vs ler gibi.

açıkçası kafa yordum ama işin içinden çıkamadım, adam ağlıyor ne desem zaten o anda kendini iyi hissetmeyecek ağlamaya ihtiyacı var bırakıp sonradan toparlanmasına yardımcı olurum.

tabi bu dediklerimi yakın arkadaşlarım için yaparım uzaktan arkadaşlarım için bu tür boş diyaloglara girmem.

- o an sorunu çözecek yeterli kaynakları, vakitleri, donanımları olmayabilir.
- konuşmanın süresi kısadır, olabilecek en uygun cevap verilir.
- karşıdaki kişiye yeterince yakın değildirler, ya da soruyu çözebilecek konumda değildirler
- kendilerinin dile getirmedikleri başka sıkıntıları vardır.. gibi

farklı kısıtları optimize ediyorlar gibi düşünebilirsiniz :)

- iş bulamıyorum, para yok.
diyen kişiye iş bulabilecek çevrede ya da donanımda değilse konuştuğu kişi (komşu ayşe teyze olsun) iyi dilekler dilemekten daha güzel ne yapabilir ki?

son olarak belki somut sıkıntılar dışında sürekli havadan sudan, orasından burasından yakınan, önerilen çözüme burun kıvıran insanlar olmuştur belki hayatlarında, çözüme ulaşmayacağını gördükleri konuda yorum yapmıyorlardır.

seni bilmem ama insanların duymak istedikleri cevaplar bu tarz teselli cümleleri, çoğu o sorunun çözülmesinden ziyade o anki yaşadığı mutsuzluğu paylaşmak istiyor. sorun çözme ekseninde bakacaksak sen bu sorunları niye çözemeyecek insana soruyorsun diyebiliriz. çözümün para olduğunu düşünüyorsan "böyle böyle sıkıntım var 100 lira verir misin" dersen insanlar o zaman çözüm odaklı cevap verir. çünkü normal şartlarda "x benden ayrıldı" cümlesine "bana ne" demek de mantıklı bir cevaptır. ama biz sevdiğimiz insanların iyi hissetmesi, yalnız olmadıklarını anlaması, onlara destek olduğumuzu belirtmek için böyle şeyler söyleriz.

gerçi ben söylemem, pek fazla teselli edebilme yeteneğim yok. zaten bu sebeple bu çıkarımı yapabildim, çözüm sunmaya çalıştığım çoğu kişi sunduğum mantıklı çözümleri dinlemedi ya da ciddiye almadı, tek istedikleri dertlerini anlatıp rahatlamak. çözüm isteyen çözüm istediğini belirtiyor zaten, o zaman kafa kafaya verip tartışıyorsun.

Bazen "Anlıyorum" ya da "Biliyorum, zor bir durum" demek bile yeterince yardım olabiliyor.

Sevgilinden ayrıldın diyelim. O ayrılık acısını bir anda geçiremez arkadaşın. Hatta "Başkasını bulursun" demek, "Hadi kalk, Rus'a gdyoruz" ya da "Haydi, giyin süslen, bara gidip salınacağız" demekten daha iyi bir yardım bence. En azından sorunun üstünü örtmeye çalışmıyor ve geleceğe dair bir umut ışığı olduğunu belirtiyor. Her şeye çözğm bulunamaz, bazı şeyleri akışına bırakınca düzelir. Bu durumlar da böyle durumlar. Problemini çözmese bile, o zamanı daha kolaylaştıracak ve sana güç verecek şeyler çözümden sayılır. Hiç değilse, sana yalnız olmadığını, bu durumu yaşayan ilk kişi olmadığını, zamanla geçeceğinni hatırlatıyor.

Örneğin, öyle durumlarda çözümden öte anlayış ve şefkat istiyorum ben sadece. Zamanla çözülür ya da bir çözüm bulunur ama önemli olan bunları yaşarken yalnız olmamak, anlayabilecek, senin hissettiklerini hissedebilecek, empati yapabilecek biri olması benim için bir çözüm olmasından daha önemli. Bir de herkesin çözümü kendine, hayatımı kendim bildiğim yokdan çizmek ister. Hazır akıl yerine beni zımparalayan tecrübeyi tercih ederim. Amerika'yı ben de keşfetmek isterim. Hazır akıl beni büyütmüyor. Çünkü, bu şekilde yaptığımı iyisiyle veya kötüsüyle sahiplenebilirim. Daha doğrusu, sindiremediğim hazır akıl Elon Musk'ın olsa istemem. Ölüme yaklaşsam günün birinde, Frank Sinatra gibi "I did it my way" demek isterim. Aradığım tek şey ise hissederek söylenmiş "Yanındayım", "Bu da geçecek", "Anlıyorum" bu, ötesi değil. Aynı şekilde, doğrudan çözüm üretemeyeceğim veya çözümü istemeyenler için de şeyler için önerebileceğim de bunlar.

Aslında herkes hak ettiğini yaşıyor. İnsan neyi arıyorsa zaten odur.
düşünmeye gerek yok fazla.

@basond, mesela ağlayan insana 'ağla, açılırsın’ türevi şeyler söylemek çok saçma geliyor bana. bir şeyler söylemek zorunda değiliz ki?

@aychovski, ben 'anlıyorum' ile 'bu da geçecek'i farklı noktalara koyuyorum, daha kapsayıcı olmak lazım sanırım.