[]
Aşka inanmanın yaşı var mı ?
yaşı yoksa insanların bu hissettikleri öğrenilmiş çaresizlik mi ?
Hayat gayesi ve sosyo-kültürel ortam bunu etkileyen faktörlerden birisi olabilir mi ? yani dertsiz olunsa aslında aşka inanmanın bir yaşı yok, bünye aksiyonu illa arar ama insanların metasal dertleri sayesinde beyin bunu öteliyor olabilir mi ? kafamda deli sorular.
Hayat gayesi ve sosyo-kültürel ortam bunu etkileyen faktörlerden birisi olabilir mi ? yani dertsiz olunsa aslında aşka inanmanın bir yaşı yok, bünye aksiyonu illa arar ama insanların metasal dertleri sayesinde beyin bunu öteliyor olabilir mi ? kafamda deli sorular.
Inanma inanmama durumu değil de ilk deneyimden sonra genelde yoğurdu üfleyerek yeme durumu var.
- AlsterWasser
(14.09.17 17:13:27)
İnanıp inanmama durumu ile değil de, çeşitli kavramlara karşı olan bakış açısının bileşkesi ile ilgili olduğunu düşünüyorum. Örneğin, ilişki, evlilik, vb. ve benzeri kavramlara faydacı bir ortaklık şeklinde yaklaşan ve 'Hayat müşterek, bu hayatın yükünü birlikte çekmemiz lazım. Ayrıca soyum sağlıklı bir şekilde devam etmeli. Dolayısıyla hayatta biri şart, evlenmeyip ne yapacağım. Bu kişinin de evi çekip çevirecek şu şu şu niteliklere sahip olması gerekiyor. Dolayısıyla bu şekilde birini bulunca evlenmeyip ne yapacağım' tarzı bir bakış açısı olan biri için aşka inanmanın maksimum yaşı 18-20 gibi yaşlar olabilir.
Bunun dışında, ne kadar doğrudur bilmiyorum ama kendi çapımdaki teorim şu: Kırılmaktan korkmayan ve deneyimlerinin kendisine el ayak bağı olmasına izin vermeyen kişiler için böyle bir sınır yok ama kendi güvenliklerini maksimuma çıkaran kişiler için var. Bu da AlsterWasser'in dediği yoğurdu üfleyerek yeme durumu. Sonuçta, aşk kendini koyvermeyi ve kah karşılıklı kah karşılıksız, kah tamamen kah parça parça teslimiyeti içerir ve kendini teslim etmemeyi, korunaklı olmayı, 'İnsanlardan zarar gelir, mesafeni koruyacaksın' düşüncesini içselleştiren kişinin aşkı hissetmesi zorlaşır.
Sosyokültürel ortama azıcık bağlı olduğunu düşünüyorum ama sadece zenginlik değil, fakirliğin de aşka itelediğini düşünüyorum. Tam bununla ilgili değil de, şöyle bir çalışma vardı. Zenginin yaptığı zaman parası ile kurtarabileceği durumları, fakirlerin yapmaya cüret etmesinin nedeni kaybedecek bir şeylerinin olmamasıymış. Orta sınıf ise aslında en korkak sınıfmış, çünkü ne kendini kurtarabilir ne de her şeyini kaybetmiş durumda. Aynı şekil 'Fakir parasıyla, zengin karısıyla oynar' atasözünde de olduğu gibi, aşırı dertsiz olunca veya dertlerden hissizlik geldiğinde aşk yeni bir macera kapısı olabilir. Yine de bu durumu o kadar yüksek korelasyonlu olarak görmüyorum; daha çok negatif tecrübelerin insanı sertleştirmesi ve katılaştırması, kendini korumaya geçmesi ve kırılacak durumlardan uzak kalma isteği ile orantılı olduğuna inanıyorum. Örneğin, 'Şu hayatın kuralı 4s'tir', 'Kadınlara/erkeklere yüz vermeyeceksin, sınırlarını aşmayacaksın; sana uyacak' mantalitesinin ya artık aşık olmaktan vazgeçmiş ya da aslında deli gibi aşık olmak isteyen ama bundan korkan bir insandan geldiğini düşünürüm.
Bunun dışında, ne kadar doğrudur bilmiyorum ama kendi çapımdaki teorim şu: Kırılmaktan korkmayan ve deneyimlerinin kendisine el ayak bağı olmasına izin vermeyen kişiler için böyle bir sınır yok ama kendi güvenliklerini maksimuma çıkaran kişiler için var. Bu da AlsterWasser'in dediği yoğurdu üfleyerek yeme durumu. Sonuçta, aşk kendini koyvermeyi ve kah karşılıklı kah karşılıksız, kah tamamen kah parça parça teslimiyeti içerir ve kendini teslim etmemeyi, korunaklı olmayı, 'İnsanlardan zarar gelir, mesafeni koruyacaksın' düşüncesini içselleştiren kişinin aşkı hissetmesi zorlaşır.
Sosyokültürel ortama azıcık bağlı olduğunu düşünüyorum ama sadece zenginlik değil, fakirliğin de aşka itelediğini düşünüyorum. Tam bununla ilgili değil de, şöyle bir çalışma vardı. Zenginin yaptığı zaman parası ile kurtarabileceği durumları, fakirlerin yapmaya cüret etmesinin nedeni kaybedecek bir şeylerinin olmamasıymış. Orta sınıf ise aslında en korkak sınıfmış, çünkü ne kendini kurtarabilir ne de her şeyini kaybetmiş durumda. Aynı şekil 'Fakir parasıyla, zengin karısıyla oynar' atasözünde de olduğu gibi, aşırı dertsiz olunca veya dertlerden hissizlik geldiğinde aşk yeni bir macera kapısı olabilir. Yine de bu durumu o kadar yüksek korelasyonlu olarak görmüyorum; daha çok negatif tecrübelerin insanı sertleştirmesi ve katılaştırması, kendini korumaya geçmesi ve kırılacak durumlardan uzak kalma isteği ile orantılı olduğuna inanıyorum. Örneğin, 'Şu hayatın kuralı 4s'tir', 'Kadınlara/erkeklere yüz vermeyeceksin, sınırlarını aşmayacaksın; sana uyacak' mantalitesinin ya artık aşık olmaktan vazgeçmiş ya da aslında deli gibi aşık olmak isteyen ama bundan korkan bir insandan geldiğini düşünürüm.
- aychovsky
(14.09.17 19:33:39)
Yok. Sadece aşkı yaşama şeklimiz değişiyor biraz zaman geçtikçe. Midede kelebek durumu yine oluyor yani ama ufakken yaptığımız gibi körü körüne aptallaşmıyoruz. Biraz daha aklı başında, durup düşünüp tartarak seviyoruz. En azından benim deneyimlediğim bu.
- i m cool with that (14.09.17 20:09:30)
1
