Ekşi Duyuru

Var ve söylemem. Nihohoh.

var. yöneticime küfür etmişimm:(

Hiçbir zaman kendimi kaybedecek, ayıkken yapmayacağım şeyleri yapacak kadar sarhoş olmadım. Çok kahkaha attığım, çok eğlendiğim olmuştur ama utanacak bir şey yapmadım. Yapanları da sevmem.

Annemin bana verdiği "Harcama ama yanında dursun" parası ile içerken "Bu kot da eskidi" diye laf olsun diye konuşan ve o gün tanıştığım birine kot almak. O saatte kotçu bulamayınca "Al, bu da senin kot paran" diye parayı cebine sıkıştırmak. Aynı evde uyumuştuk, sabah parayı geri aldım ama o saatte kotçular açık olsa likit parayı kota yatırmıştım. 15 yaşındaydım. Evinde kaldığımız kişi akraba, kotu eskiyen kişi onun 17 yaşında bir arkadaşı idi.

Tüm ev ahalisine ve misafirlere hoşlanılan beyefendiyi anlatmak. Büyük bir olay değil belki ama benim gibi özel hayatını anlatmaktan itina ile kaçınan biri için çok da küçük değildi.

Hayatımda ilk ve son defa topluluk içinde şarkı söyledim :/

Lise hazırlık sınıfı bittiğinde sınıfın yarısı sahile gidip birkaç tane bira içmiştik. ben ve bir arkadaşım baya zom olduk. gece 00:00 otobüsüyle arkadaşın evine gideceğiz. ev de 1 saat mesafede. izmir'liler bilir. karşıyaka - menemen hattı (artık yok).

neyse. otobüse giderken ben yalpalıyorum. arkadaş da beni dürtüp duruyor. "düz yürü lan" diye. güya onda hiçbir şey yok :)
otobüse bindik. daha 10 dakka geçmeden bizimki tır çarpmışa döndü. otobüsün içinde bir güzel kustu. ben 1 metre önümdekileri görüp algılayamıyorum. ama kulağıma sesler geliyor "ıyyy kustu çocuk. arkaya gidelim" falan sesleri...

efendim sonra bizimki kafayı bacaklarının üstüne kadar indirdi. öyle duruyor. ben ise ineceğimiz yeri yakalamaya çalışıyorum. ama dediğim gibi gördüklerimi bile yorumlayamıyorum. biz baya bi gittik. arkadaşı kaldırdım. "nerde ineceğiz lan" dedim. "3 durak sonra" diye cevaplayıp tekrar yattı.

karşıyaka - menemen yolunun menemene yakın taraflarında yerleşim pek yoktu o zamanlar. yolun kenarındaki ışıklı yerin durak olduğunu anlayıp doğru durakta indirmiştim bizi. indik ama eve gidemiyoruz. arkadaş duraktaki koltuğa yatıyor. kaldırıyorum. 10 adım atıp kaldırıma yatıyor. osmanlı mehteran takımı gibi iki ileri bir geri gitmeye çalışıyoruz. sonra jandarma ekip minibüsü geldi. "hayırdır hemşerim kavga mı ettiniz? gelin eve götürelim sizi" falan dediler. binmedik. 5 dakikalık yolu yarım saatte gidip eve vardık. annesiyle babası kapıda karşıladı bizi :)

bizimki hemen tuvalete gitti. öğür öğür kusuyor :) babası da bana sorular soruyor. çok mu içtiniz. ne içtiniz falan. benim kafam acayip "evet, bi eşeklik yaptık." falan diyorum. sonra yatıp uyumaya çalışmıştım. onu da tam yapamadım. yatak dönme dolap gibi. zaten 2 gün kendime gelememiştim. midem falan alt üst oldu :)

edit: bu arada otobüste baya üstüme falan da kustu ama biz yerimizden bile kalkmadık :))

Utanılacak olanı söyleyemem de pişman olduğum; cebimdeki son kuruşa kadar içip sabah 4 te Taksimden Mecidiyeköy e yürümek zorunda kalmıştım.
Bir kere de vermem gereken bir aidat vardı onunla da içmiştim neyse ki yerine koyabilmiştim sonra.

başıma gelen komik olay değil de kendi yaptığım bir komiklik... vodka çarpınca (ilk kez içiyordum, "hmm o kadar da ağır değilmiş" diye yuvarladıkça yuvarladım) youtube'dan sovyetler birliği marşı açıp, sevgilime sarılarak ağlamıştım hüngür hüngür "ben sovyetleri çok özledim" diye. sarhoşken yaptığım en saçma şey buydu sanırım. o halimi hatırladıkça gülüyorum. bildiğin ağladım ya. sovyetleri özlemişim. lan ben 94'lüyüm.

Bahar senliginde gizlice soktugumuz polonya'dan gelen iki sise vodkayi birer sise olarak paylasmistik (._.). Sisenin yarisina dogru ellerimizi carpraz tutarak cim sahada kendi etrafimizda donmeye basladik. Okadar hzilandik okadar hzilandik ki ellerimizi birakmak zorunda kaldik. O sahanin bir ucuna firladi ben diger ucuna. Yabistim yere (._.) Birbirimizi anca konser sonunda bulabildik. Eve gelmisiz. Nasil geldigimiz muamma. Katiyen hatirlamiyoruz. Sabah cuzdanlarimizi kontrol ettik. O gece uyudugumuz yatagi oylece kaldirip tasiyip copun yanina koyduk. Vodka kokusundan uzaklasmak icin bildigin yatagi attik. Bir daha ne vodka icebildim ne de sarhos olabildim.

bisiklet cambazlığı yapmaya çalışırken fazla hızlanıp takla atmak.
kapısı açık unutulmuş bir arabaya denk gelip içmeye aracın içinde devam etmek. içine işediğimiz boş bira şişelerini arabada bırakıp gitmek.
sabaha karşı otel havuzuna donla girmek.

komik değil de bende rezil olaylar daha fazla. biçok kez taksimden otobüse binip, otobüste sızdığım ve kendi evimi geçip gitmişliğim, sonuç olarak kendimi gecenin kör vakti alakasız semtlerde bulmuşluğum oldu. gecenin 2sinde bağcılar'da ya da ikitelli'de otobüste inip taksi bile bulamamanın verdiği sıkıntıyı düşünmek bile istemiyorum.

onun dışında en yakın arkadaşımın düğününde sarhoş olup düğünde oynamıştım ve arkadaşları da beraber oynayalım diye ikna etmeye çalışmıştım. ve düğünde olanların çoğu beni çocukluğumdan beri tanıyan insanlardı.normalde yalnızca evde yalnızken dans eden birine göre benim için fazlasıyla saçma bi durumdu. gittiğim son düğün oldu.
bi pubta içerken sandalyeden geri uçmuştum. kafam öyle güzeldi ki acımadı bile.

bi de her sarhoş olduğum gecenin sabahı whatsapp, facebook ve bilimum sosyal medya mesajlarımı kontrol ediyorum, umarım saçmalamamışımdır ümidiyle. eskiden eski sevgililere mesaj atma olayına çok giriyordum. allahtan onu bıraktım. ama yine de korkuyorum.

bunlar en masum olanları. diğerlerini hatırlamak bile istemiyorum :S

pişmanlık değil, komik de değil,
2 kat merdiven yuvarlanıp hayatta kalmıştım... kafama 10 küsür tane dikiş atıldı o zamanın dikişiyle...

hastanede gözümü açtığımda hala sarhoştum. aslında komikmiş.